Synoniemen
Grieks: osteon = bot en pathos = lijden, synoniemen van ziekte: manuele geneeskunde / therapie, manuele therapie, chirotherapie, chiropractie
Introductie
Lichamelijke klachten zonder duidelijke orgaanbevindingen vertegenwoordigen een groot deel van het patiëntenvolume in de medische praktijk. Ongeveer 30-50% van alle lichamelijke klachten behoort tot deze categorie van zogenaamde functionele ziekten. Veel patiënten die in fysiotherapiecentra worden behandeld, hebben klachten die tot uiting komen in het bewegingsapparaat.
Het feit dat veel van deze klachten nog meerdere factoren hebben die niet kunnen worden toegeschreven aan het disfunctioneren van interne organen is voor de meeste mensen onbekend. Visceraal osteopathie behandelt de orgels in de borstbuik en bekken en de verbindingen tussen deze gebieden en de effecten op het bewegingsapparaat, de zenuwstelsel en de extremiteiten. Als een speciaal gebied van osteopathische geneeskunde, visceraal osteopathie richt zich op manuele diagnostiek en manuele therapie van functionele aandoeningen van interne organen.
visceraal osteopathie gaat terug naar HV Hoover of MD Young in de jaren veertig. Een andere internationale vertegenwoordiger is JP Barral, die voornamelijk in Frankrijk oefent. In Duitsland is dit onderdeel van osteopathie nog relatief onbekend.
Het belang van niet-medicamenteuze therapie voor de behandeling van functionele aandoeningen van interne organen neemt gestaag toe, aangezien medicijnen vaak niet het gewenste effect hebben en, tot overmaat van ramp, tal van bijwerkingen hebben waartegen medicijnen moeten worden ingenomen. Slechts ongeveer 40-60% van de patiënten heeft baat bij medicamenteuze behandeling, dat wil zeggen dat een goede helft nog op zoek is naar alternatieve, betere en minder bijwerkingen. Manuele therapie en osteopathie worden hier als een veelbelovende oplossing gezien, omdat de interactie tussen functionele aandoeningen van inwendige organen en het bewegingsapparaat veel vaker voorkomt dan verwacht.
Volgens de visie van viscerale osteopathie is de oorzaak van het optreden van functionele ziekten van de organen een verstoring van de orgaanbeweging. Elk orgaan heeft een interne mobiliteit en een ruimtelijke mobiliteit die onafhankelijk is van andere organen. De beweeglijkheid van de organen ten opzichte van elkaar en tot omhullende of ondersteunende structuren (spieren en bindweefsel) heet mobiliteit.
Er is ook het principe van de beweeglijkheid van een orgel. Dit zijn fijne, tastbare bewegingen die het betreffende orgaan continu uitvoert als uitdrukking van zijn vitaliteit. Kennis van de embryonale ontwikkeling van de organen is voor dit principe van groot belang, aangezien juist in deze embryonale ontwikkelingsbewegingen (ascendus ascendus en descendus dalend) latere problemen kunnen ontstaan.
Verlaging van nier, baarmoeder en blaas met de bekende gevolgen zoals relatief incontinentie, cyclus en menstruatiestoornissen zijn typische behandelingsindicaties. Een gezonde beweeglijkheid (ritme) en beweeglijkheid (beweging in bredere zin) is daarom essentieel voor elk orgaan. Alleen op deze manier is het mogelijk om zijn normale functie uit te voeren.
Elk orgaan reageert op bepaalde situaties om gezond te blijven. Bijvoorbeeld de bloed levering aan de maag de voering wordt verhoogd als net een maaltijd is ingenomen. Hetzelfde gebeurt nu ook onder emotionele situaties zoals stress.
Als deze stressvolle situatie aanhoudt, wordt het orgel moe. De reflexmechanismen via de bloed en zenuwstelsels raken uitgeput, het orgaan verliest zijn voldoende aanbod en de ruimtelijke stabiliteit neemt af. Omdat het lichaam altijd probeert de harmonie te behouden, is de primaire oorzaak een verandering in spanning in het orgaan zelf.
Later ondersteunen de naburige organen het gestreste en zwakke orgaan en compenseren ze de disharmonie. Dit proces kost na verloop van tijd echter ook veel te veel energie. Deze vermoeidheid kan dan alleen worden gecompenseerd door de spieren en houding.
Chronische lokale symptomen, zoals nek pijnzijn bijvoorbeeld het gevolg van deze overbelasting van bepaalde spiergebieden. Wervel gewrichten en tussenwervelschijven kunnen ook in dit proces worden geïntegreerd. Houdingspatronen, littekens, ontstekingen en traumatische gebeurtenissen zoals ongevallen, operaties en sterke emotionele schokken kunnen net zo goed de oorzaak en trigger zijn van functionele stoornissen van de organen.
Het doel van de osteopathische behandeling (viscerale osteopathie) is het herstellen van het natuurlijke reflexmechanisme. De behandeling moet niet alleen de symptomen verlichten, maar vooral de oorzaken wegnemen, de triggers van de klachten wegnemen, verlichtende houdingen verlichten en zo het organisme voorzien met weer meer energie, zodat oude patronen verdwijnen en geleidelijk verdere veranderingen vanzelf kunnen optreden. De beoefenaar palpeert de fijne bewegingen van de organen en krijgt zo een idee van de staat van volksgezondheid van het betreffende orgel. Hij kan nu het orgaan mobiliseren en "verkeerde standen" direct corrigeren met zachte bewegingen, of het probleem provocerend vergroten om te stimuleren schepen en zenuwen (indirecte techniek).
Op deze manier wordt de eigen dynamiek van het orgel hersteld en wordt een evenwicht tussen interne organen en het bewegingsapparaat wordt bereikt. Ligamenteuze verklevingen van de organen kunnen worden gemobiliseerd, bindweefsel verklevingen kunnen worden losgemaakt, verstopt weefsel kan worden afgevoerd en zo kan de functie van de organen worden ondersteund. Het zelfgenezende vermogen van het lichaam wordt geactiveerd en pathologische mechanismen worden opgeheven.
Bovendien is het autonome zenuwstelsel in het bijzonder ontspant wanneer diep, chronisch spanningen in het weefsel worden vrijgegeven. De twee delen van het autonome zenuwstelsel (sympathiek/parasympathische zenuwstelsel) harmoniseren. Dit deel van het zenuwstelsel speelt een sleutelrol, vooral bij stressgerelateerde symptomen zoals hoge spierspanning, slapeloosheid, tandenknarsen en tinnitus, Etc.
