Candida albicans Candida albicans Candida albicans
Candida albicans is de belangrijkste en meest voorkomende vertegenwoordiger van de gistschimmels en komt vrijwel uitsluitend voor bij de mens. Voor 90% is het de trigger van candidoses, een infectie met Candida-stammen. Candida albicans is een opportunistische kiem die bij veel mensen kan worden opgespoord in de normale huid- / slijmvliesflora en alleen ziekte kan veroorzaken bij een verstoorde flora of een zwakte van de immuunsysteem.
De meest voorkomende klinische beelden die kunnen worden veroorzaakt door Candida albicans zijn vaginitis (vaginale schimmel), balanitis (ontsteking van de eikel door gistschimmels), spruw, luierdermatitis, en talrijke huid- en nagelinfecties. In zeldzame gevallen en in het geval van een ernstig verzwakte immuunsysteem, kan een systemische infectie ook optreden - dwz een infectie van de interne organen zoals de slokdarm, hart-, lever en de centrale zenuwstelsel, wat vaak fataal kan zijn. Risicofactoren voor de ziekte met Candida albicans zijn voornamelijk een zwakte van de immuunsysteem, chronische wonden, zwaar zweten en het voortdurend dragen van luchtdichte kleding of occlusief verband.
Candida albicans kan betrouwbaar worden gedetecteerd door een uitstrijkje, gevolgd door onderzoek onder een microscoop, of door de toepassing van speciale schimmelculturen. De enige detectie van Candida albicans zonder ziektesymptomen is echter niet gevaarlijk en behoeft geen behandeling. Candida albicans worden behandeld met antimycotica.
Veel gistschimmels zijn een normaal onderdeel van de huidflora en hebben geen ziektewaarde. Onder bepaalde omstandigheden kunnen ze echter ook de huid infecteren (zie: huidschimmel), bij voorkeur op plaatsen waar huidplooien op elkaar liggen en er veel vocht en warmte wordt geproduceerd. Predisponerende plekken zijn bijvoorbeeld onder de borsten, in de lies, in de oksels of onder buikplooien.
Maar ook vinger en teenruimtes kunnen worden aangetast door gistschimmels. De ontstoken gebieden zijn meestal rood, gezwollen, jeukende en pijnlijk bij aanraking. Vaak is er ook schilfering van de huid.
Therapeutisch helpt het hier om de aangetaste gebieden goed schoon te maken en droog te houden, en om antimycotische zalven aan te brengen om de schimmel te elimineren. Bij baby's die nog een zwak immuunsysteem hebben, kan een infectie met gistschimmels zich uiten als luierdermatitis. Dit resulteert meestal in een pijnlijke, rode, jeukende en schilferende uitslag op de billen, geslachtsdelen en soms zelfs op de dijen, maag en rug (luiergebied).
De oorzaak is meestal meer vocht als gevolg van te weinig luiers verschonen. Als preventieve maatregel helpt het om de luiers vaker te verschonen, de babyhuid na het verschonen met lauw water te wassen, deze goed te drogen en de baby soms zonder luiers te laten. Als luierdermatitis al aanwezig is, zijn er speciale schimmelwerende pasta's die op de aangetaste gebieden kunnen worden aangebracht.
Gistschimmels kunnen echter ook slijmvliezen aantasten, bijvoorbeeld de vagina (vaginitis) of de eikel (balanitis) en pijnlijke infecties veroorzaken. Vaginitis of balanitis wordt voornamelijk veroorzaakt door een verkeerde of overmatige intieme hygiëne, wat leidt tot veranderingen in de flora van de slijmvliezen. Gunstig voor de ontwikkeling van vaginale mycose kan zijn de anticonceptiepil, de spoel en het dragen van synthetische, luchtdichte kleding. Vaginale mycose manifesteert zich voornamelijk door pijnlijke zwelling en roodheid van de vagina en vulva, een witte, kruimelige afscheiding, evenals hevige jeuk, brandend en pijn tijdens het plassen of geslachtsgemeenschap.
balanitis (ontsteking van de eikel) manifesteert zich voornamelijk door een pijnlijke roodheid en zwelling van de eikel, een pijnlijke terugtrekking van de voorhuid, en pijn tijdens het plassen of geslachtsgemeenschap. Beide klinische beelden moeten door een arts worden verduidelijkt en behandeld. In de meeste gevallen worden hiervoor antimycotische zalven of zetpillen voorgeschreven. Om een ​​"pingpong-effect" te voorkomen, moeten beide partners tegelijkertijd worden behandeld.
Alle artikelen in deze serie:
