Borderline-syndroom is een persoonlijkheidsstoornis gekenmerkt door ernstige emotionele instabiliteit en impulsiviteit. Het klinische beeld is opmerkelijk divers en varieert van Depressie drugs gebruiken, alcohol of seksverslaving aan enorme identiteitsproblemen, agressiviteit en zelfmoord. Voor de getroffenen betekent de stoornis een enorme beperking in de omgang met anderen, maar ook in relatie tot de eigen gevoelens, stemmingen en gedrag.
Borderline-syndroom: oorzaken
Grens persoonlijkheidsstoornis (BPS) wordt gekenmerkt door ernstige emotionele instabiliteit. De term, bedacht in 1938 om 'borderline' te betekenen, gaat terug op de Amerikaanse psychoanalyticus William Louis Stern. Hij zag de aandoening als een overgangsgebied tussen neurose en psychose, aangezien symptomen uit beide gebieden duidelijk waren bij de getroffenen. Tegenwoordig vormen borderline-aandoeningen een onafhankelijk ziektebeeld, waarvan psychologen de oorzaak zien jeugd, wanneer belangrijke interpersoonlijke relaties, bijvoorbeeld met de vader of moeder, in de breedste zin onder druk stonden. Dit omvat seksueel misbruik, mishandeling en verwaarlozing. Het is in jeugd dat mensen leren omgaan met hun gevoelens en ze ook vertrouwen. Als deze ontwikkeling permanent wordt verstoord, ontstaat er emotionele instabiliteit.
Wie heeft er last van borderline?
Er zijn alleen schattingen van de prevalentie van borderline-syndroom in de bevolking, aangezien veel getroffen personen geen professionele hulp zoeken. Aangenomen wordt dat ongeveer twee procent van de bevolking getroffen is - de meesten zijn jonger dan 30. Slechts een kwart van de patiënten is man, en vooral meisjes en vrouwen zoeken therapie Desalniettemin wordt vermoed dat een gelijk aantal mannen en vrouwen hierdoor kan worden getroffen. Meer dan tweederde van de getroffenen heeft een zelfmoordpoging gedaan.
Borderline en geweld
“Soms merk ik mijn lichaam niet meer op. Ik heb mezelf pijn gedaan om mezelf weer te voelen. Ongerustheid, paniekaanvallen, Depressie en relatieproblemen beheersen mijn leven. Ik zit vast in mezelf! " Deze en andere beschrijvingen zijn te vinden in de interviews en persoonlijke verslagen van borderline-patiënten. Martina Schwarz verzamelde veel van deze rapporten als onderdeel van haar afstudeerscriptie als grafisch ontwerper en gebruikte ze om een ‘tagebuch borderline - borderland’ te creëren. Hier wordt onder meer duidelijk hoeveel borderline-patiënten ook geneigd zijn tot geweld - tegen zichzelf en tegen anderen. De moordenaar van de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Anna Lindh, Mijailo Mijailovic, zou volgens experts lijden borderline-syndroom Vaker komen echter zelfverwondingen met messen, scheermesjes, vuur of naalden voor, tot en met zelfmoord.
Tussen waanzin en normaliteit - borderliners en relaties.
De diagnose Borderline is moeilijk, het lijkt alsof er heel veel symptomen bij de ziekte passen. Kenmerkend zijn sterke emotionele fluctuaties, die zowel voor getroffen personen als voor hun omgeving onvoorspelbaar zijn. Vooral met betrekking tot aantrekking en haat kan de houding ten opzichte van andere mensen snel van het ene uiterste in het andere veranderen. Maar niet alleen de gevoelens naar andere mensen zijn onstabiel, ook het ego-gevoel verandert snel. Voor borderline-patiënten is het daarom vaak moeilijk om achteraf hun eigen handelen te begrijpen. Dit leidt tot ondraaglijke emotionele toestanden van spanning. Ze kunnen niet altijd eenzaamheid of nabijheid tolereren, dus het leven met een borderline-patiënt is buitengewoon moeilijk. Ook al is het voor hen meestal niet moeilijk om nieuwe mensen te ontmoeten, toch hebben ze er vaak grote moeite mee om een vriendenkring op te bouwen en in stand te houden. Vaak is er maar één referentiepersoon op wie de borderliner alles projecteert.
Typische gedragspatronen in borderline
'Borderline', zegt de gelijknamige autobiografische roman van Marie-Sissi Labrèche, 'is een geweldige metafoor. De kans om grenzen te overschrijden, anders te denken, om alles naar buiten te laten komen wat van binnen borrelt. Een dans tussen waanzin en normaliteit. Ik ben gewend om op een baan tussen de twee te zijn. " Volgens de Diagnostic and Statistical Manual IV (DSM-IV) - een classificatiesysteem van psychische stoornissen dat wereldwijd wordt gebruikt - worden negen gedragingen beschreven die kenmerkend zijn voor borderline. Als aan vijf van deze gedragingen wordt voldaan, kan de diagnose 'borderline-syndroom' worden gesteld.
- Wanhopige pogingen om feitelijke of vermeende verlating te vermijden - je voelt dat je niet kunt overleven zonder je partner.
- Patronen van intense en onstabiele interpersoonlijke relaties die worden gekenmerkt door afwisseling tussen de extremen van idealisatie en devaluatie - soms kun je goed met elkaar overweg, soms is de nabijheid van de partner bedreigend.
- Identiteitsstoornis in de zin van een opvallend en consequent onstabiel zelfbeeld of zelfperceptie - sommige mensen hebben het gevoel dat hun lichaam niets anders is dan een lege huls.
- Impulsief, zelfbeschadigend gedrag - drugs en alcohol misbruik, winkelverslaving, eetaanvallen of winkeldiefstal maken deel uit van het uiterlijk.
- Herhaalde suïcidale handelingen, zelfmoordbedreigingen of zelfbeschadigend gedrag - snijden, brandend, spijker trekken, zelfmoordbedreigingen en -pogingen.
- Affectieve instabiliteit - niet in staat om zijn emoties te beheersen, aarzelen tussen Depressie en geluk, soms wordt angst toegevoegd en is er niets dat men eraan kan doen.
- Chronisch gevoel van innerlijke leegte.
- Ongepaste, zeer gewelddadige woede of moeite met het beheersen van woede. Sommige patiënten kunnen zichzelf niet beheersen, voorwerpen of andere mensen aanvallen, zijn dagenlang prikkelbaar.
- voorbijgaande aard, spanning-gerelateerde paranoïde gedachten of duidelijk dissociatieve symptomen. Dissociatie is een verlies van realiteitszin; alle zintuiglijke waarnemingen, inclusief pijn, worden verminderd. Sommige patiënten ervaren hallucinaties of "flashbacks" - plotseling optreden van vaak traumatische ervaringen uit het verleden.
Therapie - omdat het zonder hulp niet werkt
Borderline-patiënten horen thuis in psychotherapeutische behandelingen, die zowel poliklinisch als intramuraal, groeps- of individueel kunnen zijn therapie Een veel voorkomende therapie concept is dialectisch Gedragstherapie (DBT), ontwikkeld door de Amerikaan psychiater Marsha Linehan. Het begint met de symptomen van de ziekte: in de eerste plaats werken therapeut en patiënt samen om de zelfmoordneigingen en zelfverwondingen te stoppen. Bij groepstherapie ligt de focus op het leren van patiënten om meer rekening te houden met hun eigen ervaringen. Hierop voortbouwend leren patiënten passende manieren om met gevoelens om te gaan, dwz hun vroege waarneming, niet-oordelende beschrijving en gepaste expressie. Competent gedrag in interpersoonlijke relaties is ook belangrijk. Daarbij worden individuele crisisplannen ontwikkeld, die bijvoorbeeld aangeven hoe je kunt kalmeren of jezelf kunt afleiden. Groepstherapie is ook gericht op het aanleren van gedrag dat zal helpen om sociale relaties meer bevredigend te maken. Rollenspellen en video-opnames helpen mensen zich meer bewust te worden van hun eigen sociale gedrag en vergroten hun vertrouwen in de omgang met anderen. Doelen zijn onder meer een positievere zelfbeoordeling, verbeterde communicatie, verschijnen, boeien en grenzen stellen in sociale relaties.
Vormen van therapie voor borderline-syndroom
Pas in een latere fase worden de traumatische vroege ervaringen doorgewerkt, gevolgd door de integratiefase, waarin nieuwe perspectieven voor het leven worden ontwikkeld. In tal van klinieken zijn er speciale afdelingen voor borderline-therapie die bovendien andere therapiemogelijkheden gebruiken, zoals ontwerp-, muziek-, dans- en sporttherapieën, autogene training en progressieve spierontspanning Bewegingstherapie is gericht op het beter leren kennen van de eigen fysieke functies en vermogens zoals ademhaling, sterkte, beweging. Door middel van progressieve spierontspanning, leren patiënten spanningstoestanden waar te nemen en los te laten en een ontspannen en serene stemming te ontwikkelen door regelmatig te oefenen. Binnen de sportgroep wordt zelfinitiatief en integratie in de groep gestimuleerd, en dit biedt de mogelijkheid om op een gestructureerde manier agressieve impulsen te verminderen. Een triest feit is echter dat 75 procent van alle therapieën wordt stopgezet - de problemen liggen echter niet altijd bij de patiënt, maar ook bij de complexiteit van het ziektebeeld voor therapeuten.
