Introductie
De training van de kuitspieren (M. gastrocnemius) staat bij conventioneel niet op zichzelf geschiktheid en volksgezondheid opleiding. Trainen op de been pers legt voldoende spanning op de dubbele kuitspier, zodat deze geïsoleerde oefeningskuitheffer niet praktisch en tijdrovend lijkt. In bodybuilding en bij specifieke sporten is gerichte training van deze spiergroep echter noodzakelijk om de prestaties te optimaliseren.
In veel lopend en springdisciplines in de atletiek, optimaal getrainde kuitspieren zijn een voorwaarde voor maximale prestaties. Simpel gezegd, de kuitspieren werken wanneer ze op de tenen staan. De antagonist die veroorzaakt stretching in de enkel wordt de anterieure tibiale spier (M. tibialis anterior) genoemd
Getrainde spieren
- Tweeling kuitspier (M. gastrocnemius)
- Lange fibula-spier (M. peroneus longus)
- Korte fibula-spier (M. peroneus brevis)
- Schol spier (M. soleus)
Beschrijving kuitkrik
De atleet zit op het apparaat, de dijen worden onder het hijsoppervlak gefixeerd. De voeten staan op het steunvlak. De rug is recht, de wervelkolom wordt niet belast bij deze vorm van kuitheffer.
De atleet tilt de knieën op stretching de enkel, waardoor de kuitspier samentrekt. Tussen de individuele sets van deze oefening is het raadzaam om niet op de machine te blijven zitten, anders kunnen de spieren slechts met grote moeite worden losgemaakt. Sommige machines laten een langer werkpad toe, waarbij de hiel onder het steunvlak van de voeten kan worden gebracht en de kuitspieren worden gestrekt. Het gewicht en de herhaling van de kuitheffer is afhankelijk van het trainingsdoel.
Trainen zonder apparatuur
Wie liever zonder apparatuur traint, kan een halterstang repareren bars in de nek en langzaam op hun tenen gaan staan. Tip: zelfs zonder gewicht kan deze oefening erg inspannend zijn.
wijzigingen
De kuitheffer hoeft niet persé zittend uitgevoerd te worden. Talloze apparaten maken het tillen van kuiten mogelijk met een gestrekte lichaamshouding. Met name bij bounce-training wordt de kuitheffer meestal in deze vorm gebruikt, omdat de bovenste delen van de spieren specifieker kunnen worden getraind.
Bij deze vorm van training moet echter worden opgemerkt dat er problemen kunnen ontstaan in het gebied van de wervelkolom. Bij rugklachten raden wij over het algemeen af om de kuitheffer staand te gebruiken.
