Symptomen
De symptomen van de ziekte van Parkinson kunnen sterk variëren in ernst. Aan het begin van de ziekte treden vaak eerst psychologische veranderingen op. Vaak lijkt de patiënt depressief (zie Depressie) en wordt zeer snel lichamelijk moe.
Daarnaast diverse klachten en pijn in het gebied van de rug en nek kan voorkomen. In de loop van de vroege fase van de ziekte wordt ook het schrift kleiner. Het schrift wordt over het algemeen minder leesbaar.
Ook het spraakvolume van de patiënten neemt geleidelijk af. De typische hoofdsymptomen, op basis waarvan de diagnose van de ziekte van Parkinson uiteindelijk kan worden bevestigd, bestaan uit "strengheid", "tremor”En“ akinesia ”.
- Spierstijfheid (Rigor) Dit leidt tot een permanent verhoogde spierspanning en daarmee samenhangende stijfheid.
De armen en benen kunnen vaak alleen gestrekt of gebogen worden in schokkerige, schokkerige bewegingen. Dit staat bekend als het zogenaamde tandradfenomeen. Patiënten klagen ook vaak over een gevoel van ‘gevoelloosheid’ in de aangetaste delen van het lichaam.
Meestal treedt de stijfheid op in zijwaartse richting. Dit betekent dat de ene helft van het lichaam vaak meer wordt aangetast dan de andere. Door deze verstijving van de spieren hebben veel patiënten licht gebogen armen en benen.
Het bovenlichaam en hoofd worden ook vaak naar voren gebogen.
- Schudden (tremor) Schudden treedt bij de meeste Parkinson-patiënten in een zeer vroeg stadium (bij de ziekte) op. De handen en voeten bewegen ritmisch heen en weer. Dit symptoom verdwijnt echter vaak weer in latere stadia van de ziekte.
In de meeste gevallen wordt dit aangeduid als 'tremor in rust ”(rusttremor). Dit betekent dat tremor vooral optreedt in fasen van ontspanning en rust. Als de patiënt echter een gerichte beweging maakt (bijvoorbeeld grijpen), is er vaak een duidelijke verbetering.
De beving kan zich ook manifesteren als spiertrekkingen in de duim. Sterke emoties zoals woede of vreugde kunnen op hun beurt leiden tot verergering van de symptomen. Daarentegen trillen patiënten meestal helemaal niet in hun slaap.
- Akinees (bewegingsarm) Hier gaat het om een duidelijke vertraging van de willekeurige bewegingen.
Getroffen personen lijden vooral bij het uitvoeren van handelingen die een bepaalde vaardigheid vereisen (bijv. Een overhemd aantrekken of handmatig werk doen). Patiënten hebben meestal moeite met het “starten” van een beweging. Als ze bijvoorbeeld willen gaan lopen, lijken hun voeten 'vast' te zitten.
Op medisch gebied wordt dit het "bevriezingsfenomeen" genoemd. Bovendien worden onbewuste bewegingen ook beïnvloed door akinesie. Gezichtsuitdrukkingen lijken bijvoorbeeld veel stijver dan voorheen omdat patiënten hun emoties niet meer kunnen tonen door middel van hun gezichtsuitdrukking of gezichtsspieren (in verband met verhoogde productie van talgklippen, dit wordt ook wel "zalfgezicht" genoemd), en de armen zwaaien niet meer mee tijdens het lopen. Het is ook vaak erg moeilijk voor patiënten om zich om te draaien.
