Cartilago corniculata is een kraakbeen van het menselijke systeem. Het bevindt zich in de nek en is geassocieerd met de strottehoofd Het is een kleine kraakbeen die de functionele activiteit van de strottehoofd.
Wat is de cartilago corniculata?
Cartilago corniculata is een kleine kraakbeen in het menselijk organisme. Het wordt door medische professionals ook wel kantkraakbeen, hoornkraakbeen of Santorini-kraakbeen genoemd. De strottehoofd ligt in het nek en wordt gevormd door een mobiel maar ook kwetsbaar kraakbeenachtig raamwerk. De cartilago corniculata vormt hier een onderdeel van. Het bevindt zich in de slijmvlies en rust op een laag van het larynxraamwerk. Het strottenhoofd is verantwoordelijk voor de spraakvorming bij mensen. Bovendien beschermt het de luchtpijp tijdens het slikken. De cartilago corniculata bevindt zich in een slijmvliesplooi in de onderste keelholte en de grens met het strottenhoofd. Het vormt dus de overgang van de keelholte naar het strottenhoofd. Zonder dit is de functionaliteit van het strottenhoofd beperkt. Dit is verplaatsbaar om het ingenomen voedsel of drankje naar beneden te transporteren maag Bovendien beweegt het kraakbeen tijdens fonotonie. Zang en geluidsproductie gaan door verschillende gebieden van de glottis tot de lippen totdat bepaalde geluiden correct worden geproduceerd. De cartilago corniculata ondersteunt daarbij de omringende kraakbeenlagen.
Anatomie en structuur
De cartilago corniculata bestaat volledig uit kraakbeen. Dit maakt het instabieler dan bot en vatbaarder voor beschadiging. Menselijk kraakbeen is samengesteld uit chondrocyten en een extracellulaire substantie. Dit zijn speciale cellen van bindweefsel die harder zijn dan normaal bindweefsel, maar nog niet de stabiliteit van bot hebben. Het strottenhoofd, of strottenhoofd, bestaat uit in totaal vier lagen kraakbeen. Dit zijn de cartilago cricoidea, de cartilago thyroidea, de cartilago epiglottica en de cartilagines arytaenoideae. Dit zijn de cricoid, schildklier, strotklep, en stervormig kraakbeen. Daarnaast zijn er drie gepaarde kleinere kraakbeenderen. Dit zijn de cartilagines cuneiformes, de cartilagines corniculatae en de cartilagines triticeae. Dit zijn het spijkerschriftkraakbeen, het hoorndrager-kraakbeen en het tarwekraakbeen. Ze ondersteunen de kraakbeenlagen maar hebben geen vormende functie. Het cartilago corniculata ligt over het stervormige kraakbeen. Het is gelegen in de plica aryepiglottica. Dit is een slijmvliesplooi. Het bevindt zich in de keelholte en bakent het af van het strottenhoofd. De kraakbeen corniculata vormt dus de overgang van de onderste keelholte naar het strottenhoofd.
Functie en taken
De belangrijkste functie van de cartilago corniculata is om de functie van het strottenhoofd te ondersteunen. Omdat dit wordt gevormd door een mobiel kraakbeenachtig raamwerk, werken verschillende kraakbeenderen met elkaar samen. De cartilago corniculata ligt bovenop het gewrichtskraakbeen. Het bevindt zich dus tussen een laag kraakbeen en de strotklep Deze laatste vormt een afsluiting van de larynxinlaat. Tijdens het slikken, de strotklep wordt in beweging gezet door de spieren van de tong en strottenhoofd. De strotklep dient in wezen om de luchtpijp te beschermen tijdens het slikken. Het ingenomen eten en drinken evenals speeksel kan ongehinderd door de strotklep in de maag Het achterste deel van de tong is stevig verbonden met het strottenhoofd via de basis van de tong. Dit dient het slikken, dat is onderverdeeld in vrijwillige controle en een reflexbeweging. Zodra de slikreflex is geïnitieerd, werken het strottenhoofd en de bijbehorende spieren in de keelholte en keel automatisch coördinatie met elkaar. De cartilago corniculata maakt deel uit van dit systeem. Bovendien is de stevige verbinding van de basis van de tong met het strottenhoofd is nuttig voor de regulatie van spraak. In het bijzonder wordt de fonatie van de keelholte geluiden uitgevoerd door dit fijn afgestemde mechanisme. De wraakgeluiden omvatten de geluiden "k", "g", "ch" en "r". Vooral voor zangers van klassieke muziek vervult dit deel van het lichaam een belangrijke functie. Hoewel de cartilago corniculata slechts een secundaire functie heeft in dit proces, is het nog steeds belangrijk in het algehele proces van klankvorming.
Ziekten
Een van de meest voorkomende ziekten van het strottenhoofd is keelontsteking Dit kan worden onderscheiden in acuut of chronisch ontsteking van het strottenhoofd slijmvlies Omdat het strottenhoofd wordt beschouwd als de geluidsgenerator, kunnen spraak en zang onvolledig of afwezig zijn in de aanwezigheid van ontsteking.Heesheid, erge, ernstige hoesten, zere keel en moeilijkheid ademhaling zijn verdere symptomen van keelontsteking Een virale infectie van het bovendeel luchtwegen kan zich verspreiden naar de neus- en keel. Bovendien bestaat het risico dat het van daaruit doorgaat tot aan het strottenhoofd. Lijders hebben er vaak ook last van keelholteontsteking of laryngofaryngitis. keelontsteking gaat gepaard met ernstige zwelling van de larynxuitgang, de subglottis, en kan bij kinderen gevaarlijke hoestbuien en luchtstroomproblemen veroorzaken. Er is ook de mogelijkheid om een ontsteking van de luchtpijp, luchtpijpontsteking Chronische laryngitis wordt meestal veroorzaakt door gifstoffen in de omgeving. Deze kunnen omgevingsfactoren zijn, zoals giftig kleurstoffen, nicotine consumptie of alcohol consumptie. Ze veroorzaken ook heesheid en vallen de slijmvliezen in de keel aan en nek. Zodra heesheid duurt enkele weken, patiënten moeten een arts raadplegen. Sinds larynx kanker heeft vergelijkbare symptomen, tumorvorming is ook mogelijk. Dit is meestal kwaadaardig en moeilijk te behandelen. Naast heesheid verandert de stem over een langere periode. Ademen In een vergevorderd stadium kunnen moeilijkheden optreden, met als gevolg een kunstmatige luchtweg.
