Richtlijn
Er zijn verschillende richtlijnen voor de behandeling van pulmonaal embolie van verschillende professionele verenigingen. Deze richtlijnen zijn slechts een hulpmiddel bij de besluitvorming voor de behandelende artsen, zonder juridisch bindend te zijn. Ze vatten de huidige onderzoekssituatie samen en verwerken deze in het betreffende therapieschema.
Afhankelijk van het ziektebeeld geven ze vervolgens richtlijnen voor de verdere procedure. Voor- en nadelen van verschillende therapiemogelijkheden kunnen ook uit de richtlijnen worden gehaald, zodat hiermee bij de individuele beslissing voor het betreffende geval rekening kan worden gehouden. Deze richtlijnen worden in de regel om de paar jaar vernieuwd en geactualiseerd, zodat daarin de actuele stand van het onderzoek kan worden vastgelegd.
Voor bijzondere patiëntengroepen, zoals ouderen of zwangere vrouwen, worden ook de belangrijkste indicaties voor hun therapie in de richtlijnen vastgelegd, zodat ook in “uitzonderlijke gevallen” niets over het hoofd wordt gezien. De AWMF, de Vereniging van Wetenschappelijk Medische Verenigingen in Duitsland, is een vereniging van talrijke medische verenigingen in Duitsland en een van de grootste platforms voor richtlijnen. Bijvoorbeeld de huidige richtlijn over pulmonaal embolie werd eind 2015 gepubliceerd onder auspiciën van de Duitse Vereniging voor Angiologie en is gratis in te zien op internet.
Anticoagulatie - Bloedstollingsremmer
Anticoagulatie is een antistollingstherapie. Na een longaandoening embolie is opgetreden, moet medicatie worden gebruikt om te proberen een nieuwe trombus tegen te gaan om dit te voorkomen longembolie of om de bestaande trombus op te lossen. Antistolling is hiervoor een geschikte therapeutische optie, die kan worden uitgevoerd met behulp van verschillende stoffen.
In de meeste gevallen is antistolling nodig gedurende ten minste drie maanden na een dergelijke gebeurtenis. De geprefereerde stoffen hier zijn Marcumar®, nieuwe orale directe anticoagulantia zoals Xarelto® of heparines met een laag molecuulgewicht zoals Clexane. Ze remmen allemaal die van het lichaam bloed-stolling cascade op verschillende manieren en kan daarom verschillende interacties en bijwerkingen hebben.
Marcumar® is de handelsnaam voor fenprocoumon, een stof die de functie van vitamine K in het lichaam remt. Vitamine K is nodig voor de aanmaak van verschillende componenten van de coagulatiecascade in de lever - als er geen functionele vitamine K is, kunnen de stollingsfactoren niet worden gevormd en bloed stolling is verstoord. Aangezien de productie van deze stollingsfactoren gewoonlijk enkele dagen duurt, is Marcumar® als medicijn relatief moeilijk te beheersen en vereist Grensverkeer of bloed stollingsactiviteit.
Hiervoor is meestal de INR (Engelse internationaal genormaliseerde ratio) wordt bepaald, een waarde die informatie kan geven over de mate van de stollingsremming. Na een longemboliewordt meestal op de lange termijn gestreefd naar een waarde tussen 2 en 3. In het geval van langdurig gebruik van Marcuma moet ook worden opgemerkt dat er interacties kunnen zijn tussen dit medicijn en andere geneesmiddelen en zelfs voedsel, die zowel kunnen leiden tot een verhoogd effect met een verhoogd risico op bloedingen als tot een verminderd effect. met een verhoogd risico op trombose.
En last but not least: Marcumar® moet worden overgeschakeld naar heparine tijdig voor de operatie vanwege de betere controleerbaarheid. Xarelto® is de handelsnaam voor een stof genaamd rivaroxaban. Dit behoort tot de groep nieuwe orale anticoagulantia en remt de lichaamseigen bloedstolling.
In tegenstelling tot conventionele Marcumar® kan Xarelto® relatief goed worden bestreden en behoeft geen injectie, aangezien dit medicijn in tabletvorm kan worden ingenomen. Regelmatig Grensverkeer van de individuele coagulatieparameters is over het algemeen ook niet nodig bij Xarelto®. Deze stof mag echter niet worden gegeven tijdens actieve bloeding of tijdens zwangerschap en borstvoeding.
Grote voorzichtigheid is ook vereist in gevallen van ernstig nierfalen en in combinatie met andere anticoagulantia, aangezien dit kan resulteren in een verhoogd risico op bloedingen. Na een longembolieWordt Xarelto® gewoonlijk tweemaal daags ingenomen gedurende de eerste drie weken na de gebeurtenis, en dan slechts eenmaal daags totdat het medicijn wordt stopgezet. Clexane® is de handelsnaam voor enoxaparine, een laag moleculair gewicht heparine.
Zoals alle heparines in deze groep, Clexane® moet een- of tweemaal daags subcutaan worden geïnjecteerd en wordt gewoonlijk gedoseerd op basis van lichaamsgewicht. Bijzondere voorzichtigheid is vereist in geval van ernstige nierinsufficiëntie of lever falen, waarbij dosisaanpassing gewoonlijk nodig is. Anders wordt deze stof meestal goed verdragen en wordt deze ook tijdens gebruik gebruikt zwangerschap en borstvoeding.
