Aderlating wordt gerekend tot de oudste genezingsprocedures. Het gaat om een aanzienlijke terugtrekking van bloed.
Wat is aderlaten?
Aderlating wordt vooral gewaardeerd in de natuurlijke wiggeneeskunde en in de alternatieve geneeskunde, waar het tot de afleidende behandelingen behoort. Met behulp van aderlating moeten de zelfgenezende krachten van het organisme worden versterkt. In vroegere tijden was aderlaten een van de meest voorkomende therapeutische procedures, die bij tal van behandelingen werd gebruikt. Het werd tot in de 19e eeuw veel gebruikt als remedie. In moderne tijden, aderlaten, waarbij een grote hoeveelheid bloed is afkomstig van patiënten, wordt slechts in enkele gevallen als gunstig beschouwd. Om deze reden wordt het tegenwoordig zelden gebruikt. In het gewone spraakgebruik, bloed bemonstering ten behoeve van bloed verzameling or bloed donatie wordt ook als aderlating beschouwd. Vroeger werd aderlating als een allesomvattend middel beschouwd. Dus, bloed verzameling werd gebruikt voor een grote verscheidenheid aan ziekten, die echter niet zelden tot schade voor de patiënten leidden. Tijdens het proces bloedden sommige zieke mensen soms ronduit. George Washington (1732-1799) was een van de meest prominente patiënten van aderlating. Hij werd behandeld voor een ernstige keelontsteking door aderlating, wat meerdere keren is uitgevoerd. Het enorme bloedverlies van de eerste Amerikaanse president werd als een mogelijke reden voor zijn overlijden beschouwd. Aderlating kan worden teruggevoerd tot de vroege Indiase geneeskunde. Zelfs vandaag de dag wordt aderlaten uitgevoerd in de Ayurveda. In Europa werden behandelingen gegeven door de Griekse arts Hippocrates (460 tot 370 v.Chr.). Destijds gingen artsen ervan uit dat ziekten meestal werden veroorzaakt door een teveel aan bloed. Hetzelfde gold voor een onbalans in de lichaamsvloeistoffen. Men geloofde dat het bloed zich ophoopte in de ledematen en bedierf. Daarom werd het verwijderen van het slechte bloed als nuttig beschouwd. In 1628 ontdekte de Engelsman William Harvey (1578-1657) de circulatie van bloed en weerlegde zo de aderlatingsprincipes. Desalniettemin bleef aderlating als behandelmethode in gebruik. De therapeutische methode werd dus nog tot in de 19e eeuw aanbevolen.
Functie, effect en doelen
Hoewel aderlating tegenwoordig nog maar zelden wordt toegepast, zijn er zeker verschillende ziekten die er effectief mee kunnen worden behandeld. Vooral in de natuurlijke wiggeneeskunde en de alternatieve geneeskunde wordt aderlating op prijs gesteld, waar het tot de daaruit voortvloeiende behandelingen behoort. Met behulp van aderlating moeten de zelfgenezende krachten van het organisme worden versterkt. Het lichaam maakt nieuwe bloedcellen aan die de ontbrekende cellen vervangen. De nieuwe cellen werken beter dan de vorige bloedcellen. De positieve eigenschappen van aderlating worden geacht te zijn toegenomen absorptie of zuurstof, de verbeterde stromingseigenschappen van het bloed, het efficiëntere werk van de immuunsysteem en het stimuleren van ontgifting Als ondersteunende therapeutische methode wordt aderlating aanbevolen door alternatieve geneeswijzen voor de behandeling of preventie van suikerziekte mellitus (suikerziekte), ontsteking, circulatiestoornissen, hypertensie, jicht en zwaarlijvigheid Er zijn echter nauwelijks wetenschappelijke studies die de volksgezondheid-bevorderend effect van aderlating. Zo pakten de weinige onderzoeken anders uit. Onder andere de afname van bloeddruk, die met 16 mmHg daalde, werd als positief beschouwd. Maar ook in de schoolgeneeskunde komt de aderlating behoorlijk op het werk, al is het maar zelden. Deze omvatten zeldzame ziekten zoals polyglobulie, waarbij het aantal erytrocyten (rode bloedcellen) stijgt, polycythaemia vera (PV), wat geassocieerd is met hoge hemocrietwaarden, en de ijzer stapelingsziekte hemochromatose, waarin de darm overmatige hoeveelheden absorbeert ijzer Dit leidt op zijn beurt tot een overbelasting van de hart- en lever Om aderlaten uit te voeren, wordt meestal bloed door de arm getrokken ader binnen de kromming van de elleboog. Afhankelijk van de patiënt voorwaarde, neemt de arts een kleine hoeveelheid bloed af, tussen 50 en 150 milliliter, of een grote hoeveelheid, die kan oplopen tot 500 milliliter. Het bloed van de patiënt wordt via een buis overgebracht naar een opvangvat, meestal een vacuümglazen fles. Afgezien van een klein prikje voelt de patiënt er geen pijn In totaal duurt de procedure niet langer dan vijf minuten. De dokter controleert ook die van de patiënt bloeddruk Een bijzondere variant is de Japanse aderlating, ook wel bekend als Shirako of microveinletting. Bij deze procedure prikt de therapeut spataderen op de onderste been met een lancet of mes. Op deze manier houdt bloedstasis verband met verwijding van bloed schepen is behandeld. Een andere vorm is aderlaten volgens Hildegard von Bingen, die wordt aangeboden door verschillende alternatieve beoefenaars. Dit is om het lichaam te ontdoen van "slecht bloed" of gifstoffen.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Aderlating wordt in principe niet als risicovol beschouwd, mits professioneel uitgevoerd. Zo zijn gedegen onderzoeken vooraf belangrijk, evenals het bepalen van laboratoriumwaarden zoals bloedbeeld. In sommige gevallen volksgezondheid er kunnen nog steeds problemen optreden. Als het bloeddruk is te hoog of er is te veel bloed afgenomen, is er een risico van duizeligheid, problemen met de bloedsomloop en flauwvallen. Door het huid, het is weer mogelijk voor schadelijk bacteriën om het lichaam binnen te gaan en te veroorzaken ontsteking Deze bijwerking kan echter meestal worden voorkomen door zorgvuldige hygiëne. Als er teveel bloed wordt afgenomen, bestaat het risico van ijzertekort Er zijn ook enkele contra-indicaties, waarbij aderlaten niet mag worden uitgevoerd. Deze zijn acuut diarree, bloedarmoede (bloedarmoede), abnormaal lage bloeddruk en uitdroging Bij kinderen en ouderen moet aandacht worden besteed aan algemene lichamelijke zwakte.
