Introductie
De term "exsiccosis" komt oorspronkelijk uit het Latijn en is afgeleid van de woorden ex = "out" en siccus = "dry". Dit verklaart het woord eigenlijk al zo goed als op zichzelf. Uitdroging is gewoon een synoniem voor het veelgebruikte woord "drogen" of uitdroging (wees hier voorzichtig!
Het is niet uitdroging, zoals vaak wordt aangenomen, maar uitdroging. De eerste verwijst naar de verwijdering van waterstof en is een technische term in de chemie of moleculaire fysica. De tweede betekent het verwijderen van water, dat is ook wat we hier zoeken). Nu we de termen grofweg hebben gerangschikt, kunnen we ons richten op de feitelijke vraag: wat is een uitdroging, hoe komt het tot stand, wat doet het en vooral hoe schadelijk is het en wat kan eraan worden gedaan?
Definitie
Simpel gezegd, uitdroging is gewoon de toestand waarin een menselijk lichaam terechtkomt als het meer water, of liever vloeistof, verliest dan eraan wordt toegevoerd. Uitdroging beschrijft het gebrek aan vocht en uitdroging beschrijft het uitgedroogde lichaam en de gevolgen van het gebrek aan vocht. Ons menselijk lichaam bestaat voor ongeveer 60-65% uit water bij mannen, 50-55% bij vrouwen en 60-70% bij kinderen.
Het percentage lichaamsvocht in relatie tot het lichaamsgewicht is niet eenvoudig te bepalen. Het is meestal een schatting bij benadering, berekend op basis van lichaamsgewicht, geslacht en leeftijd. Het zogenaamde lichaamswater is natuurlijk niet het soort water dat uit onze kranen komt en in beken en rivieren stroomt.
Lichaamswater bestaat uit verschillende vloeistofcycli, die ruwweg zijn onderverdeeld in intracellulaire vloeistoffen (die vloeistoffen die zich in de cellen bevinden) en extracellulaire vloeistoffen (die zich buiten de cellen bevinden). De zogenaamde intravasculaire ruimte, dat wil zeggen alles binnenin bloed schepen en lymfevaten, is opgenomen in de extracellulaire ruimte. Intracellulaire vloeistoffen en extracellulaire vloeistoffen verschillen niet alleen van elkaar in hun locatie, maar ook in hun samenstelling van elektrolyten, eiwitten en hun osmolaliteit.
Een van de belangrijkste elektrolyten in het lichaam zijn natrium, kalium, calcium en magnesium. Het is enorm belangrijk dat deze stoffen in een zeer specifieke concentratie in het lichaam aanwezig zijn, want alleen dan kunnen alle metabolische en andere processen in het lichaam soepel verlopen en kan de 'menselijke machine' functioneren. Als er echter teveel vocht verloren gaat, is de boete evenwicht tussen het individu elektrolyten en andere sporenelementen kunnen niet langer worden gegarandeerd en er treedt een grote verscheidenheid aan symptomen op. Belangrijke warme tekenen van uitdroging of een dreigende uitdroging zijn daarom:
