Synoniemen
Duits: tweekoppige dijbeenspier, dijbeenbuiger
- Naar het overzicht van de bovenbeenmusculatuur
- Naar het spierstelseloverzicht
De biceps femoris (tweekoppig dij spier) ligt op de achterkant van de dij en behoort tot de flexorgroep (flexor in de kniegewricht). Het is duidelijk zichtbaar en voelbaar aan de buitenkant van de achterkant van de dij. - Dijbeen
- Heup
- Artrose van de heup
- Heupoperatie
Benadering, oorsprong, innervatie
Baseren: hoofd van fibula (Caput fibulae) Oorsprong: Innervatie: N. peroneus communis L5, S1
- lang hoofd (caput longum): ischiale tuberositas (Tuber ischiadicum) en sacraal ischiaal ligament (Lig. Cacrotuberale)
- Korte kop (Caput brevis): benige lies van de achterkant van het dijbeen (Labium laterale linea asperae)
De M. biceps femoris bestaat uit twee spierbuiken die zich verenigen en hun gehechtheid aan de hoofd van de fibula (Caput fibulae). De pees loopt langs de onderkant van de dij naar de buitenkant van de kniegewricht.
Om de pees tegen beschadiging te beschermen, is er een slijmbeurs in het gebied van het hulpstuk. De M. biceps femoris, als heupextensor en knieflexor, en zijn pees blijven echter bijzonder gevoelig voor scheuren of ontstekingen. Pijn in de biceps femoris pees kan verschillende oorzaken hebben.
Het kan een ontsteking van de pees zijn, bursitis, gescheurde spier or gescheurde pees. De pijn bevindt zich meestal in de holte van de knie of aan de buitenkant van de knieholte en kan uitstralen in de fibula. Als de biceps femoris wordt belast (dwz bij het buigen van de knie), is de pijn kan ernstiger worden.
Of het nu gaat om een ontsteking of scheuring, in beide gevallen is rust en verlichting aan te raden, omdat het genezen van een pees tijd kost. Ontsteking van de pees (tendinitis) van de biceps femoris-spier wordt gekenmerkt door pijn aan de buitenkant van de holte van de knie die kan uitstralen in de fibula. Ontsteking van de pees kan optreden als gevolg van frequente lichte verwondingen.
cryotherapie en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen kunnen worden gebruikt om de ontsteking te behandelen. Verbanden, thermisch en elektrotherapie kan ook worden gebruikt. Bovendien, vroege fysiotherapie, evenals stretching en lichte trainingsoefeningen zijn nuttig om verlies van mobiliteit en kracht te voorkomen.
Differentiële diagnoses moeten de "runner's knee'(tractus iliotibialis abrasiesyndroom) en schade aan de buitenste meniscus. Pijn aan de zijkant van de popliteale fossa en een "knappende" pees kunnen het gevolg zijn van een subluxatie van de pees van de biceps femoris. Een dergelijk fenomeen kan zich bijvoorbeeld voordoen als de pees niet goed is vastgemaakt aan de fibulakop of als de fibulakop vergroot is.
Beide voorbeelden zijn vaak anatomische variaties die pas merkbaar worden bij grotere belasting (competitiesport). In de meeste gevallen treden de symptomen op wanneer de knie gebogen is. Als therapie wordt een knieoperatie aanbevolen, waarbij het verkeerd wordt verholpen bicepspees wordt terug gehecht in de anatomisch en fysiologisch correcte positie, of een verkleining van de fibulakop.
Andere oorzaken van een knappende pees kunnen zijn in het gebied van de meniscus, de patella of de ilio-tibiale ligamenten. De biceps femoris kan, net als de gehele achterste bovenbeenmusculatuur, bij voorkeur worden getraind met de been Krul. Speciale, geleide apparatuur in de sportschool is hiervoor het meest geschikt.
De been krul kan liggend of zittend worden uitgevoerd. - Beenkrul
De belangrijkste functies van de biceps femoris zijn knieflexie en heupextensie. Om de biceps femoris te trainen, wordt knieflexie met (of zonder) dumbbells aanbevolen.
Knieflexie moet langzaam worden uitgevoerd en de rug moet zo recht mogelijk blijven. Een barbell of een multipress kan ook als verlengstuk worden gebruikt. Een variatie is om de halter boven het hoofd te houden, met de armen gestrekt.
Door de extra druk op de schouders moet de spier des te meer kracht uitoefenen om de heupen te strekken en langzaam de knie te buigen. Een tweede type oefening voor de biceps femoris zijn lunges. Hier moet je een grote (longe) stap naar voren maken en de knie aan de andere kant bijna op de grond brengen.
Het is ook belangrijk dat de rug zo recht mogelijk blijft. Je kunt voor deze oefening ook kleine dumbbells of halters gebruiken. Fitness machines zoals ruglezers of been persen zijn ook goed voor het trainen van de kracht van de biceps femoris.
De spier kan ook liggend worden getraind, bijvoorbeeld door gebogen knieën en voeten op de grond, billen en onderrug op te tillen. Het bovenste deel van de rug, armen en schouders moet op de grond blijven. De belangrijkste functies van de biceps femoris zijn knieflexie en heupextensie.
Om de biceps femoris te trainen, is het raadzaam om de knieën met (of zonder) dumbbells te buigen. Knieflexie moet langzaam worden uitgevoerd en de rug moet zo recht mogelijk blijven. Een barbell of een multipress kan ook als verlengstuk worden gebruikt.
Een variatie is om de halter boven het hoofd te houden, met de armen gestrekt. Door de extra druk op de schouders moet de spier des te meer kracht uitoefenen om de heupen te strekken en langzaam de knie te buigen. Een tweede type oefening voor de biceps femoris zijn lunges.
Hier moet je een grote (longe) stap naar voren maken en de knie aan de andere kant bijna op de grond brengen. Het is ook belangrijk dat de rug zo recht mogelijk blijft. Je kunt voor deze oefening ook kleine dumbbells of halters gebruiken.
Fitness machines zoals rugstretchers of legpressen zijn ook goed voor het trainen van de kracht van de biceps femoris. De spier kan ook liggend worden getraind, bijvoorbeeld door gebogen knieën en voeten op de grond, billen en onderrug op te tillen. Het bovenste deel van de rug, armen en schouders moet op de grond blijven.
De stretching oefeningen voor het achterste deel van de dij worden door velen als zeer onaangenaam en soms pijnlijk ervaren. De atleet staat met gesloten, gestrekte benen en probeert met zijn vingers de toppen van de tenen aan te raken. De rug moet zo recht mogelijk worden gehouden. Opmerking: Atleten die de tenen niet kunnen aanraken met gestrekte benen, hebben meestal geen last van een verkorte spier, maar hebben alleen een gebrek aan mobiliteit. Dit is heel goed te zien op onze foto.
