Kokken komen in verschillende organisatievormen voor en kunnen leiden tot ernstige infecties als ze zich snel vermenigvuldigen en de besmette persoon verzwakt is immuunsysteem Verschillende cocci-ondersoorten zijn zo flexibel dat ze nu stammen hebben ontwikkeld die resistent zijn tegen conventionele antibiotica Het is ook bijzonder verraderlijk dat kokken herhaaldelijk ernstig kunnen veroorzaken voedselvergiftiging ondanks goede voedselhygiëne.
Wat zijn kokken?
Kokken zijn bolvormig bacteriën die ofwel volledig rond ofwel eivormig of elliptisch van vorm zijn. De medische leek kan vertellen dat bepaalde soorten bacteriën zijn kokken met de naam die eindigt op -coccus. Kokken komen voor in verschillende organisatievormen, afhankelijk van het niveau van verdeeldheid waarop ze niet van elkaar zijn gescheiden. De bekendste vertegenwoordigers zijn stafylokokken, streptokokken en enterokokken. Als het bacteriën, die normaal in elk mens en dier aanwezig zijn, in bijzonder gunstige omstandigheden komen te staan en zich snel vermenigvuldigen, ze kunnen gevaarlijke ziekten veroorzaken en zelfs leiden tot de dood. Immuungecompromitteerde personen, diabetici, neurodermitis patiënten en ziekenhuispersoneel (patiënten en ziekenhuispersoneel) lopen een bijzonder risico om kokkeninfecties op te lopen. In de meeste gevallen worden kokken behandeld met het gebruikelijke antibiotica Er zijn nu echter soorten die resistent zijn tegen bepaalde soorten antibiotica. Staphylococci werden voor het eerst beschreven door Friedrich Julius Rosenbach in 1884. Enterokokken werden voorheen beschouwd als serogroep D streptokokken omdat ze, net als streptokokken, het Lancefield-antigeen van groep D hebben. Sinds 1984 worden ze echter beschouwd als een apart geslacht van kokken vanwege hun uiteenlopende genetische structuur. Ze behoren tot de lactobacillen (melkzuur bacteriën).
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
De bolvormige bacteriën zijn georganiseerd in groepen van twee (diplokokken), tetrads (groepen van vier), of als kettingkokken, pakketkokken (vierhoekige aggregatie van 8 of meer bolvormige bacteriën) of clusterkokken (in trossen). Staphylococci komen voor als clusters en koloniseren de oppervlakken van huid en slijmvliezen in grote aantallen - maar dit hindert mensen met een intact immuunsysteem niet. Het gram-positieve pathogenen hebben geen eigen beweging en voeden zich met bederfelijke stoffen (saprofaag). Omdat ze een hoge pH-tolerantie hebben, kunnen sommige ontsmettingsmiddelen kan ze niet doden. Zelfs uitdroging kan hen niet schaden. Omdat ze zich door mutatie snel kunnen aanpassen aan nieuwe omgevingen, verspreiden ze zich snel en kunnen ze epidemieën veroorzaken. Overdracht vindt plaats van persoon op persoon door direct contact met een besmette persoon, via besmette voorwerpen en voedsel. De incubatietijd na infectie met stafylokokken is 4 tot 10 dagen. Geïnfecteerde patiënten kunnen maanden later ook symptomen vertonen. In het geval van voedselvergiftiging, de eerste tekenen van ziekte verschijnen na een paar uur. De belangrijkste vertegenwoordigers zijn Staphylococcus aureus, die de huid en slijmvliezen, en Staphylococcus epidermidis, die op de huid en andere oppervlakken leeft en in ziekenhuizen gevreesd wordt vanwege zijn weerstand tegen penicilline en methicilline. Het wordt daar overgedragen via geïnfecteerde apparatuur, bloed, hoesten afscheidingen, wondafscheidingen en huid contact. Het komt het lichaam van de patiënt binnen via getransplanteerd hart- kleppen, kunstmatig gewrichten, en door veneuze verblijfskatheters. streptokokken koloniseer het mondholte en zijn meestal onschadelijk. De grampositieve bolvormige bacteriën organiseren zich individueel of in paren in min of meer lange ketens. Ze kunnen niet zelfstandig bewegen en vormen geen sporen. Sommige stammen zijn omgeven door een omhulsel van slijm. Ze leven anaëroob, maar kunnen eraan worden blootgesteld zuurstof en worden gevormd door fermentatieprocessen. Enterokokken vormen ook ketens en maken deel uit van het normale darmflora bij dieren en mensen. Ze worden ook aangetroffen in voedingsmiddelen zoals kaas en worst.
Ziekten en kwalen
Staphylococcus aureus komt door de bloedbaan wonden en verwondingen. Extern veroorzaakt het eczeem, kookt, en karbonkels. Als het zich via de bloedbaan verspreidt, kan dit leiden tot hart- en long infecties hepatitis, hersenvliesontstekinginvestering veilig is en u uw kans vergroot op bloed vergiftiging. Patiënten met een beschadigde huidbarrière (neurodermitis patiënten) en mensen met circulatiestoornissen van de huid lopen bijzonder risico.Staphylococcus aureus stammen, die nu resistent zijn door overmatig gebruik van antibiotica (MRSA stammen), zijn bijzonder problematisch. Giftig schokken syndroom (falen van de bloedsomloop als gevolg van explosieve vermenigvuldiging van stafylokokken in het lichaam) is ook erg gevaarlijk voor de patiënt. Bovendien kunnen stafylokokken veroorzaken voedselvergiftiging, aangezien zelfs warmtebehandeling de pathogenen Sommige soorten zijn zelfs ongevoelig voor hitte. Staphylococcus epidermidis hecht zich gemakkelijk aan vreemde materialen en komt zo, ondanks adequate desinfectie, het lichaam van de patiënt binnen, waar het infecties kan veroorzaken en zelfs bloed vergiftiging. Ouderen met hart- ziekte en een verzwakt immuunsysteem, evenals recent geopereerde patiënten, lopen een bijzonder risico. Na amputaties vertragen de binnendringende kogelbacteriën het genezingsproces. Streptokokken veroorzaken cariës door tand aan te vallen glazuur en zijn verantwoordelijk voor veel infecties in het KNO-gebied, zoals middenoor en amandelontsteking Ze worden ook verondersteld te veroorzaken longontsteking, etterig bindweefsel infecties (phlegmon), baardschurft, wond- en urineweginfecties, scharlaken koorts, kraamvrouwenkoorts en giftig schokken syndroom (TSS). Streptokokken zijn meestal goed te behandelen penicilline Enterokokken kunnen chronische urinewegen veroorzaken ontsteking als ze vanuit de darmen de urinewegorganen binnendringen. Ze kunnen ook leiden tot pleuris en endocarditis Ze worden behandeld met een combinatie van aminopenicilline en aminoglycosiden of, indien resistent tegen penicilline of oxacilline, met een combinatie van ampicilline en gentamycine.
