Anosognosie wordt gekenmerkt door een gebrek aan bewustzijn van lichamelijke gebreken of ziekten. Een laesie van de rechter hemisferische pariëtale kwab is meestal aanwezig. Omdat er geen besef is van ziekte, succesvol therapie is erg moeilijk.
Wat is anosognosie?
Stroke is de hoofdoorzaak van organisch geïnduceerde anosognosie. In deze gevallen kunnen de getroffen patiënten het falen van de ene helft van het lichaam of sommige sensorische functies niet waarnemen. Anosognosie is het falen van de getroffen persoon zelf om duidelijke fysieke handicaps te herkennen. De patiënt ontkent bijvoorbeeld hemiplegie, blindheidof doofheid. Vertaald uit het Grieks, betekent de term ontkenning van een ziekte. Anosognosie komt in twee vormen voor: enerzijds kan het een gebrek aan herkenning van de aandoening zijn en anderzijds een niet willen herkennen van de aandoening. Hoewel het onvermogen om te herkennen waarschijnlijk wordt veroorzaakt door neurologische en organische redenen, is de onwil om te herkennen meestal een psychopathologische aandoening. Op hun beurt worden in totaal vier subtypen van anosognosie onderscheiden:
- De corticale blindheid
- De asomatognosia (ontkenning van eigen ledematen).
- De somatoparafrenie (toewijzing van eigen extremiteit van een andere persoon).
- De anosodiaforie - in dit geval wordt de eigen ziekte een kleinigheid genoemd. De aandoening wordt door patiënten genegeerd en ontkend.
Oorzaken
Anosognosie wordt heel vaak veroorzaakt door een defect aan de rechter hemisferische pariëtale lob. Dit kan heel vaak worden veroorzaakt door een beroerte Vanwege de schade van het recht hersenen hemisfeer, de linker hersenhelft met zijn spraakcentrum domineert. Elk hersenen halfrond coördineert de functies van de respectieve tegenoverliggende helft van het lichaam. Daarom, als de rechterhersenhelft van de hersenen beschadigd is en tegelijkertijd de communicatie van beide hersenhelften wordt onderbroken, kan linkszijdige lichaamsverlamming optreden, die door de getroffen patiënten wordt genegeerd en weggeredeneerd. Hetzelfde geldt voor corticaal blindheid of bepaalde vormen van doofheid, die zijn gebaseerd op informatieverwerkingsstoornissen in de hersenen. Gewoonlijk worden alleen linkerzijdige lichaamsstoornissen genegeerd, aangezien de intacte linkerhersenhelft uitsluitend de functies van de rechterhersenhelft coördineert. Bij verstoringen in de linker hersenhelft domineert de rechter hersenhelft. Bij anosognosie zijn de effecten echter meestal niet zo ernstig, omdat de rechter hersenhelft dan gedeeltelijk functies van de linker hersenhelft overneemt. Stroke is de hoofdoorzaak van organisch geïnduceerde anosognosie. In deze gevallen kunnen de getroffen patiënten het falen van de ene helft van het lichaam of van sommige sensorische functies niet waarnemen. Er zijn echter ook psychopathologische oorzaken van anosognosie in bredere zin. Deze komen voor in schizofrenie or dementie. Schizofrenie wordt gekenmerkt door verstoringen van waarneming, denken en egofunctie. Daarom is er bij deze patiënten in de acute fase van de ziekte geen zicht op de ziekte. In dementieextreem geheugen verlies voorkomt ziektebewustzijn.
Symptomen, klachten en tekenen
Anosognosie is geen ziekte op zich, maar een symptoom van een onderliggende aandoening. Het komt meestal voor in de context van een beroerte. Andere ziekteprocessen in de hersenen kunnen echter ook schade aan de rechter hemisferische pariëtale kwab veroorzaken. Als gevolg hiervan wordt hemiplegie aan de linkerkant van het lichaam door sommige patiënten genegeerd. Ze blijven zich gedragen alsof er geen beperking is. Het resultaat is bijvoorbeeld veelvuldig vallen met blessures. De vele kleine ongevallen worden onder meer verklaard door onhandigheid. Blindheid en doofheid, die wordt veroorzaakt door verstoringen in de informatieverwerking, worden eveneens ontkend. Blindheid wordt verklaard door externe oorzaken, zoals onder andere duisternis. In sommige gevallen lijken voornamelijk linkszijdige ledematen vreemd of niet-bestaand. De aandoening die bekend staat als verwaarlozing is een bijzondere vorm van anosognosie. Bij verwaarlozing wordt, naast stoornissen aan de linkerkant, vaak de gehele linkerkant van het lichaam en alle processen aan de linkerkant van het lichaam genegeerd. Patiënten wassen alleen de rechterkant van het lichaam, scheren alleen de rechterkant van het lichaam. gezicht, of eet alleen van de rechterhelft van het bord. Bij psychopathologische aandoeningen zoals schizofrenie or dementieanosognosie kan verwijzen naar allerlei fysieke beperkingen. Hier is er een gebrek aan algemeen ziekte-inzicht met betrekking tot de onderliggende ziekte en de symptomen ervan. Bij dementie worden de symptomen van de ziekte letterlijk vergeten, en bij schizofrenie worden ze vaak opnieuw geïnterpreteerd.
Diagnose en verloop
Anosognosie kan vaak snel worden vastgesteld wanneer duidelijke handicaps hardnekkig worden ontkend. Er zijn enkele neuropsychologische testprocedures beschikbaar om een verwaarlozing vast te stellen. Door taken te tekenen, zoeken, kopiëren en lezen kan de arts snel een verwaarlozing diagnosticeren. Bijvoorbeeld een klok slechts halverwege tekenen of woorden naar links negeren tijdens het lezen.
Complicaties
Anosognosie leidt vaak tot complicaties. Deze kunnen variëren afhankelijk van de vorm en ernst van de anosognosie. Gekenmerkt of gedefinieerd, anosognosie is het niet herkennen van lichamelijke gebreken en / of ziekten. Deze niet-erkenning en ontkenning van de duidelijk bestaande fysieke gebreken of ziekten kan dat wel leiden op verschillende problemen in het dagelijks leven. Dit komt voor een groot deel doordat de patiënt van zichzelf verwacht dat hij activiteiten verricht die hij vanwege het feitelijke tekort of de ziekte niet zou moeten of kunnen uitvoeren. Dit kan leiden tot verwondingen of verergering van de respectievelijke bestaande ziekten. Het is moeilijk of zelfs onmogelijk om aan de patiënt duidelijk te maken dat hij of zij bepaalde activiteiten niet kan uitvoeren of volksgezondheid redenen. Het is voor de patiënt duidelijk dat hij zelf niet ziek is en geen lichamelijke beperking heeft. Dit is geen geval van het 'negeren' van het lijden, maar van het feitelijk niet beseffen ervan. Dit maakt het moeilijk om duidelijk te maken dat bepaalde gedragingen moeten worden gestopt. Bovendien komt in de context van anosognosie vaak zogenaamde confabulatie voor. Hier vertelt de patiënt duidelijk onware dingen, die hem persoonlijk echter als waar toeschijnen. Op het moment van vertellen is hij overtuigd van de waarheid van wat er is gezegd. Dit kan leiden op problemen in de interpersoonlijke sfeer, die in de context van anosognosie ook als een "complicatie" kunnen worden gezien.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Naar de dokter gaan in het geval van anosognosie moet over het algemeen als onmiddellijk worden geclassificeerd. Het is echter problematisch dat dit voorwaarde is een soort paradox. In de meeste gevallen is de diagnose van een bestaande onderliggende ziekte al gesteld en is de patiënt volledig geïnformeerd. Daarnaast is er anosognosie en dus misvatting. Ondanks voldoende symptomen heeft de getroffen persoon zelf een andere inschatting van de situatie en volgt hij vaak het advies van de specialist niet op. Als het vertrouwen in de naasten en andere verzorgers van de sociale omgeving groot genoeg is, is het mogelijk dat een patiënt met anosognosie regelmatig een arts raadpleegt. Dit zou optimaal zijn, aangezien op deze manier invloed kan worden uitgeoefend. Desalniettemin kan worden verwacht dat de patiënt vanwege de selectiviteit van zijn eigen waarneming nog steeds geen medisch advies zal volgen en niet de weg naar de dokter zal zoeken. Om deze reden wordt aanbevolen dat familieleden de arts raadplegen en uitgebreide informatie verstrekken over de toestand van de patiënt volksgezondheid en probeer voorzichtig invloed uit te oefenen. Herhaaldelijk wijzen op vergelijkende gevallen of testresultaten van beeldvormingsprocedures en klinische onderzoeken kan nuttig zijn om het bewustzijn van de eigen ziekte herhaaldelijk te activeren. Het is nuttig als familieleden de getroffen persoon onmiddellijk kunnen helpen in situaties van overschatting.
Behandeling en therapie
Gelukkig is langdurige behandeling van anosognosie meestal niet nodig. Het lost in de meeste gevallen na een paar dagen tot een paar weken vanzelf op. In het algemeen is het moeilijk om patiënten met anosognosie te behandelen vanwege het gebrek aan inzicht in de ziekte. Een deel van de therapie is dat de patiënt vrijwillig meedoet. In ernstige gevallen, waarbij anosognosie langer aanhoudt, moet eerst inzicht in de ziekte worden verkregen door middel van psychotherapeutische behandelingen. Vooral in het geval van verwaarlozing zijn er een aantal therapeutische procedures; onder andere kan de beschadigde hersenhelft tijdelijk worden geactiveerd door calorische stimulatie, met ofwel koud of warm water gespoeld in de gehoorgang Patiënten met schizofrenie hebben medicatie nodig, die mogelijk verplicht kan worden toegepast. Daarna neemt het inzicht in de ziekte meestal weer toe, wat de patiënt ertoe aanzet om de medicatie vrijwillig in te nemen.
Vooruitzichten en prognose
De ziekte is gebaseerd op schade aan specifieke corticale gebieden aan de rechterkant van de hersenhelften. Volgens de huidige wetenschappelijke kennis kunnen de menselijke hersengebieden alleen onvoldoende of helemaal niet worden genezen. Daarom blijven de bestaande bijzondere waardeverminderingen constant aanwezig of kunnen ze zich verder ontwikkelen. Verergering van de volksgezondheid voorwaarde hangt af van de huidige oorzaak van anosognosie. In de meeste gevallen wordt de ziekte plotseling veroorzaakt door een beroerte. Hier kan worden aangenomen dat er lange tijd geen veranderingen zullen optreden in de bestaande symptomen. De symptomen zullen constant blijven omdat er weinig opties zijn om effectief te zijn therapie of medische zorg omdat de patiënt geen inzicht heeft in de ziekte. Veel patiënten weigeren medische zorg omdat ze zich niet bewust zijn van de lichamelijke klachten. Als een onderliggende psychopathologische voorwaarde aanwezig is, kan de gezondheid verder verslechteren en de symptomen toenemen. Bij dementie verloopt de achteruitgang van de functionele capaciteit van hersengebieden geleidelijk, meestal over meerdere jaren. Dit leidt tot een uitzetting van het beschadigde weefsel met een gelijktijdige vermindering van mentale mogelijkheden. Niet-herkenning en niet-geheugen toenemen. Naarmate de ziekte voortschrijdt, blijven motorische beperkingen optreden naast oriëntatieproblemen en verlies van kennis.
het voorkomen
Anosognosie kan niet worden voorkomen. Het komt voor in de context van beroertes en psychopathologische stoornissen. Alleen de best mogelijke behandeling en follow-up van deze aandoeningen kan het risico op herhaling van anosognosie verminderen.
Follow-up
Na anosognosie moeten regelmatig vervolgbezoeken worden afgelegd. Meestal is de follow-up erop gericht de patiënt de juiste therapie te bieden door eventuele triggers te identificeren. De patiënt moet om de zes maanden een neuroloog bezoeken. Daarnaast vervolgbezoeken door de oogartsotoloog of orthopedist moeten met regelmatige tussenpozen optreden, afhankelijk van de aandoening die de patiënt weigert te herkennen en het bijbehorende symptoombeeld. Nazorg omvat psychologische begeleiding. Op voorwaarde dat de patiënt ermee instemt de therapie voort te zetten maatregelen kan worden gestart. Bijvoorbeeld gedragstherapieën en cognitieve training worden aangeboden om het risico op herhaling van anosognosie te verkleinen. Nazorg omvat een medische geschiedenis, waarbij de patiënt nogmaals zijn angsten onder de loep neemt. Als de patiënt de aandoening erkent en deze laat behandelen, is verder medisch overleg niet nodig. Als de patiënt de ziekte niet erkent, worden verdere therapieën overwogen. Bij oudere patiënten wordt de psychologische behandeling uiteindelijk stopgezet als er geen verbetering is in de herkenning. Desalniettemin moet worden geprobeerd de patiënt ervan te overtuigen om voor de oorspronkelijke aandoening een behandeling te zoeken.
Dit is wat u zelf kunt doen
Omdat de patiënt met anosognosie de aandoening waaraan hij of zij lijdt niet kan of wil herkennen, is zelfhulp meestal uitgesloten. Ondersteunend maatregelen verder dan medische zorg moet worden verleend door de sociale omgeving van de patiënt. Wat hiervoor nodig is, hangt af van de aard van de onderliggende ziekte die de patiënt onderdrukt. Als het een geval van hemiplegie of doofheid is, maatregelen die dienen om ongevallen te voorkomen, zijn meestal voldoende. Patiënten kunnen in de regel niet meer zelfstandig een motorvoertuig besturen. Als de patiënt dit niet begrijpt, moet de auto of fiets zo nodig tegen zijn of haar wil worden beveiligd. Patiënten dienen het openbaar vervoer niet alleen te gebruiken, omdat het onbewust verlies van een zintuig het risico op ongelukken aanzienlijk vergroot. Ook gevaarlijke punten in de woonomgeving dienen te worden beveiligd, zoals bijvoorbeeld meubelstukken met scherpe randen, open haarden, hete kookplaten en allerhande trappen. Het is meestal ook gunstig als de sociale omgeving de patiënt met de nodige subtiliteit bewust maakt van zijn onderdrukte lijden. Bij zichtbare misvormingen is een effectieve confrontatiemethode het fotograferen van de patiënt en hem de foto direct daarna laten zien. Zichtbare misvormingen kunnen dan niet meer eenvoudig door de getroffen persoon worden weggerationaliseerd. De patiënt wordt dus gedwongen zijn of haar lijden onder ogen te zien.
