Agressie: oorzaken, behandeling en hulp

Agressie, in welke vorm dan ook, maakt mensen bang. Het heeft vele gezichten en kan zich tegen de persoon, dingen, voorwerpen en allerlei soorten dingen keren. Opzettelijk iemand of iets schade toebrengen, is agressie. De talloze rapporten en nieuws geven de schijn en suggereren dat agressie in onze samenleving gestaag toeneemt.

Wat zijn agressies

Oorzaken van agressie kunnen zijn spanning en sociale prikkels. Acties van welke aard dan ook, die opzettelijk en doelbewust worden uitgevoerd om pijn te doen of te vernietigen, worden agressie genoemd. Agressie kan fysiek of verbaal zijn. Er zijn veel benaderingen en theorieën om agressie te definiëren. De leren theoretische benadering van de psychologie verklaart agressie als een aangeleerd, aangeleerd gedrag bij mensen gedurende hun hele leven. Dit model leren komt vooral voor bij kinderen. Kinderen worden doorslaggevend beïnvloed door volwassenen, door de consumptie van televisie, door internet en door videogames. Agressie wordt daarom voornamelijk gekarakteriseerd als een gedrags- of emotionele aanleg. Geweld is daarentegen een vorm om agressie te uiten. Het moet ook worden beschouwd als een subset van agressie.

Oorzaken

Agressie kan vooral familiair van aard zijn. De oorzaken kunnen dus bij de moeder worden gevonden geestesziekte of de neiging van de alcoholische vader tot geweld. In deze context zijn er verschillende ongunstige omstandigheden in gezinnen en in de omgeving die agressie kunnen veroorzaken. Deze omvatten bijvoorbeeld familie spanningen, gebrek aan positieve rolmodellen, geen erkenning, fysiek geweld en seksueel misbruik. Uit het onderzoek "Zur Entwicklung der Gewalt in Deutschland" (over de ontwikkeling van geweld in Duitsland), uitgevoerd door de Universiteit voor toegepaste wetenschappen van Zürich in opdracht van het Duitse federale ministerie voor gezinsaangelegenheden, senioren, vrouwen en jongeren (BMFSFJ), blijkt dat adolescenten ervaar geweld doorslaggevend op twee gebieden. Dit zijn enerzijds de school en anderzijds het gezin. Op welke van de twee terreinen kinderen en jongeren het meest met geweld worden geconfronteerd, was niet vast te stellen. Uit dit onderzoek blijkt dat de meerderheid van de adolescenten die thuis aan agressie werden blootgesteld, milde vormen van geweld meldden. Ernstige agressie, zoals geschopt, geslagen of geslagen worden tegen kinderen en adolescenten in gezinnen wordt beschreven door 15% van de adolescenten. Psychologie verklaart aannemelijk agressie met de leren theoretische benadering. Volgens dit wordt agressie als een bepaalde gedragscategorie door mensen aangeleerd. Dit gebeurt in principe op dezelfde manier als leren zwemmen, lezen of schrijven. Er worden drie soorten leren onderscheiden:

Klassieke conditionering

Stimuli kunnen een bepaald gedrag bij mensen uitlokken. Dit gedrag wordt een ongeconditioneerde reactie genoemd. Dit leren van stimulusrespons is een koppeling van stimulus en respons die onafhankelijk van het bewustzijn plaatsvindt. De operante conditionering

Hier vertegenwoordigt het gedrag het instrument dat de bijbehorende consequentie teweegbrengt. Hier, positieve en negatieve bekrachtiging, straf en uitsterven worden onderscheiden. Dit leerproces vindt plaats onder bepaalde voorwaarden en in bepaalde situaties. Dienovereenkomstig verschijnt het gedrag later uitsluitend in vergelijkbare situaties. Leren van het model

Leren van het model wordt ook wel observationeel leren genoemd. Een eerder waargenomen actie van het model wordt nagebootst of nagebootst. Bij het observeren worden ook de versterkende consequenties van het gedrag van het model waargenomen. De nagebootste reactie hoeft niet tijdig te worden getoond. Het wordt voornamelijk geleerd door getuige te zijn van de schade of het voordeel van anderen. Omdat de invloed van volwassen rolmodellen en media bijzonder groot is in jeugd, is dit model hier vaak te zien.

Ziekten met dit symptoom

  • Angststoornis
  • Burnout syndroom
  • Psychosen
  • Medicamenteuze psychose
  • Hondsdolheid
  • Dissociale persoonlijkheidsstoornis
  • hypertensie
  • Alcoholisme
  • Alcoholverslaving

Complicaties

Agressie is een aparte gedragsstoornis en kan op elke leeftijd voorkomen. Deze gedragingen, zoals uithalen, voorwerpen vernietigen, rellen en zelfverminking, kunnen zichzelf of anderen in gevaar brengen. Agressieve mensen worden grotendeels afgewezen als gevolg van hun gedrag. Ze worden verbannen. Hoe meer het contact met de sociale omgeving wordt verbroken, hoe groter het risico op agressie.

Wanneer moet je naar de dokter gaan?

Agressie kan ook het gevolg zijn van een organische ziekte. Er is een cohort van mensen die agressieve gedragspatronen vertonen als gevolg van stofwisselingsstoornissen en verstandelijke beperkingen. Neurogeneratieve veranderingen, zoals dementie, vertonen ook symptomen van uitgesproken agressief gedrag. Als de agressie leidt tot gedrag dat gevaarlijk is voor anderen of voor zichzelf, wordt medische behandeling noodzakelijk. Na eerste opheldering door de huisarts, de specialist in psychiatrie en psychotherapie of de neuroloog is dan specifiek verantwoordelijk.

Diagnose

Agressie of agressief gedrag bij een individu vereist, om een ​​diagnose te kunnen stellen, dat het een stoornis is die wordt gekenmerkt door een consistent patroon van dissociaal gedrag. De specialist in psychiatrie en psychotherapie of neuroloog voert de onderzoeken uit met behulp van interviews, verkenning van naaste familieleden en speciale onderzoeksinstrumenten voor gedrags- en psychodiagnose. Het is zeker duidelijk sinds wanneer de agressieve afwijkingen bestaan ​​en of er oorzaken te vinden zijn in de ontwikkeling of in relatie tot een bijzonder ziektebeeld. EEN differentiële diagnose moet plaatsvinden. Agressief gedrag kan ook voorkomen bij psychische stoornissen. Voorbeelden zijn psychosen, ontwikkelingsstoornissen, enz. De volgende ziekten met mogelijk agressiepotentieel moeten echter bijzonder zorgvuldig worden opgehelderd:

  • Posttraumatisch spanning stoornis, veroorzaakt door een stressvolle, impactvolle levensgebeurtenis.
  • Aanpassingsstoornis, als gevolg van ingrijpende levensveranderingen (scheiding van partner, ontsnapping).
  • Instabiele persoonlijkheidsstoornissen, met de neiging tot ruzie en conflicten met anderen, waaronder mogelijk uitbarstingen van woede en gewelddaden.

Behandeling en therapie

Therapie moet zo vroeg mogelijk zijn. Daarom is ook een zo vroeg mogelijke diagnose en consistente zorg nodig. Preventie begint eigenlijk al voordat het kind wordt geboren. Zo kunnen zwangere vrouwen uit een problematische sociale omgeving gericht worden begeleid. Hier wordt gewezen op de gevolgen, die het ongunstige gedrag en de daaruit voortvloeiende ernstige opvoedingsmethoden kunnen veroorzaken. Bij acuut, agressief gedrag dat anderen of zichzelf in gevaar brengt, is ziekenhuisopname vaak onvermijdelijk. Hier, toepasselijk maatregelen worden vervolgens genomen om een ​​verbetering van de symptomen te bereiken. Dan het gebruik van psychotrope geneesmiddelen En in het bijzonder neuroleptica is vaak onvermijdelijk in acute staat van opwinding. Terugkerende agressies kunnen zeer langdurig tot chronisch zijn. Ze zijn afhankelijk van de specifieke persoonlijkheid. Terugkerende agressiepatronen worden gegenereerd door vergelijkbare situaties. In dit geval is plaatsing in een speciale voorziening onvermijdelijk. Voor de bescherming van de getroffen persoon en zijn omgeving moeten veiligheidsaspecten in acht worden genomen. In sommige situaties zijn ook isolatiekamers nodig. De behandeling moet worden goedgekeurd door de rechtbank. Er moet dan gezorgd worden voor permanente werkgelegenheid. Voldoende, gekwalificeerd personeel voor de zorg is noodzakelijk. Een sleutel tot toegang tot het individu is regressie. Personen die achteruitgaan, verlaten het veld naar de getroffen persoon. Dit kan heel nuttig zijn om anderen te beschermen. De regressieve persoon blijft passief en wacht voorlopig. Hij onthoudt zich van het inbrengen van eigen impulsen. De getroffen persoon komt dus geen externe obstakels tegen met zijn agressieve gedrag. De regressieve voorkomt conflicten en het risico van escalatie van de situatie.

Vooruitzichten en prognose

Agressie wordt primair behandeld door middel van gesprekken met de behandelend arts, de ervaren therapeut en het gebruik van medicatie. De duur en het resultaat van behandelingen zijn afhankelijk van de omvang van het huidige agressieve gedrag en de kans op agressie. Daarom zijn er geen duidelijke richtlijnen voor de prognose. Alle negatieve beïnvloedende factoren die agressie kunnen veroorzaken of versterken, moeten zoveel mogelijk worden geëlimineerd. Bij agressie dient gedragsregulatie plaats te vinden. Dit gebeurt in de vorm van training. Hoe uitgesprokener de agressiestoornis is, hoe langer de behandeling door middel van intensieve training zal duren. De grote moeilijkheid hierbij is om de motivatie voor deze training bij de getroffen persoon permanent te bevorderen en te behouden. Helaas is het stopzetten van trainingen in dit geval niet ongebruikelijk.

het voorkomen

Bij de eerste tekenen zouden gesprekken al gevoerd moeten worden door vertrouwende, hechte mensen. Personen of dingen die het gedrag zouden kunnen bevorderen, moeten worden verwijderd. Het begrip van de huidige situatie moet worden bevorderd en openlijk getoond. Er moet worden gewezen op de grenzen en gevolgen van het agressieve gedrag. Een afwijzende houding moet worden vermeden. Er moeten aanbiedingen worden gedaan om te kalmeren, bijvoorbeeld door naar een stille kamer te gaan of thee aan te bieden. Hoe rustiger en evenwichtiger de omgang met de situatie is, hoe beter de patiënt kan worden aangestuurd en begeleid. Net als bij andere psychische aandoeningen, heeft het behoren tot een intacte en stabiele sociale omgeving een preventieve werking. Dit minimaliseert de kans op ziek worden. Bovendien onthouden van drugs, alcohol en andere verslavende middelen hebben een positief effect. Een goed gevuld dagelijks leven dat voldoening schenkt, biedt een goede basis voor een leven zonder agressie.

Dit is wat u zelf kunt doen

Getroffen personen met agressiestoornissen kunnen actie ondernemen en strategieën ontwikkelen, maar deze zullen sterk variëren en zijn afhankelijk van de aard van de aandoening. Het moet duidelijk worden gemaakt dat onvermijdelijk, holistisch therapie bij agressiestoornis moet onderscheid worden gemaakt tussen zelfbeschadigend en anderszins schadelijk gedrag. In de regel is het primaire doel niet het elimineren van een uitgesproken agressiestoornis. Dit is vaak nauwelijks mogelijk. Daarom is het absoluut noodzakelijk om kleppen te maken voor de getroffen persoon die hij of zij kan gebruiken om agressie onder controle te houden met zelfdiscipline. Aangezien het probleem in deze context het loslaten van de agressieve drang is, is het aan de therapeut om samen met de getroffen persoon geschikte opties te vinden. Deze moeten geschikt zijn voor het dagelijks leven en deel uitmaken van de voortdurende loop van therapie. Mensen met agressie die zo ver gaat dat ze anderen of zichzelf in gevaar brengen, moeten situaties, dingen of mensen vermijden die dit gedrag zouden kunnen veroorzaken. Naast medische en psychotherapeutische behandeling, ontspanning oefeningen zijn erg geschikt. Sporten is altijd een goede manier om iets goeds te doen voor lichaam en geest en, indien nodig, om agressiepotentieel te verminderen. Zelfhulpgroepen bieden de mogelijkheid om in een beschermde omgeving regelmatig van gedachten te wisselen met getroffenen. Hier kunnen mensen hun eigen ervaringen met agressie delen. Getroffenen leren van elkaar hoe ze in de toekomst beter met problemen kunnen omgaan. Er worden nieuwe perspectieven op het leven met agressie ontwikkeld.