Verschillen in de symptomatologie van volwassenen en kinderen
Aandachtstekort bestaat sindsdien jeugd en blijft afhankelijk van het onderzoek tot 60% onbehandeld. Hoe de ADHD manifesteert zich en hoe de patiënt ermee omgaat, verandert door de jaren heen. Kinderen vallen vooral op door problemen op school.
Ze vinden het moeilijk om te leren, de cijfers zijn laag en vriendschappen zijn schaars. Diagnose stellen in jeugd is meestal gemakkelijker dan later in het leven, omdat volwassenen vaak compenserende strategieën vertonen. Ze hebben interne fouten gemaakt en vermijden taken die hen overbelasten.
Daarom worden de typische symptomen niet altijd bij hen gevonden, omdat ze situaties vermijden waarin ze zich voordoen. Sommigen van hen slagen er ook in om hun zwakke punten te compenseren, bijvoorbeeld door een geschikt beroep te kiezen dat hun talenten bevordert. In tegenstelling tot kinderen vertonen volwassenen daardoor minder typische symptomen, maar hebben ze nog steeds last van faalangst en dergelijke. ADHD kan zichzelf maskeren bij volwassenen, bijvoorbeeld als Depressiepaniekstoornis of burn-out. Het is daarom belangrijk om te detecteren ADHD zo vroeg mogelijk om deze psychologische bijwerkingen te vermijden.
Tests voor diagnostische bevestiging van ADS
Of de waargenomen afwijkingen ADS zijn, kan uiteindelijk alleen door de arts worden bepaald. De symptomen in deze constellatie zijn geen bewijs van ADS, maar komen ook voor bij andere ziekten. De arts moet deze uitsluiten, dwz de patiënt grondig lichamelijk onderzoeken en een psychologisch profiel opstellen.
De eerste bevindingen bij verdenking op ADHD worden geleverd door zelftests, die worden aangeboden door verschillende min of meer gerenommeerde instanties in verschillende kwaliteiten. De getroffenen moeten daarom contact opnemen met officiële providers, bijvoorbeeld de WHO (World Gezondheid Organisatie), en laat de resultaten bevestigen of weerleggen door een arts. De arts zal die van de patiënt beoordelen medische geschiedenis, voer verdere tests uit, bijvoorbeeld van gedrag, en interview de omgeving van de patiënt. Hij betrekt ook andere specialisten, aangezien ADHD bij volwassenen veel complexer kan zijn dan bij kinderen. Afhankelijk van de patiënt en de ernst van de symptomen is daarom een team van verschillende specialisten, psychologen of psychotherapeuten en anderen nodig voor diagnose en therapie.
Differentiatie van de symptomen van ADHS en ADS
De belangrijkste opvallende kenmerken van ADHD zijn psychologische en sociale problemen, bij ADHD is het hyperactiviteit en impulsiviteit. De ziektebeelden kunnen echter in veel opzichten vergelijkbaar zijn, bijvoorbeeld met betrekking tot prestaties op school en op het werk of problemen in de sociale omgeving. Daarom kunnen de ADHD-typen niet altijd duidelijk van elkaar worden gescheiden.
Waar typische ADHD-patiënten naast aandachtsproblemen vooral lichamelijk opvallende symptomen vertonen, vertonen ADHD-patiënten meer psychische problemen en gedragsstoornissen. Bij kinderen zijn deze verschillende manifestaties zelfs nog duidelijker. De ontwikkeling van compensatiestrategieën na jaren van symptomen maakt het veel moeilijker om het subtype bij volwassenen te differentiëren.
Niettemin is het onderscheid tussen de hyper- en hypoactieve vormen belangrijk om ze correct te kunnen behandelen. Hoewel beide met dezelfde medicatie (medicatie bij ADHD) worden behandeld, verschillen de andere therapiemogelijkheden, met name psycho- en gedragstherapie bij ADHD, sterk van de therapievormen van ADHD. Een ervaren arts kan ADHD gewoonlijk scheiden van andere vormen van ADHD bij volwassenen na een grondige herziening van de medische geschiedenis.
Alle artikelen in deze serie:
