Wat is peri-implantitis? | Risico's van een tandheelkundig implantaat

Wat is peri-implantitis?

Peri-implantitis is een ontstekingsgebied rond het implantaat, meestal met een grotere botbetrokkenheid, aangezien het zelden in de vroege stadia wordt ontdekt. Het doel na implantatie is om het implantaat in het bot te laten genezen. Dit betekent dat het bot rechtstreeks naar de microstructuur van het implantaatoppervlak groeit en zich eraan hecht.

Als deze genezing wordt verstoord, bijvoorbeeld door peri-implantitis, is er vaak alleen bindweefsel genezing, of helemaal niet, die minder stabiel is. De ziekteverwekkers zijn meestal anaëroben, dwz ze hebben een metabolisme dat geen zuurstof nodig heeft. Ook zogenaamd gram-negatief bacteriën of de bekende huidkiem Staphylococcus aureus kunnen de boosdoeners zijn.

Dit ontstekingsproces wordt negatief versterkt door roken, suikerziekte, osteoporose, crunching of genetische aanleg. Echter, fouten bij het plaatsen van het implantaat als gevolg van warmteontwikkeling in het bot en later een verkeerde combinatie van de bijbehorende kronen kunnen ook een ongunstig effect hebben op perimplantitis. Het is bijvoorbeeld voldoende dat resterend cement waarmee de kronen werden gefixeerd niet volledig werd verwijderd. Om dit te kunnen behandelen voorwaarde met succes na verwijdering van de resten, een kiemtest om de pathogenen te bepalen, ozontherapie (ozon is driewaardige zuurstof, een reactie vindt plaats op het implantaat die de pathogenen doodt) en een antibioticum aangepast aan de gevonden pathogenen helpt. In zeldzame gevallen moet het implantaat worden verwijderd (herplanting) en opnieuw worden opgebouwd met kunstbot, en na een passende wachttijd van maanden moet een nieuwe implantatie worden aangebracht.

Hoe verhoogt roken de risico's?

Elke roker heeft, net als een diabeet, een sterk verhoogd risico dat ingebrachte implantaten niet genezen omdat de micro bloed circulatie is verstoord. Dit betekent dat het aantal en de kwaliteit van de kleinste bloed schepen, de haarvaten, wordt verminderd: de oppervlakkige weefsels worden niet voldoende aangevoerd. Dit is echter absoluut noodzakelijk, onder meer zodat, in geval van binnenvallen kiemen, de cellen van de immuunsysteem kunnen migreren naar de plaats van ontsteking en hun taak vervullen.

Bovendien brengt de inhoud van de rook de hele mond in gevaar slijmvlies​ Rokers hebben daardoor een groter risico met betrekking tot wond genezen​ Dit geldt zowel voor het slijmvlies als voor het bot. Peri-implantitis (ontsteking rond het implantaat) komt ook veel vaker voor bij rokers en de snelheid van implantaatverlies is ook significant hoger bij rokers dan bij niet-rokers.