Aanvallen: oorzaken, behandeling en hulp

Aanvallen kunnen verschillende oorzaken hebben. Als de juiste oorzaken bekend zijn, kan het risico op aanvallen vaak worden beperkt.

Wat zijn aanvallen?

Naast acute febriele ziekten en vochttekort kunnen ook diverse alledaagse invloeden epileptische aanvallen veroorzaken. Deze alledaagse invloeden zijn onder meer harde geluiden en / of muziek of flikkerende lichten. Aanvallen zijn plotselinge en abnormale elektrische ontladingen die afkomstig zijn van de zenuwcellen van de hersenen​ Aanvallen vinden in de regel onvrijwillig plaats (dwz ze kunnen niet vrijwillig worden beïnvloed). Aanvallen gaan vaak gepaard met spiertrekkingen of krampachtige bewegingen van de spieren van een getroffen persoon. In sommige gevallen kunnen epileptische aanvallen zich echter ook uiten in een abrupt verlies van spierspanning. Aanvallen die optreden, worden vaak geassocieerd met tijdelijke veranderingen in het bewustzijn van de getroffen persoon. Er wordt onderscheid gemaakt tussen tonische en clonische aanvallen, bijvoorbeeld:

Tonic aanvallen hebben betrekking op langdurige spiermassa contracties, terwijl clonische aanvallen zich manifesteren door snelle opeenvolgende spiertrekkingen van de spieren. Terwijl zogenaamde focale aanvallen meestal beperkt blijven tot enkele spiergroepen, verspreiden gegeneraliseerde aanvallen zich vaak over grote delen van het lichaam.

Oorzaken

Aanvallen kunnen verschillende oorzaken hebben. Er kunnen bijvoorbeeld verschillende aanvallen optreden als onderdeel van een bestaande epilepsie (een ziekte van de hersenen). Hersenen tumoren kunnen ook een oorzaak zijn van optredende aanvallen. Een andere mogelijke oorzaak van aanvallen is het optreden van ontstekingen die de hersenvliezen of de hersenen. Evenzo kunnen verschillende stofwisselingsstoornissen of een verminderd zuurstof toevoer die het hele lichaam beïnvloedt, kan epileptische aanvallen bevorderen. Toevallen zijn ook mogelijke symptomen van acute ontwenning; bijvoorbeeld ontwenning van medicatie of alcohol kan overeenkomstige aanvallen veroorzaken. Evenzo echter slaapdeprivatie of een constant slaapgebrek is ook een mogelijke oorzaak van aanvallen. Naast acute febriele ziekten en vochttekort kunnen ook diverse alledaagse invloeden epileptische aanvallen veroorzaken. Deze alledaagse invloeden omvatten bijvoorbeeld harde geluiden en / of muziek, of flikkerende lichten die optreden, zoals die afkomstig kunnen zijn van videogames, de televisie of zelfs de magnetron.

Ziekten met dit symptoom

• Epilepsie
• Hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegel)
• Stroke
• Encefalopathie van Wernicke

• Hersentumor
• Meningoencefalitis in de vroege zomer (TBE)
• Vergiftiging
• Alcoholverslaving

• Stofwisselingsstoornis
• Hersenenontsteking
• hypoxie
• Drugsverslaving

Diagnose en verloop

Acute aanvallen kunnen in veel gevallen als zodanig worden herkend door de fysieke reacties van een getroffen persoon. Als de oorzaak van aanvallen moet worden vastgesteld, is de eerste stap meestal een patiëntgesprek, waarin bijvoorbeeld wordt gevraagd naar eerdere ziekten en situaties waarin zich in het verleden epileptische aanvallen hebben voorgedaan. Afhankelijk van de vermoedelijke diagnose kunnen verschillende onderzoeken informatie opleveren over mogelijke ziekten die aanvallen bij een getroffen persoon veroorzaken. Waaronder bloed tests, tests van neurologische functies zoals evenwicht or coördinatieen onderzoeken van hersengolven met behulp van een EEG (elektro-encefalogram). Het verloop van aanvallen hangt onder meer af van de oorzaak en het therapeutische middel maatregelen genomen. Als de oorzaken van aanvallen kunnen worden weggenomen, is het vaak mogelijk om de optredende aanvallen te bestrijden. In het geval van chronische ziekten als oorzaak van aanvallen, kunnen de ernst en frequentie van aanvallen vaak positief worden beïnvloed door medische maatregelen.

Wanneer moet je naar een dokter?

Aanvallen zijn een pijnlijk symptoom en duiden op een ernstige onderliggende oorzaak voorwaarde​ Een bezoek aan de dokter wordt aanbevolen als aanvallen herhaaldelijk voorkomen, toenemen in intensiteit en duur, of buitensporig zijn spanning aan de getroffen persoon in het dagelijks leven. Bij spontane aanvallen is er een verhoogd risico op ongevallen op de weg of tijdens handwerk. Uiterlijk wanneer de krampen leiden voor een aantasting van het dagelijks leven, moet een arts de oorzaken ophelderen. Als de oorzaak onbehandeld blijft, kan dat leiden onder andere op orgaanschade en verdere klachten. Als ademhaling problemen of lichamelijk functieverlies, zoals bewusteloosheid of sensorische stoornissen, optreden tijdens een aanval, moet onmiddellijk medische hulp worden ingeroepen. Aanvallen die langer dan vijf minuten duren, zijn ook een noodgeval en vereisen snelle behandeling. Bij epileptische aanvallen dient ook de behandelende arts te worden geïnformeerd. Samen het nodige eerste hulp maatregelen kan worden uitgevoerd totdat de medische hulpdiensten arriveren. Andere contacten zijn neurologen, neurochirurgen en intern geneeskundigen, afhankelijk van de oorzaak.

Complicaties

Aanvallen zijn meestal een symptoom van een epileptische aanval​ Deze zijn meestal van korte duur en eindigen na een paar minuten zonder verdere gevolgen. In sommige gevallen treedt echter status epilepticus op, wat een medisch noodgeval is. Dit is een chronisch bestaande aanval van verschillende ernst, meestal lijdt de getroffen persoon aan een tonic-clonisch epileptische aanval langer dan 20 minuten zonder enig herstel. Het wordt ook status epilepticus genoemd wanneer verschillende aanvallen elkaar opvolgen terwijl de patiënt bewusteloos is. Zonder medische behandeling sterft ongeveer tien procent van de getroffenen als gevolg van status epilepticus. Een verhoogde intracraniale druk kan ook de oorzaak zijn van een aanval. Als dit niet wordt verminderd, kan dit levensbedreigende gevolgen hebben. Er is een hoog risico op beknelling van vitale hersenstructuren. Vooral een lagere beknelling is levensbedreigend; het omvat het samendrukken van structuren van de cerebellum door de grote opening in de schedel, zodat de spinal cord en de medulla oblongata worden tegen het bot gedrukt en dus ingesnoerd. Dit is waar vitale centra voor zijn ademhaling or circulatiezijn onder andere gelokaliseerd. Als dit niet op tijd wordt behandeld, kan dat leiden tot ademstilstand, wat op zijn beurt snel tot de dood kan leiden.

Behandeling en therapie

Hoe en of aanvallen medisch worden behandeld, hangt af van zowel de vorm van aanvallen die optreden als de oorzaak van de aanvallen. Er kan onderscheid worden gemaakt tussen acute behandeling van optredende aanvallen en behandeling van de oorzaak: zwaardere aanvallen met tijdelijk bewustzijnsverlies gaan vaak gepaard met verschillende risico's op letsel. Het kan bijvoorbeeld nodig zijn om verwondingen als gevolg van vallen tijdens overeenkomstige aanvallen te behandelen. Afhankelijk van de ernst van de aanvallen en de patiënt, moeten ernstige aanvallen mogelijk ook worden verlicht met anticonvulsieve medicatie (zoals valium). Als bij een getroffen persoon een ziekte is vastgesteld als oorzaak van epileptische aanvallen, is een andere belangrijk therapie component is de behandeling van de onderliggende ziekte. Als een overeenkomstige ziekte bijvoorbeeld niet volledig kan worden genezen, kan het risico op het optreden van aanvallen worden verminderd door gedurende een langere periode medicatie te geven.

Vooruitzichten en prognose

Een arts moet altijd op de hoogte worden gebracht in geval van aanvallen, niet bij plaatselijke aanvallen zoals die veroorzaakt door inspanning, ongeacht hoe ernstig de aanvallen waren en of ze hebben geleid tot pijn​ Het is een ernstig symptoom dat in ieder geval door een arts moet worden behandeld. Als aanvallen niet worden behandeld, kunnen ze vaker voorkomen en het dagelijks leven van de patiënt erg moeilijk maken. De kwaliteit van leven neemt enorm af door aanvallen, doordat de patiënt bepaalde dingen niet meer alleen kan. In het slechtste geval, hartstilstand treedt op na een aanval. Aanvallen resulteren ook vaak in gebroken botten, valt of bijt naar de tong​ De getroffen mensen verwonden zichzelf dus vaak zonder het te weten. De behandeling is meestal met behulp van medicatie en er is geen chirurgische ingreep. Of de behandeling succesvol zal zijn, hangt sterk af van de geschiedenis van de patiënt en kan niet universeel worden voorspeld. Behandelingen leiden echter vaak tot succes als de behandeling vroeg genoeg wordt gestart. Dit kan late effecten en verdere verwondingen voorkomen.

het voorkomen

Als de oorzaken van epileptische aanvallen in een individueel geval bekend zijn, is controle van de individuele oorzaak meestal een geschikte maatregel om herhaling van aanvallen te voorkomen. Als de oorzaak niet onder controle is, kan bijvoorbeeld letsel tijdens ernstige aanvallen in acute gevallen worden voorkomen: bijvoorbeeld bij zeer ernstige aanvallen kan een bijtende wig verwondingen in de mondholte en / of het vrijmaken van de luchtwegen kan ademnood voorkomen.

Wat u zelf kunt doen

In de meeste gevallen kunnen en mogen aanvallen niet thuis worden behandeld, maar altijd door een arts. Zelfs als de aanvallen erg kort en zeldzaam zijn, moeten ze toch door een arts worden onderzocht. Ernstige ziekten kunnen achter de aanvallen zitten. In het algemeen, spanning reductie en ontspanning therapie hebben een positief effect op aanvallen. Vooral voordat je naar bed gaat, spanning reductieoefeningen of yoga moet worden geoefend om nachtelijke aanvallen te voorkomen. Voor het slapengaan en 's ochtends bij het ontbijt is het ook aan te raden deze in te nemen magnesium, dit kan aanvallen voorkomen. In de meeste gevallen moet de oorzaak van de aanvallen echter door een arts worden vastgesteld. Alleen dan kan de patiënt zelf iets aan het symptoom doen. In ieder geval een gezonde levensstijl en dieet hebben een positief effect op aanvallen en kunnen deze voorkomen. Als de aanvallen voornamelijk tijdens het sporten optreden, mogen de overeenkomstige delen van het lichaam niet aan overmatige belasting worden blootgesteld. Aanvallen kunnen ernstig letsel en in het ergste geval de dood tot gevolg hebben. Daarom moeten aanvallen altijd door een arts worden onderzocht, ook als ze zelden voorkomen en onschadelijk lijken. Een verkeerde thuisbehandeling kan ernstige gevolgen hebben.