Oorspronkelijk afkomstig uit de regio van Midden-Amerika, muskuspompoen (of musk pompoen), een lid van de kalebasfamilie (Cucurbitaceae), behoort tot de top vijf van squashsoorten die wereldwijd worden verbouwd. Andere even gewaardeerde culinaire pompoenen zoals nootmuskaat, butternut en snake squash maken ook deel uit van de muskuspompoen. De eenjarige plant wordt tot 6 meter lang en de vruchten lijken uiterlijk enigszins op de vorm en kleur van watermeloenen.
Dit is wat u moet weten over de muskuspompoen.
Muskuspompoen heeft meer te bieden dan alleen een laag caloriegehalte. De pompoen kan punten scoren met verschillende secundaire plantaardige stoffen Muskuspompoen (Cucurbita moschata), uit de familie Cucurbitaceae, behoort tot de top vijf van squashvariëteiten die voor commerciële doeleinden worden gekweekt in warme landen over de hele wereld. Andere pompoen rassen gewaardeerd voor menselijke consumptie, zoals nootmuskaat, butternut en slangenpompoen, zijn ook opgenomen in de muskuspompoenfamilie. Het typische oogstseizoen voor muskuspompoen loopt van augustus tot oktober in teeltgebieden op het noordelijk halfrond. Bij temperaturen in het bereik van 10 tot 13 graden Celsius, blijft muskuspompoen maandenlang goed als hij intact wordt gelaten. Een gesneden pompoen blijft echter maar 2 tot 3 dagen vers in de koelkast. Muskuspompoen wordt gewaardeerd om zijn smakelijke vruchtvlees en om zijn zaden, die een waardevolle olie bevatten. Het vindt zijn oorsprong in Midden-Amerika, in een regio die zich uitstrekt van de zuidelijke staten van de Verenigde Staten via Mexico en Midden-Amerika tot Colombia. Archeologische vondsten wijzen erop dat er mogelijk pompoenen worden geteeld sinds het 10e millennium voor Christus. Aangezien er nu geen wilde of voorouderlijke vorm van de muskuspompoen bestaat, is het niet mogelijk om de exacte oorsprong ervan te achterhalen. Net als de andere komkommerachtigen is muskuspompoen een kruidachtige jaarlijkse klimmer die dat wel kan groeien tot 6 voet lang. Een kenmerk van muskuspompoen is de lichte tot dichte puberteit op de stengels en bladeren. De vruchten, die gepantserde bessen worden genoemd zoals in de andere pompoensoorten, zijn donkergroen, bolvormig en lijken qua uiterlijk op watermeloenen. Het vruchtvlees is echter heel anders dan dat van watermeloen, het is helder geelachtig tot oranje. De plant is eenhuizig met afzonderlijk gesekst bloemen (eenhuizig). Voor de teelt geeft de muskuspompoen de voorkeur aan een warm tot heet, niet te droog klimaat. In tropische gebieden is muskuspompoen de meest verbouwde variëteit in de commerciële teelt.
Belang voor de gezondheid
De volksgezondheid betekenis van muskuspompoen, zoals bij de bekendste andere kalebasvariëteiten, zit niet zozeer in de primaire ingrediënten als in de fytochemicaliën. In termen van primaire ingrediënten, eiwitten, vetten en koolhydratenheeft de musk-pompoen weinig te bieden, dus de calorische waarde is erg laag met 79 kJ (19 kcal) per 100 gram vruchtvlees. Bovendien is het gehalte aan onverteerbare vezels ook erg laag. Hierdoor is het pompoenvlees licht en licht verteerbaar. Muskuspompoen is daarom een echte aanrader voor caloriebewuste mensen. De veelzijdige bereidingsmogelijkheden en het lage caloriegehalte beloven een culinair genot "zonder spijt". De musk-pompoen heeft echter meer te bieden dan alleen een laag caloriegehalte. De pompoen kan punten scoren met verschillende secundaire plantensubstanties. Bijzonder volksgezondheid relevantie zijn de inhoud van kalium, carotenoïden als voorlopers voor vitamine A en wat B vitaminen zoals B1, B2 en B6. De secundaire ingrediënten hebben een positieve invloed op hoge bloeddruk en hart- en vaatziekten en beroertes voorkomen. Een bijzondere betekenis met volksgezondheid relevantie komt ook voor de pompoenpitten, die een waardevolle olie bevatten met meervoudig onverzadigde vetzuren Bovendien heeft het kiezelzuur in de pompoen een positief effect op huid, haar en nagels De inhoud van vitamine C zit aan de onderkant van alle pompoenrassen, zodat hier geen significante invloed op de gezondheid te verwachten is.
Ingrediënten en voedingswaarden
| Voedingswaarde-informatie |
Hoeveelheid per 100 gram |
| Calorieën 45 | Vetgehalte 0.1 g |
| Cholesterol 0 mg |
Natrium 4 mg |
| Kalium 352 mg | Koolhydraten 12 g |
| Voedingsvezels 2 g |
Eiwit 1 g |
Het relatief lage voedingsgehalte van musk-pompoen is compatibel met het lage gehalte aan primaire ingrediënten. Vetten zitten uitsluitend in de waardevolle olie van de zaden (pompoenpitolie). Het eiwitgehalte is gemiddeld 0.2 g per 100 g pulp, en koolhydraten bruikbaar door het metabolisme van het lichaam zijn ook slecht vertegenwoordigd, met een concentratie van ongeveer 4.1 g per 100 g. De waarde van pompoen ligt in het gehalte aan secundaire ingrediënten. Bijzonder opmerkelijk is het hoge gehalte aan kalium (0.49 mg), beta-caroteen (3.1 mg) en vitaminen B1 (34 µg), B2 (55 µg) en B6 (110 µg). De inhoud van vitamine C scoort ver onder andere pompoenvariëteiten zoals "Red Hokkaido" met een paar milligrammen.
Intoleranties en allergieën
Voedselintoleranties of allergieën die verband houden met de consumptie van muskuspompoen komen niet vaak voor en zijn slecht gedocumenteerd. Het is echter waarschijnlijk dat intoleranties of allergieën die zijn opgetreden door het eten van een groente uit de komkommerfamilie - waaronder bijvoorbeeld komkommers - ook met enige waarschijnlijkheid zullen optreden bij dit type pompoen. Bij het optreden van intoleranties is het beloop van de symptomen in de regel tamelijk mild. In zeldzame gevallen blozen in het gezicht, gezichtszwelling of soortgelijke symptomen kunnen optreden, en in uiterst zeldzame gevallen, anafylactische shock kan optreden na het eten van het vruchtvlees, waarvoor dringende medische behandeling nodig is.
Winkelen en keukentips
De kans om de meest verse muskuspompoen te vinden in winkels of wekelijkse markten is tijdens het hoofdoogstseizoen van half augustus tot eind oktober. Als de pompoen voor langere tijd moet worden bewaard voordat hij wordt verwerkt, is het raadzaam om er bij het kopen van dat de huid is intact, heeft geen deuken en dat er ook nog een restant van de steel van minimaal 2 à 3 centimeter op de pompoen zit. Als de stengel niet meer aanwezig is, bestaat de kans dat hij gaat rotten bacteriën kan de pompoen binnenkomen of al zijn binnengegaan en de houdbaarheid ervan verkorten. Muskuspompoenen kunnen in principe maanden vers bewaard worden in een koele kelder als ze bij aankoop nog niet volledig rijp waren, wat te zien is aan de kleur van de huid Ze zijn volledig rijp als de schil een goudgele kleur aanneemt en als er een hol geluid wordt gemaakt als er op de pompoen wordt getikt. Pompoenvlees is echter ook uitstekend geschikt voor bevriezing wanneer rauw of gekookt. Ingemaakte pompoen, zoals in een zoetzure marinade, is ook uitstekend te bewaren in goed vastgeschroefde potten op keldertemperatuur. Om de pompoenen te bereiden, heb je een groter, stevig mes nodig om het vruchtvlees te schillen en in blokjes te snijden. De zaden kunnen met het zachte vezelige vruchtvlees in het midden van de pompoen met een lepel worden verwijderd en apart worden bereid.
Voorbereidingstips
De eenvoudigste manier om pompoen te bereiden, is door het pompoenvlees in blokjes te snijden en te koken of te stomen voor gebruik als groentegarnituur in veel gerechten. Als alternatief kan het vruchtvlees worden gepureerd en tot soepen worden verwerkt. In veel gevallen worden het vruchtvlees en de zaden ook gebruikt om desserts te bereiden of worden de geroosterde zaden gebruikt voor snacks. Als alternatief kunnen de gekookte pompoenvleesblokjes in een zoetzure marinade worden geplaatst en bijna alle salades een exotisch en buitengewoon smakelijk tintje geven.
