De brug (de pons) is een ventraal uitstekend deel van de hersenstam Het ligt tussen de middenhersenen en medulla.
Wat is de brug?
De brug (van het Latijnse "pons") is een sectie in de mens hersenen. Samen met de cerebellum, de pons maakt deel uit van de achterhersenen (metencephalon). Zelfs een vluchtig onderzoek van de hersenen onthult de brug als een nogal uitgesproken verhoogde dwarse uitstulping. Het bevindt zich tussen de middenhersenen (mesencephalon) en de medulla (myelencephalon), en samen met beide in de centrale zenuwstelsel het vormt de hersenstam van de hersenen.
Anatomie en structuur
De brug is verdeeld in een voorste deel - de basis (lat.: Pars basilaris pontis) - en een achterste deel - de brugkap (lat.: Pars dorsalis pontis). Aan de basis bevinden zich twee uitstulpingen in de lengterichting. Door beide passeert het zogenaamde piramidale kanaal (het grootste deel van het systeem van bewegingsbesturing, tractus pyramidalis). In de groef in het midden (lat .: sulcus basilaris) loopt de arteria basilaris, die een belangrijke instroom is voor de aanvoer van bloed naar de hersenen. In de dwarsdoorsnede van de hersenen bevindt zich een duidelijk zichtbare verbindingslijn van beide helften (raphe), die wordt doorkruist door een veelvoud aan zenuwvezels. Het trapeziumvormige lichaam (lat .: corpus trapezoideum) bevindt zich achter de dwarsvezels van de pontinebasis. Het vormt een station van het gehoorpad (centraal zenuwstelsel deel van het gehoorsysteem). Dorsaal, craniaal zenuwen VII (gezichtszenuw) en VIII (lat.: nervus vestibulocochlearis, vestibulaire zenuw) komen het oppervlak van de hersenen binnen aan de caudale rand van de brug onder de hoek van de cerebellum De VI hersenzenuw (lat .: nervus abducens, verantwoordelijk met andere zenuwen voor de beweging van de oogbal) verlaat de brug in de sulcus bulbopontinus aan de neerwaartse brugbasis. De trigeminuszenuw (zeer krachtige V hersenzenuw, "drielingzenuw", bemiddelende tactiele gewaarwordingen in het gezicht en geurwaarneming) verlaat of komt lateraal binnen bij de brug. Een deel van de bodem van de romboïde fossa (lat .: Fossa rhomboidea) vormt de dorsale afsluiting van de brugkap en daarmee van het 4e ventrikel (holte gevuld met hersenvocht). Via de middelste cerebellaire steel (lat .: pedunculus cerebelli medius), de verbinding met de cerebellum is aan beide kanten gevestigd.
Functie en taken
De pons vormt de doorgang voor alle traktaten die de gebieden van de centrale met elkaar verbinden zenuwstelsel zich ervoor en erachter bevinden, zowel tussen hersengebieden als met de spinal cord De witte stof van de pons bevat, naast deze longitudinale strengen vezels (Latijn: fibrae pontis longitudinales), sterke stukken transversale vezels (Latijn: fibrae pontis transversae). Deze verbinden de brug met het cerebellum. De trajecten die de twee delen van het metencephalon verbinden, zijn afkomstig van zogenaamde brugkernen (lat .: nuclei pontis), die als schakelstations worden beschouwd. Hierdoor zijn voornamelijk de corticale gebieden in de grote hersenen cortex zijn verbonden met die van het cerebellum (meestal gekruist). De kernen van de brug (mediatoren van projecties van de hersenschors en de contralaterale cerebellaire cortex) ontvouwen zich sterk. Ingebed in de pontine formatie reticularis (uitgebreid, diffuus neuronaal netwerk in de hersenstam), de motoroorsprongkernen van verschillende zenuwen van de hersenen (bijv. nucleus motorius nervi trigemini, nucleus nervi abducentis en nucleus motorius nervi facialis) liggen onder andere in de brugkap. De pons wordt beschouwd als het regelgevende centrum voor circulatie en ademhaling. Het voorziet ook in de functie van horen en ook smaak.
Ziekten
Typische ziekten van de brug zijn onder meer centrale pontine myelinolyse (ZPM), het Millard-Gubler-syndroom (het zogenaamde brugsyndroom) en tumoren. Centrale pontine-myelinolyse is een neurologische aandoening. Het betreft schade aan de omhulling van zenuwvezels in de pons. Deze ziekte wordt veroorzaakt wanneer een abnormaal laag natrium niveau (hyponatriëmie) in het organisme wordt te snel gecorrigeerd. Extrapontine myelinolyse is een bijzondere vorm van ZPM waarbij demyelinisatie optreedt in het cerebellum, nabij de ventrikels, in de basale ganglia, in de repen en in de interne capsule. Beide vormen van ZPM worden beschouwd als osmotische demyeliniserende ziekten, die ook gelijktijdig kunnen voorkomen. Zoutarme diëten gecombineerd met veel drinken (egeg, in ondervoeding en anorexia), bijwerkingen van medicijnen zoals diuretica or carbamazepine), hormonale stoornissen (bijv. Schwartz-Bartter-syndroom, centraal zoutverspillingssyndroom), zogenaamde "water intoxicatie ”(bijv. in het geval van defect infusietherapie or verdrinking ongevallen), en alcoholisme kan hyponatriëmie en dus ZPM veroorzaken. Millard-Gubler-syndroom is een zogenaamd bridge-syndroom waarbij circulatiestoornissen optreden in het gebied van de brugvoet (pars basilaris pontis) (bijv. Als gevolg van een beroerte Bovendien kunnen zogenaamde laterale en paramedische brugsyndromen optreden. Er zijn ook bridge canopy-syndromen. Laterale brugsyndromen zijn meestal het gevolg van afsluiting van de arteriae circumferentes breves en beschadigen de laterale pedunculus cerebellaris medius (brugarm) aan één kant. Symptomen van laterale brugsyndromen zijn onder meer verminderde beweging en gevoel. Paramedische brugsyndromen - ook bekend als brugvoetsyndromen - zijn het gevolg van afsluiting van de takken van de basilaire slagader en kan symptomen vertonen zoals spastische hemiplegie. Bij bridgecap-syndromen treden gehoorstoornissen, blikverlamming, sensorische verlamming of cerebellaire ataxie (verstoring van bewegingspatronen) op als gevolg van tekorten aan de hersenzenuw. Een tumor in de buurt van de pons kan leiden tot beschadiging van de hersenstam. Tekenen van een dergelijke tumor kunnen zijn: het loensen van de ogen, verlamming van de huid gezichtszenuw (hangende helft van het gezicht), stoornissen in de blikrichting, onregelmatig ademhalingverlies van vrijwillige motorische activiteit (behalve voor oog en ooglid bewegingen), of verlamming van beide armen en beide benen (compleet paraplegie Het gehoor kan ook verminderd zijn; verder kunnen er bewustzijnsstoornissen zijn.
