Het visuele pad verwijst naar speciaal-somatosensitieve vezels die van de netvlies van het oog naar de visuele cortex van de hersenen De complexe structuur van het visuele pad maakt menselijk zicht mogelijk.
Wat is het visuele pad?
Het visuele pad is een onderdeel van het hersenen Alle componenten zijn dus afkomstig uit dit deel van het lichaam. Dit omvat de optische zenuw (nervus opticus), die ook deel uitmaakt van het visuele pad. Het neuronale circuit van het optische systeem vindt plaats via het visuele pad. Speciale somatosensitieve vezels worden van het netvlies naar het hersenen De eerste schakel van het visuele pad wordt gevormd door de fotoreceptorcellen van het netvlies, die de binnenkomende lichtprikkels opvangen. De cellichamen van de fotoreceptorcellen bevinden zich in de buitenste ooggranulaat. Ze worden beschouwd als het eerste neuron (zenuwcel Van hen reizen zenuwimpulsen via het tweede neuron in de binnenste oogkorrellaag naar multipolaire retinale neuronen in het stratum ganglionare. Van deze ganglion cellen wordt de derde zenuwcircuitlaag tot stand gebracht. Met hun lange processen vormen ze de optische zenuw De eerste omschakeling van binnenkomende zenuwimpulsen vindt al plaats in het netvlies.
Anatomie en structuur
Het menselijke visuele pad heeft een complexe structuur. Het strekt zich bijvoorbeeld uit van de achterste polen van de ogen tot de cortex van de grote hersenen Het netvlies ganglion cellen, die worden gecombineerd om de optische zenuw, bereiken hun uitgang in de baan (oogkas). De oogzenuw is dan samengesteld uit twee verschillende vezelbundeldelen. In het rechteroog bevindt het buitenste (laterale) netvliesgedeelte zich aan de rechterkant, terwijl het neusgedeelte zich aan de linkerkant bevindt. In het linkeroog is het andersom. De vezelbundels van de retinale zenuwcellen van het betreffende oog hechten zich aan elkaar en kruisen elkaar. Even later vindt hun vereniging plaats in een andere combinatie. Het vertakkingspunt wordt het optische chiasma genoemd. Op dit punt kruisen de vezels van de nasale retinale segmenten elkaar. Na de kruising vindt het verloop van de vezels van de overeenkomstige retinale segmenten plaats binnen de tractus opticus. Terwijl de rechter tractus opticus de vezels van de rechter retinale helften draagt, doet de linker tractus opticus dat met de linker helften. De gekruiste vezels van het rechteroog en de niet-gekruiste vezels van het linkeroog vormen een eenheid in de linker tractus opticus. Dit komt overeen met de rechter helft van het gezicht. Daarentegen vormen de gekruiste vezels van het linkeroog en de niet-gekruiste vezels van het rechteroog hun vereniging binnen de rechter tractus opticus, die overeenkomt met de linker helft van het gezicht. Door de retinale secties worden de menselijke gezichtsvelden weerspiegeld in een tegenovergestelde opstelling. Dit betekent dat de absorptie van het rechter gezichtsveldgedeelte van de ogen vindt plaats aan de linkerkant van het netvlies. Daarentegen weerspiegelen de rechter netvliessecties de linkerhelften van het gezichtsveld. Het wisselen van rechter en linker tractus opticus vindt plaats in de middenhersenen. Van daaruit gaat de zogenaamde visuele straling naar de hersenschors. Het uiteinde bevindt zich in de meningeale kwab in het visuele centrum aan de binnenkant van beide hersenhelften.
Functie en taken
Het visuele pad vervult de functie van het verzenden van visuele indrukken en signalen van het oog naar de hersenen. Op deze manier wordt het waarnemen van zintuiglijke indrukken mogelijk gemaakt. Zonder de overdracht van elektrische signalen naar de grote hersenen, zouden mensen de indrukken die ze zien niet kunnen registreren. Verder is er een koppeling tussen het visuele pad en het gevoel van evenwicht evenals de positie reflexen Bij een afwijking van een oogafdruk van het evenwichtsorgaan vindt compensatie plaats via de positie reflexen Als een persoon bijvoorbeeld op een slingerend schip staat, wordt het slingeren waargenomen door de ogen en het evenwichtsorgaan. Door de bijbehorende spieren te activeren, kan de persoon stevig blijven staan. Het visuele pad is onderverdeeld in drie functionele systemen. Dit zijn kleur- en vormvisie (parvocellulair systeem), bewegingsvisie (magnocellulair systeem) en optomotorisch (coniocellulair systeem).
Ziekten
Het visuele pad kan worden beïnvloed door verschillende beschadigingen of ziekten. In de meeste gevallen resulteert dit in overmatige druk op het zichtpad of is er onvoldoende bloed Mogelijke oorzaken zijn bloedingen, degeneratieve processen, verwondingen, ontstekingen, tumoren, verminderd bloed bloedstroom of onderbreking van de bloedstroom. Een andere mogelijke oorzaak is aneurysma, waarbij een slagader is uitpuilend of verwijd. Schade aan het visuele pad kan gezichtsveldverlies veroorzaken bij getroffen personen, afhankelijk van welk gebied van het visuele pad wordt beïnvloed. Als er een laesie van de oogzenuw is die tot een onderbreking leidt, veroorzaakt dit een eenzijdige blindheid Artsen spreken dan van amaurosis. De meest voorkomende oorzaken van deze schade zijn oogzenuwontsteking of papiloedeem. Een bilateraal half gezichtsveldverlies aan de buitenkant van het gezicht wordt gezien bij het chiasmsyndroom, ook wel bekend als het oogkleppenfenomeen. Het wordt meestal veroorzaakt door tumoren die druk uitoefenen op de oogzenuwovergang. Andere mogelijke oorzaken zijn syphilis or multiple sclerose Met een snelle operatie is er een mogelijkheid om de gezichtsvelddefecten te verminderen. Anders bestaat het risico op verdere visuele stoornissen. Een laterale compressie van het chiasma, dat door artsen heteronieme binasale hemianopsie wordt genoemd, veroorzaakt een gelijkzijdige hemianopsie. De reden hiervoor is schade aan de niet-gekruiste zenuwvezels. Meestal sclerose van de interne halsslagader of bilateraal aneurysma zijn verantwoordelijk. In het geval van oftalmisch migraine, flikkerende scotomen zijn mogelijk en kunnen gepaard gaan met hoofdpijn, duizeligheid, lichtflitsen, misselijkheid en braken In sommige gevallen ervaren patiënten ook verlamming van de oogspieren. Dit komt door tijdelijke stoornissen in de bloedsomloop.
