Agressieve parodontitis

Introductie

Agressief parodontitis is zeer zeldzaam in tegenstelling tot chronische parodontitis. Het vordert sneller en botresorptie en inflammatoire tandvleeszakken met bloeding tandvlees komen echter snel voor mondhygiëne is meestal voldoende of beter. Bij jonge volwassenen worden vaak de eerste blijvende kiezen en voortanden aangetast. Met toenemende leeftijd, de parodontaal apparaat van de resterende tanden wordt ook ziek, wat resulteert in voortijdig tandverlies.

Oorzaken van agressieve parodontitis

ontoereikend mondhygiëne veroorzaakt meestal dat bacteriële complexen migreren van de gedenkplaat de diepten in en vallen het weefsel aan dat de tand omgeeft en vervolgens het bot. De gedenkplaat wordt dan subgingivale plaque genoemd, wat leidt tot de vorming van tandvleeszakken. Patiënten met agressieve parodontitis vertonen vaak een MI-verhouding tussen gedenkplaat accumulatie en mate van vernietiging.

Hoewel er eigenlijk weinig bacteriële plaque zichtbaar is, is de parodontitis heeft al geleid tot botresorptie. Helaas is dit vaak niet direct merkbaar, ook niet tijdens controles, omdat de botresorptie alleen zichtbaar is in de OPG röntgenstraal. Patiënten met agressieve parodontitis hebben vaak een familiegeschiedenis van parodontitis.

Bovendien zijn bij sommige patiënten een fagocytafwijking, een interleukine-1-polymorfisme of een hyperresponsief macrofaagfenotype als oorzaak aangetoond, hoewel de patiënten verder gezond zijn. Roken, stress en Depressie, en hormonale veranderingen kunnen de progressie versnellen, maar zijn geen triggers van agressieve parodontitis. Agressieve parodontitis is een bacteriële infectie en de triggers zijn zogenaamde marker kiemen.

Fiche kiemen zijn bacteriële complexen die zich in de plaque bevinden. Er zijn verschillende complexen met verschillende functies. De kiem Aggregatibacter actinomycetemcomitans wordt vaak ontdekt bij patiënten met agressieve parodontitis.

Het wordt beschouwd als een zeer schadelijke leidende kiem en dus de hoofdoorzaak. De kiemen betrokken kunnen worden door middel van een laboratoriumtest, zodat een gerichte antibioticatherapie kan worden gestart. Gedetailleerde informatie hierover vindt u onder: Aggregatibacter actinomycetemcomitans

Diagnose van agressieve parodontitis

De diagnose wordt gesteld bij de tandarts bij inspectie van de mondholte wordt gemaakt en de tandvleeszakjes worden gemeten. Een Röntgenstraal van alle tanden toont de afbraak van bot. Om een ​​betrouwbare diagnose te kunnen stellen is het belangrijk om het verloop van het weefselverlies te documenteren. Als binnen korte tijd een verhoogde botresorptie wordt waargenomen, kan een test op Aggregatibacter actinomycetetemkomitans duidelijkheid verschaffen. Aangezien agressieve parodontitis wordt gekenmerkt door een opvallende familiegeschiedenis, moet ook een familieanamnese worden uitgevoerd en, in het beste geval, ook de gezinsleden worden onderzocht.

Wat zijn de symptomen van agressieve parodontitis?

Typische symptomen van agressieve parodontitis zijn de aanval van de voortanden en de eerste blijvende kiezen, evenals het vroege begin van de ziekte. Het treft meestal jonge mensen. In tegenstelling tot chronische parodontitis treedt het verlies van weefsel bij agressieve parodontitis veel sneller op.

Gomzakjes vormen en de tandvlees kan erg rood en gezwollen zijn. Bloedend tandvlees treedt vaak op, spontaan of bij de minste aanraking. Pus vorming in de tandvleeszakken leidt tot een onaangename smaak in de mond en vaak tot een slechte adem.

De snel voortschrijdende ontsteking leidt tot botverlies, waardoor tanden kunnen loslaten. De tandvlees terugwijkende en blootliggende tandhalzen worden gevormd, die ook gevoelig kunnen zijn voor kou. Dit kan leiden tot een algemeen slecht gevoel van ziekte, wat in zeldzame gevallen ook gepaard kan gaan met koorts.

• Identificeer en behandel tandvleeszakken
• Bloedend tandvlees

De agressieve parodontitis leidt tot het verlies van botweefsel, dat niet ongedaan kan worden gemaakt. Wanneer het tandvlees zijn oorspronkelijke hoogte behoudt en het bot is geresorbeerd langs de wortel van de tand, ontstaan ​​er tandvleeszakjes. De pockets kunnen worden gemeten met een sonde.

De afstand van de onderkant van de pocket, waar het bot begint te worden gesondeerd, tot de rand van het tandvlees wordt gemeten. Meestal vindt botresorptie eerst plaats bij de voortanden en de eerste kiezen. De botresorptie leidt tot losraken van de tanden en het daarmee gepaard gaande verlies van tanden. Een extra Röntgenstraal beeld kan een overzicht geven van de botresorptie.