Oorzaken
De oorzaak van tetra spasticiteit is altijd schade aan de centrale zenuwstelsel Dit kan verschillende oorzaken hebben en verschillende kenmerken hebben: bijvoorbeeld tijdens een traumatische gebeurtenis (bijvoorbeeld een val van grote hoogte) kan schade aan de spinal cord kan optreden, wat in eerste instantie resulteert in een slappe verlamming, de zogenaamde spinale schokken, die binnen 6-8 weken kan doorgaan tot tetraspactische spasmen. Een andere mogelijkheid is chronische progressie, die wordt veroorzaakt door langzaam voortschrijdende ziekten.
Dit zijn bijvoorbeeld tumoren die zich verspreiden naar de zenuwstelsel, multiple sclerose (MS) of een ontsteking van de zenuwomhulsels, een zogenaamde myelitis. Deze ziektebeelden worden meestal gekenmerkt door een geleidelijke progressie en een gestage verslechtering van spasticiteit Een vrij zeldzame oorzaak is infantiele hersenverlamming.
Multiple sclerose is een ziekte van de centrale zenuwstelsel Het gaat om inflammatoire schade aan de zogenaamde myeline-omhulsels van de zenuwen en dus voor de zenuwen zelf. De myeline-omhulsels zijn belangrijk voor de isolatie van de zenuwen en de snelle overdracht van impulsen.
MS is vaak intermitterend, waardoor nieuwe neurologische symptomen vrij plotseling kunnen optreden, waarvan sommige na enige tijd verdwijnen, maar het kan ook een chronisch beloop hebben, waarbij de symptomen meer of minder ernstig worden. Tetraspasticiteit kan deel uitmaken van het klinische beeld van multiple sclerose Als dit het geval is, hangt de ernst ervan af van de vorm van de ziekte, die zowel intermitterend als chronisch kan zijn.
Meestal zijn er ook aandoeningen van de ogen, sensorische stoornissen, schade aan de schedel zenuwen en andere symptomen. Over het algemeen varieert het klinische beeld sterk van persoon tot persoon.
Diagnose
Tetraspasticiteit vertegenwoordigt meestal geen eigen ziektebeeld, maar alleen het symptoom van een andere ziekte, en daarom wordt er geen echte diagnose van tetraspasticiteit gesteld. Over het algemeen wordt het gekenmerkt door een sterke spanning van de spieren, die het lichaam in onnatuurlijke houdingen dwingt, begint bij armen en benen en kan ook de romp en nek Dit wordt vaak op het eerste gezicht opgemerkt, uiterlijk bij lichamelijk of neurologisch onderzoek.
