Vasculaire tonus komt overeen met de algemene spanningstoestand van de vasculaire spieren, die verantwoordelijk is voor bloed stromen. Hogere regelgeving is de verantwoordelijkheid van de sympathisant zenuwstelsel, maar lokale regulatoren zijn ook beschikbaar voor het organisme. Abnormaal contracties van de vaatmusculatuur worden vasospasmen genoemd en kunnen in de context van verschillende ziekten voorkomen.
Wat is vasculaire tonus?
Vasculaire tonus is de basistoestand van spanning die in vasculaire gladde spieren bestaat zonder enige voorafgaande opwinding of contractie die aldus wordt veroorzaakt. De mens bloed systeem is uitgerust met spieren die ook bekend staan als vasculaire gladde spieren. Vasculaire gladde spieren geven schepen hun toon. Elke spier heeft een basistoon. Dit is de spanningstoestand die een lichaamsstructuur in stand houdt, zelfs zonder daadwerkelijke opwinding. De basistoon moet dus worden onderscheiden van de samentrekking die een spier actief kan ondernemen als reactie op opwinding. Deze samentrekking verhoogt de toon en zorgt er dus voor dat deze boven de grondtoon uitstijgt. Vasculaire tonus is de basistoestand van spanning die in vasculaire gladde spieren bestaat zonder enige voorafgaande opwinding of contractie die aldus wordt geïnduceerd. Veranderingen in de vasculaire tonus veroorzaken automatisch veranderingen in het vasculaire lumen. Een toename van de tonus veroorzaakt vaatverwijding. Een afname veroorzaakt vasoconstrictie van de lumenbreedte. Dus hoeveel bloed kan door het bloed gaan schepen per tijdseenheid hangt af van de vasculaire tonus. De tonus van de vaatmusculatuur heeft dus invloed op de vaatweerstand en de lokale doorbloeding. Als een som van seriële weerstanden is de vasculaire tonus de perifere totale weerstand die significant reguleert bloeddruk Spiercontrole is via de autonome zenuwstelsel.
Functie en taak
Tijdens vasoconstrictie trekken de vaatspieren samen. Dit vermindert het lumen van de schepen en vermindert de hoeveelheid bloedstroom. Vasodilatatie treedt daarentegen op wanneer de vasculaire spieren ontspannen. Het lumen wordt groter en de doorbloeding neemt toe. De tonus van de vaatspieren bepaalt dus de doorgang van bloed in de individuele bloedvaten. De basistoon is tussen vasoconstrictie en vasodilatatie. In rusttoestand zijn de vaatspieren dus niet volledig ontspannen of actief samengetrokken, maar vertonen ze een basislijntonus. De vasculaire tonus is afhankelijk van verschillende beïnvloedende variabelen die een regulerend effect hebben op bloeddruk Een van deze beïnvloedende variabelen is de toon van het sympathieke zenuwstelsel Dit deel van het autonome zenuwstelsel bepaalt de toestand van excitatie van het zenuwstelsel. De sympathische zenuwstelsel heeft een vaatvernauwend effect op de bloedvaten en is door deze invloed verantwoordelijk voor hun alkalische toning. Wanneer de sympathische zenuwstelsel wordt geremd, het beïnvloedt de vasculaire tonus. Remming van de permanente toning sympathische zenuwstelsel leidt tot vaatverwijding. Naast de toon van het sympathische zenuwstelsel, hormonen zoals spanning hormoon adrenaline en stoffen zoals angiotensine II of vasopressine beïnvloeden de tonus van de vaatspieren. Bovendien heeft de vasculaire musculatuur lokale reguleringsmechanismen. Deze omvatten het Bayliss-effect en het Euler-Liljestrand-mechanisme. Het Bayliss-effect komt overeen met een mechanisme voor het handhaven van een constante orgaanperfusie ondanks veranderingen bloeddruk niveaus. Het Euler-Liljestrand-mechanisme resulteert in reflexvasoconstrictie van pulmonale arteriële vaten tijdens hypoxie. Bovendien beïnvloeden endotheliale factoren de vasculaire tonus. Deze omvatten bijvoorbeeld NO, prostaglandine E2 en prostacycline. Bovendien kunnen weefselmetabolieten zoals H + - ionen of adenosine tonen ook effecten op de vasculaire tonus en dus automatisch op de heersende bloeddruk.
Ziekten en kwalen
Een van de bekendste ziekten met een pathologische vasculaire tonus is de zogenaamde angina borstspier. Dit is een aanval-achtig pijn op het gebied van de borst, die wordt veroorzaakt door een kortstondige verstoring van de bloedsomloop in de hart- en treedt meestal op in de context van coronaire hartziekte. Met name de speciale vorm van Prinzmetal's angina wordt geassocieerd met pathologische vasculaire tonus. De bijbehorende ischemie van de myocard het resultaat van een spasme van de kransslagader slagader De aanval kan van seconden tot minuten duren. Meestal is de spastische vernauwing van de slagader komt voor in de context van meer of minder ernstig spanning van het lichaam of de psyche. In principe kunnen alle bloedvaten van het lichaam worden aangetast door spastiek contracties en hun lumen kan sterk worden verminderd tijdens deze aanval-achtige verschijnselen, wat resulteert in een verminderde bloedstroom in de lokale weefsels. Alle spasmen van de bloedvaten worden samengevat onder de term vasospasme. Deze term wordt geassocieerd met een plotseling begin van krampachtige vernauwing van bloeddragende vaten veroorzaakt door een specifieke stimulus. In de hersenenworden dergelijke verschijnselen cerebrale vasospasmen genoemd en kunnen soms levensbedreigende gevolgen hebben. Ze zijn vaak een complicatie van subarachnoïdale bloeding of zijn een symptoom van neurologische aandoeningen. Deze pathologische veranderingen in vasculaire tonus zijn ook denkbaar na bepaalde intoxicaties, vooral in verband met cocaïne en methamfetamine gebruik. Wanneer een bloeding optreedt, wordt het bloed dat de subarachnoïdale ruimte is binnengekomen, afgebroken en komen vasoconstrictieve stoffen vrij. Omdat het gevolg van cerebrale vasospasmen de verminderde toevoer van bloed en zuurstof naar delen van de hersenenis een veelvoorkomend gevolg van het fenomeen secundair beroerte Aangezien het sympathische zenuwstelsel de vasculaire tonus reguleert, kan pathologische vasospasme in principe ook het gevolg zijn van afwijkingen in dit hersenen regio. Een voorbeeld van deze verbinding is Raynaud-syndroom. De voorwaarde waardoor de vingers of tenen van patiënten verbleken als gevolg van vasospasme. Het lichaam minimaliseert warmteverlies bij blootstelling aan koud door het autonome zenuwstelsel te stimuleren. Dit proces leidt meer bloed naar de diepere aderen van het lichaam. In Raynaud-syndroomwordt dit proces beïnvloed door een ontregeling die voornamelijk optreedt in het sympathische deel van het autonome zenuwstelsel en resulteert in overmatige vasoconstrictie van alle eindslagaders via alfa-adrenoreceptoren.
