Borderline-syndroom

Emotioneel onstabiele persoonlijkheidsstoornis, BPS, BPS, zelfverwonding, parasuïcidaliteit Engels: borderline

Definitie

De borderline-aandoening is een zogenaamde persoonlijkheidsstoornis van het "emotioneel onstabiele" type. Onder persoonlijkheid wordt hier verstaan ​​de kenmerken en het gedrag van een persoon waarmee hij of zij op bepaalde situaties reageert en zal reageren. Emotionele instabiliteit betekent dat de borderline-stoornis leidt tot moeilijkheden bij het reguleren van de stemming, het zogenaamde "affect". Kleine prikkels, of het nu gaat om situaties van buitenaf of de eigen belastende gedachten, zijn vaak voldoende om een ​​zeer hoge mate van opwinding (positief of negatief) teweeg te brengen. Bovendien duurt het na deze opwinding erg lang voordat de stemming terugkeert naar het niveau van voor de gebeurtenis of gedachte.

Is het te genezen?

Bij psychische aandoeningen, zoals bij veel somatische (dwz lichamelijke) aandoeningen zoals kankerwordt de term "remissie" gebruikt in het technische jargon in plaats van "geneesbaarheid". De definitie van remissie in het geval van een borderline persoonlijkheidsstoornis wordt gemeten door het feit dat er al zoveel jaren geen symptomen zijn opgetreden die kenmerkend zijn voor de ziekte. In het geval van borderline persoonlijkheidsstoornisStudies hebben inmiddels talrijke aanwijzingen opgeleverd dat de ziekte vaak meerdere jaren na het ontstaan ​​ervan aanhoudt, maar bij veel patiënten remt, dwz dat er geen symptomen optreden.

Deze remissie treedt op na zeer verschillende perioden van de ziekte. Een studie vond bijvoorbeeld remissie bij iets minder dan 50% van de patiënten na 4 jaar, en nog eens twee jaar later was 70% van de patiënten al in remissie. Een recentere studie toonde remissie aan bij bijna 90% van de patiënten 10 jaar na de diagnose.

In vergelijking met veel andere psychische aandoeningen kan borderline persoonlijkheidsstoornis daarom worden beschouwd als een mogelijke genezing in de breedste zin van het woord. Het valt echter op dat veel patiënten die jarenlang geen symptomen van de ziekte hebben, op bepaalde gebieden van het dagelijks leven nog steeds meer problemen hebben dan geestelijk gezonde mensen. Vooral de sociale integratie (stabiele partnerschappen, vriendschappen, algemeen contact met andere mensen) is bij patiënten met een borderline persoonlijkheidsstoornis vaak slechter dan bij anderen.

Studies tonen echter aan dat de sociale integratie verbetert naarmate er meer jaren zijn verstreken sinds remissie (dwz "genezing"). Bovendien hebben patiënten die in de adolescentie en vroege volwassenheid leden aan een borderline persoonlijkheidsstoornis, in de loop van hun leven een veel hogere incidentie van zogenaamde affectieve stoornissen. Deze omvatten Depressie of manisch-depressieve ziekte. Angst- en eetstoornissen en middelenmisbruik komen ook vaker voor bij remitterende borderline-patiënten dan bij de normale populatie.

Is het erfelijk?

Of borderline-ziekte erfelijk is, wordt al jaren besproken en onderzocht. Tot dusverre is er echter geen bewijs dat dit een ziekte is die in de ware zin van het woord erfelijk is. Het lijkt er echter op dat bepaalde kenmerken, zoals een neiging tot emotionele instabiliteit, vaker voorkomen bij kinderen van zieke ouders. Volgens de huidige stand van het onderzoek treedt een uitbraak van de ziekte echter alleen op als er andere factoren aan worden toegevoegd, zoals bepaalde leefomstandigheden of gedragspatronen. Zo is bewezen dat mensen met een borderline-stoornis in het verleden bovengemiddeld seksueel misbruik of geweld hebben meegemaakt.