Bètablokker tegen migraine

Introductie

Een andere recente toepassing van de bètablokker is migraine​ In dit geval worden bètablokkers aanvankelijk niet gebruikt voor de directe acute behandeling van migraine, maar voor preventie. Vooral voor patiënten die last hebben van sterk en regelmatig migraine aanvallen die regelmatig terugkeren, dient een preventieve behandeling met bètablokkers te worden overwogen.

Wanneer bètablokkers worden gebruikt voor de behandeling of profylaxe van migraine, wordt gebruik gemaakt van de veelzijdige effectiviteit en het effectprofiel van bètablokkers. Dit zouden enerzijds het effect zijn dat ook wordt gebruikt voor de behandeling van hoge bloeddruk en hartritmestoornissen en die betrekking heeft op hart- tariefverlaging. Bètablokkers verminderen de koppeling van adrenaline aan de receptoren door de bèta-receptoren te blokkeren, die ook aanwezig zijn in de hart- spier.

Dit verlaagt de hart- tarief en ook bloed druk. Migrainepatiënten klagen meestal over sterke kloppen pijn wanneer de pijn een pijnlijk karakter heeft, meestal eenzijdig. Tot nu toe is dit pathomechanisme nog niet duidelijk opgehelderd, maar er is een nauwe relatie tussen migraine pijn en pols wordt vermoed. De kloppende migraine pijn heeft vaak een pulssynchronisatie.

Werken we met bètablokkers voor migraine?

Het idee achter het gebruik van de bètablokker is om de hartslag​ Wanneer het hart langzamer klopt, worden de pijnlijke impulsen ook langzamer 'verzonden'. Bloed druk heeft ook een effect op migrainepijn.

Bijvoorbeeld een sterke pijnprikkel in het gebied van de hoofd leidt tot een lichte stijging van bloed druk (pijnreactie van het lichaam), zelfs bij niet-bloeddruk patiënten. Dit leidt op zijn beurt tot een toename van pijn. Een vicieuze cirkel begint.

Hoewel de bloeddruk van de migrainepatiënten is niet extreem hoog en stagneert op een gegeven moment in de stijging, behandeling om de bloeddruk te verlagen heeft een positief effect op het pijngevoel. Een andere eigenschap van de bètablokker wordt ook gebruikt. Bètablokkers hebben ook een effect op de overdracht van prikkels naar bepaalde zenuwen door receptoren te blokkeren.

Dit wordt verminderd na inname van bètablokkers. In dit geval wordt voornamelijk de verminderde overdracht van de pijnprikkel gebruikt. Enerzijds leidt het verminderde effect van adrenaline (door geblokkeerde bèta-receptoren) tot een verminderd pijngevoel in de hersenenaan de andere kant wordt ook de feitelijke pijnoverdracht vertraagd.

De pijnsensatie vindt langzamer, meer vertraagd plaats en wordt niet meer zo intensief waargenomen. De bijwerking van de bètablokkers kan enerzijds als ongewenst en storend worden beschouwd, en anderzijds als onderdeel van de eigenlijke behandeling. Omdat bètablokkers, als ze in eerste instantie worden ingenomen, ook kunnen leiden tot vermoeidheid en verdoving.

Patiënten die worden geplaagd door migrainepijn, vinden dit soort kalmerende effecten vaak aangenaam en ontspannend. Een nadeel is de dosis-effectrelatie van de bètablokker. Het lichaam bootst bètareceptoren na wanneer de andere die aanwezig zijn regelmatig worden geblokkeerd.

Het doet dit om deze reden, zodat de adrenerge stoffen een receptor kunnen vinden en ondanks de blokkering kunnen werken. Hoe meer receptoren worden gerepliceerd, hoe lager het bètablokkereffect. Wanneer dit gewenningsproces optreedt, moet men gewoonlijk de dosis bètablokker verhogen om hetzelfde effect te bereiken.

Ook om deze reden mag de bètablokker niet abrupt worden stopgezet, omdat het lichaam dan met een verhoogd effect zou reageren. Dit zou hoogstwaarschijnlijk merkbaar zijn door een snelle tot snelle hartslag (zogenaamde tachycardie) en ook een toename van bloeddruk​ Het is ook belangrijk om goed te letten op hoe de pols en bloeddruk zich ontwikkelen onder een bètareceptorblokkade.

Dus als de bloeddruk of pols te laag is, moeten er snel tegenmaatregelen worden genomen om circulatoire instabiliteit te voorkomen. Er zijn tal van medicijnen die tot de bètablokkers worden gerekend. Ze worden niet allemaal gebruikt bij de behandeling van migraine.

Ondanks hun gemeenschappelijke structuur is dit voornamelijk te wijten aan de verschillende biobeschikbaarheden, dwz overstroming en uitstroom. Bètablokkers zoals metoprolol en propanolol worden gebruikt bij de behandeling van migraine, en hier vooral voor de profylaxe van nieuwe migraineaanvallen. Bètablokkers worden niet gebruikt voor de acute behandeling van migraineaanvallen.

De reden hiervoor is dat het effect van nieuw toegepaste bètablokkers pas na enkele dagen optreedt en dus niet nodig is bij acute behandeling. Vooral als patiënten regelmatig last hebben van migraineaanvallen, dient het gebruik van een bètablokker te worden overwogen. Deze omvatten zeer ernstige migraineaanvallen en migraineaanvallen die meerdere keren per maand voorkomen.

In dit geval behandeling met metoprolol of propanolol moet worden gestart na passende neurologische opheldering. In eerste instantie moet een startdosis van 2.5 mg worden gekozen. Als het gewenste succes echter niet wordt bereikt, kan de bètablokker ook worden verhoogd tot 5 mg. Elke aanpassing of verandering van de bètablokker dient onder close te gebeuren Grensverkeer van bloeddruk en hartslag. Als een migraineaanval ondanks het gebruik van bètablokkers optreedt, mag de medicatie niet worden stopgezet maar moet deze worden voortgezet.