Klassiek zenuwblok verwijst naar de beschadiging of volledige blokkering van perifeer zenuwen in hun functie als geleiders van motorische, sensorische en autonome impulsen. Permanente of facultatieve beperking van zenuwen kan worden veroorzaakt door mechanische druk- of tractiestimuli of door chemische stimuli en resulteert, afhankelijk van de ernst van de laesie, in een constante pijn en beperkte functie van de aangetaste spieren, tot en met volledige verlamming en verlies van sterkte.
Wat is een zenuwblokkade?
perifeer zenuwen zijn meestal multifunctioneel en bestaan uit gespecialiseerde motorische, sensorische en autonome zenuwvezels (fascia) die van elkaar zijn geïsoleerd door omhulselweefsel en gezamenlijk omgeven door het epineurium als een zenuwkoord. De motorische fasciae brengen vrijwillige contractie over of ontspanning impulsen naar "hun" spieren, die dan samentrekken of ontspannen. Terwijl de gevoelige fasciae sensorische en haptische stimuli "transporteren" - inclusief pijn sensaties - de vegetatieve vezels dienen om impulsen te geleiden voor controlecircuits die niet onderhevig zijn aan de wil. Omdat de perifere zenuwen gedeeltelijk anatomische vernauwingen moeten overwinnen of in speciale botgroeven moeten lopen, kunnen ze worden beschadigd door spierspanning als gevolg van overbelasting of eenzijdige en terugkerende verkeerde belasting door druk of tractie. Dit veroorzaakt overeenkomstige motorische, sensorische en vegetatieve stoornissen, die zich ook als intens kunnen manifesteren pijn Totale blokkering van de zenuw, bijvoorbeeld als gevolg van transsectie, resulteert in totale verlamming van "zijn" spier omdat de spier niet langer motorische contractie-impulsen ontvangt.
Oorzaken
Naast ongevallen die kunnen leiden om laesies van perifere zenuwen te richten, zijn de hoofdoorzaken van zenuwblokkades meestal een herhaalde slechte houding en spanning. Dit is dan een Repetitive Strain-blessure (SRI), die zich kan manifesteren door een verscheidenheid aan symptomen. De triggerfactor kan al zeer eentonig zijn, langdurig schrijven op een computerscherm, als de werkplek ergonomisch suboptimaal is ingericht en er tegelijkertijd ook permanent spanning via multitasking, wat een permanente tonus in verschillende spieren teweegbrengt en kan leiden tot compressieschade aan de perifere zenuwen. Een andere typische oorzaak van perifere zenuwblokkade kan een zijn herniated disc, waarbij het schijfweefsel druk uitoefent op de zenuwwortel bij de uitgangsopening van de wervelkanaal Afhankelijk van de beschadiging van de aangetaste zenuw, kunnen pijn en symptoombestraling optreden in de toevoergebieden van de aangetaste zenuw. Naast mechanische kneuzingen en laesies kunnen zenuwblokkades ook systemisch worden veroorzaakt door chemische middelen (bijv. Schimmel-, slang- of kwallenvergiftiging), waarvan sommige onomkeerbaar en onherstelbaar of zelfs levensbedreigend kunnen zijn.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen van een zenuwblokkade zijn afhankelijk van de oorzaak. Als het voorwaarde is te wijten aan jarenlange slechte houding, ongemak komt vaak voor in de rug en schouder en nek Oppervlakte. Deze kunnen lijken op spanning of stijfheid, of kunnen zich manifesteren als hevige pijn. Deze symptomen kunnen ook optreden in de cervicale en thoracale wervelkolom als de voorwaarde werd veroorzaakt door een slechte houding. Een even vaak voorkomend teken is een langdurig teken hoofdpijn Ongevallen zijn ook een van de bekende oorzaken van zenuwblokkade. Als het hierbij gaat om een halswervel syndroom als gevolg van slijtage, ongemak in de schouder en nek Oppervlakte. In het ergste geval kan verlamming of gevoelloosheid optreden, die lang kan duren of zelfs pas na een bepaalde tijd kan worden opgemerkt. Vaak een whiplash letsel dat in het verleden is opgelopen, is de oorzaak van deze symptomen. Als schepen of zenuwen bekneld raken, merken getroffen personen vaak tintelingen in de armen en handen, alsof deze ledematen "in slaap zijn gevallen". Het onderliggende voorwaarde wordt scaleneus-syndroom genoemd en verwijst naar de zenuwen die tussen de scapula, het sleutelbeen en de cervicale wervelkolom liggen. Een ander symptoom van zenuwblokkade is ongemak met ademhaling Deze kunnen het gevolg zijn van een van de genoemde oorzaken.
Diagnose en verloop
De belangrijkste symptomen van zenuwblokkade zijn permanente pijn met gelijktijdig tintelend gevoel in het ledemaat dat door de aangetaste zenuw wordt geleverd en waarneembaar verlies van sterkte in de ledemaat. Als een zenuwblokkade wordt vermoed, wordt dit gevolgd door een onderzoek naar motorische functie, haptiek en pijnsensatie. Verdere klinische verduidelijkingsmogelijkheden liggen in de meting van de zenuwgeleidingssnelheid en in een elektromyografie (EMG). De EMG kan informatie geven over de vraag of een vastgestelde zwakte van de spier te wijten is aan een ziekte van de spier zelf of aan de verminderde functionele capaciteit van de zenuw. In ernstige gevallen kan beeldvorming zoals myelografie of CT kan worden gebruikt. Als zenuwblokkades onbehandeld blijven en de oorzaken van de blokkade niet verdwijnen of enige toxiciteit niet door het lichaam kan worden verwijderd, zullen onomkeerbare verlamming, ongevoeligheid voor pijn en spieratrofie optreden omdat de spier niet langer wordt uitgedaagd.
Complicaties
De symptomen en complicaties van een zenuwblokkade zijn sterk afhankelijk van de ernst van de aandoening. In de regel lijdt de getroffen persoon daarbij aan hevige pijn en bovendien aan verlamming en gevoeligheidsstoornissen. Deze verlammingen kunnen zich ook verspreiden naar andere delen van het lichaam en leiden aan beperkingen in het dagelijkse leven van de getroffen persoon. Bovendien lijken patiënten ook vermoeid en machteloos en zijn ze vaak niet in staat hun spieren te bewegen. In sommige gevallen zijn patiënten dus afhankelijk van de hulp van andere mensen in hun dagelijks leven en lijden ze aan aanzienlijke bewegingsbeperkingen. De pijngevoeligheid van de patiënt neemt ook aanzienlijk toe door de zenuwblokkade, en spieratrofie treedt op als de zenuwblokkade langdurig aanhoudt. De kwaliteit van leven van de getroffen persoon wordt aanzienlijk verminderd en beperkt door de ziekte. In dit geval kan de behandeling plaatsvinden met behulp van verschillende therapieën en zo de symptomen verlichten. Het is echter niet universeel te voorspellen of dit zal lukken. In sommige gevallen zijn ook chirurgische ingrepen mogelijk om de zenuwblokkade op te heffen. Het is ook mogelijk dat de levensverwachting van de patiënt afneemt vanwege de zenuwblokkade.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als er spanning, pijn of gevoelloosheid optreedt, kan er een onderliggend zenuwblokkade zijn. Een medische professional moet worden geraadpleegd als de symptomen niet binnen enkele dagen tot weken vanzelf verdwijnen of vrij plotseling optreden. Als er ernstige pijn of bewegingsbeperkingen optreden, is een onmiddellijk bezoek aan de arts noodzakelijk. Mensen die een herniated disc of een ernstig ongeval met blauwe plekken en laesies zijn bijzonder vatbaar voor het ontwikkelen van een zenuwblokkade. Ook mensen met chronische afwijkingen en verrekkingen behoren tot de risicogroepen en dienen bij bovengenoemde klachten een arts te raadplegen. De arts kan snel een zenuwblokkade identificeren en de patiënt doorverwijzen naar een geschikte specialist. De aandoening wordt behandeld door een orthopeed of internist, afhankelijk van de aard en ernst van de klachten. De daadwerkelijke therapie meestal zijn er ook fysiotherapeuten of sportartsen bij betrokken. Om een snel herstel te garanderen, moet tijdens de behandeling ook nauw overleg met een arts worden gehandhaafd. In ernstige gevallen is behandeling in een revalidatiecentrum noodzakelijk.
Behandeling en therapie
Voor duidelijk gediagnosticeerde zenuwblokkades is het eerste doel van therapie is om de oorzaak van de zenuwschade zodat de zenuw vervolgens kan regenereren. In veel gevallen conservatief fysiotherapie en andere aanvullende behandelingen kunnen verlichting bieden. Er kunnen ook speciale deblokkeringstechnieken worden gebruikt, die bestaan uit een poging tot passieve of actieve remobilisatie van de aangetaste spiergebieden. De speciaal opgeleide therapeut past specifieke technieken toe om de spierblokkade op te heffen. Als de zenuw is doorgesneden en de distale en proximale uiteinden te ver uit elkaar liggen, kan neurochirurgie in een gespecialiseerde kliniek aangewezen zijn. Tijdens de operatie worden de twee zenuwuiteinden eerst geïdentificeerd en vervolgens met een speciale techniek verbonden, zodat ze postoperatief kunnen regenereren.Als het niet mogelijk is om de twee zenuwuiteinden zonder spanning te verbinden, kan een stuk van een andere endogene zenuw als overbrugging worden gebruikt koppeling. Als alternatief kan het mogelijk zijn om de zenuw over te dragen als dit spanning vermijdt die later wordt gevreesd. Een dergelijke operatie moet worden gevolgd door minimaal 2 weken immobilisatie als regeneratiefase.
Vooruitzichten en prognose
Een enkele zenuwblokkade verdwijnt binnen een paar minuten. Alle tekenen van verlamming, gevoelloosheid of pijn zouden snel moeten verdwijnen. De vooruitzichten voor snel herstel zijn positief, op voorwaarde dat de patiënt de oorzaak van de zenuwblokkade identificeert en een arts raadpleegt. Bij terugkerende zenuwblokkades is de prognose minder gunstig. Zenuwblokkades vertegenwoordigen een geweldige spanning factor voor het lichaam. Psychologisch spanning is ook geweldig, omdat de timing en intensiteit van de blokken niet kunnen worden voorspeld. Dit kan op termijn leiden tot de ontwikkeling van Angst stoornissen en andere psychische klachten. Werken in fysiek of mentaal veeleisende beroepen is meestal niet meer mogelijk, omdat de zenuwblokkades onvermijdelijk tot afwezigheid leiden. Een alternatief is medicamenteuze behandeling, die echter ook gepaard gaat met complicaties. De exacte prognose hangt ervan af of de zenuwblokkades kunnen worden voorkomen door conservatieve behandeling. Als dit niet mogelijk is, bijvoorbeeld vanwege een neurodegeneratieve ziekte, wordt de prognose gebaseerd op het beloop van de veroorzakende ziekte. De levensverwachting en kwaliteit van leven zijn ook afhankelijk van de andere symptomen en klachten van de veroorzakende ziekte.
het voorkomen
Preventie van zenuwblokkades bestaat voornamelijk uit het vermijden van terugkerende foutieve stress en continue stress zonder herstelperiodes. Regelmatig ontspanning oefeningen, lichte en regelmatige lichaamsbeweging en gymnastiek, die voornamelijk moeten omvatten stretching oefeningen van de spieren, worden aanbevolen als actief preventief middel maatregelen.
Nazorg
In de meeste gevallen heeft de getroffen persoon er zeer weinig en meestal beperkte maatregelen van directe nazorg voor hem of haar bij een zenuwblokkade. Daarom is de primaire focus bij deze aandoening vroege detectie en behandeling om het optreden van verdere complicaties en symptomen te voorkomen. Zelfgenezing kan niet plaatsvinden, en het verdere verloop hangt sterk af van het type en ook van de ernst van deze ziekte. Daarom kan er geen algemene voorspelling worden gedaan over het verdere verloop. In veel gevallen zijn patiënten afhankelijk van de maatregelen of fysiotherapie of fysiotherapie voor het zenuwblok. In dit geval kunnen veel van de oefeningen uit deze therapieën ook bij de patiënt thuis worden uitgevoerd om het genezingsproces te versnellen. Veel van de getroffenen zijn in hun dagelijks leven afhankelijk van de hulp en steun van hun eigen familie. Liefdevolle gesprekken hebben een positief effect op het verdere beloop van deze ziekte en kunnen ook voorkomen Depressie en andere psychologische stoornissen. Een zenuwblokkade vermindert de levensverwachting van de patiënt meestal niet.
Hier is wat u zelf kunt doen
Mensen met chronische zenuwblokkades zijn onderhevig aan fysieke en emotionele stress. Medisch therapie kan effectief behandelen volksgezondheid problemen die verband houden met zenuwblokkade. Dit kan het beste worden bereikt wanneer de patiënt de behandeling ondersteunt met enkele zelfhulpmaatregelen. Eerst moet echter de oorzaak van de zenuwblokkade worden bepaald. Een klachtendagboek geeft informatie over mogelijke triggers. De patiënt kan dan specifieke maatregelen nemen om de symptomen te verlichten. Afhankelijk van de oorzaak kunnen dit sportactiviteiten, massages of discussies met andere patiënten zijn. Met name bij emotioneel geïnduceerde zenuwblokkades is psychotherapeutische behandeling van de oorzaken van belang. Na een operatie heeft de patiënt in eerste instantie veel rust nodig en ontspanning Achteraf dient lichamelijke inspanning vooralsnog te worden vermeden, waarbij ook de instructies van de arts een rol spelen. Milde zenuwblokkades kunnen vaak worden verlicht door matige lichaamsbeweging. Daarnaast is overleg met de arts noodzakelijk zodat de nodige maatregelen snel genomen kunnen worden als dat van de patiënt is volksgezondheid Het gebruik van de bovengenoemde zelfhulpmaatregelen dient te gebeuren met toestemming van de arts.
