Met de term hyperhidrose (uit het Grieks ὑπέρ (hypér) "zelfs meer, over, voorbij ... voorbij" en ἱδρώς (hidrós) "zweet"; synoniemen: hyperhidrose; pathologisch verhoogde transpiratie; nachtelijk zweten; zweten; neiging tot zweten; toename van zweet secretie; overmatig zweten; overmatig nachtelijk zweten; ICD-10-GM R61.-: Hyperhidrose; incl .: Nachtelijk zweten: overmatig zweten) verwijst naar een onfysiologisch sterk zweten. Zweten is een essentieel proces van het menselijk lichaam om het lichaam te beschermen tegen oververhitting (thermoregulatie). In principe zijn er twee soorten zweten:
- Thermoregulerend zweten (gereguleerd door de hypothalamus (onderdeel van het diencephalon)).
- Emotioneel geconditioneerd zweten (gereguleerd door de limbisch systeem (functionele eenheid van de hersenen dat dient voor het verwerken van emoties en het ontstaan van drijfgedrag)).
De huid heeft in totaal meer dan 2 miljoen zweetklieren. De meerderheid van zweetklieren zijn van het eccriene type (naar buiten afscheidend). Hun dunne afscheiding is hypotoon vergeleken met bloed plasma (eiwitrijke vloeistof). De eccrine zweetklieren worden over het hele lichaam verdeeld. De hoogste dichtheid wordt gevonden in de oksel, handpalmen en voetzolen. daarnaast zijn er apocriene zweetklieren, die de eigenschap hebben hun afscheiding af te scheiden samen met het apicale deel van hun cytoplasma en delen van de celmembraan Apocriene zweetklieren bevinden zich in de oksel- en urogenitale gebieden. Ze scheiden geurstoffen af, die samen met de talgklippen, zijn grotendeels verantwoordelijk voor lichaamsgeur (soms onaangename geur; zie bromhidrose hieronder) en spelen een rol bij seksueel gedrag. hyperhidrose is onderverdeeld in:
- Primaire (idiopathische) hyperhidrose - meer zweten waarbij geen ziekte aanwezig is; komt meestal focaal voor in omgeschreven delen van het lichaam, maar kan ook gegeneraliseerd zijn, dat wil zeggen over het hele lichaam; voorkeursplaatsen (delen van het lichaam waar de voorwaarde komt bij voorkeur voor): oksels, handpalmen, voetzolen en voorhoofd.
- Secundaire hyperhidrose (treedt op als gevolg van aandoeningen van het centrale of perifere zenuwstelsel) - meer zweten als gevolg van een ziekte; dit omvat nachtelijk zweten; treedt meestal gegeneraliseerd op.
Een speciale vorm van hyperhidrose is bromhidrose (Griekse βρῶμος (brômos) 'geitenstank van dieren'; ἱδρώς (hidrós) of osmidrose (oudgrieks ὀσμή osmē “I geur Dit is overmatig zweten en een onaangename geur, die een groot leed is voor de patiënt. Dit gebeurt meestal in het okselgebied omdat daar bijzonder veel apocriene geurklieren voorkomen. Primaire (idiopathische) hyperhidrose komt al voor in jeugd of adolescentie (<25 jaar). Overmatig nachtelijk zweten is een symptoom dat vaak voorkomt bij infectieziekten, maar ook in tumor ziekten (kanker Een combinatie van meer nachtelijk zweten, gewichtsverlies en koorts heet B-symptomatologie. Zweten kan een symptoom zijn van veel ziekten (zie onder “Differentiële diagnoses”). De prevalentie (ziekte-incidentie) van primaire focale hyperhidrose (PFH) is 1% (in het VK). Verloop en prognose: Frequent en overmatig zweten verstoort het dagelijks leven. Veel getroffen individuen trekken zich uit schaamte terug uit hun sociale omgeving. Normaal gesproken worden in veel gevallen zelfmaatregelen tegen zweten, zoals geschikte persoonlijke hygiëne (ontsmettingsmiddel zepen of deodorants), gebruik van een anti-transpirant (poeders, crèmes, solutions) en geschikte kleding (bijv. geen synthetische kleding) is voldoende. Als deze maatregelen niet voldoende helpen, moet een arts worden geraadpleegd voor verder advies. In het geval van acuut zweten gepaard gaande met koud zweet over het hele lichaam, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd, omdat dit een hartinfarct kan verbergen (hart- aanval).
