Veranderingen in urine
Het volgende beschrijft bevindingen waarbij veranderingen in de urine optreden. Bacterie in de urine duiden niet noodzakelijk op een ziekte. De urine die zich ophoopt in de blaas is niet helemaal kiemvrij.
Bij het plassen komt de urine in contact met het slijmvlies van de urinebuis en dus ook met bacteriën. Deze bacteriën behoren tot de normale flora van het urogenitale kanaal, dus hebben ze normaal gesproken geen ziektewaarde. Ze zijn onder hen: Staphylococcus epidermidis, enterokokken en in sommige gevallen ook Escherichia coli, eiwitten en niet-pathologische neisseria.
Deze bacteriën veroorzaken meestal geen symptomen, tenzij ze in te hoge concentraties worden aangetroffen. Tot 10,000 bacteriën per ml urine zijn normaal, tenzij kan worden gezien dat één soort bijzonder uitgesproken of dominant is. Een toename van de hoeveelheid bacteriën boven 10,000 per ml duidt op een bacteriële infectie of een Urineweginfectie.
Veel voorkomende ziekteverwekkers van urineweginfecties zijn bijvoorbeeld Escherichia coli, Klebsiellen en Proteus mirabilis. Staphylococci (vooral Staphylococcus saprophyticus) kan ook leiden tot urineweginfecties. Om bacteriën op te sporen kunnen verschillende soorten urinediagnostiek worden uitgevoerd.
Het is echter belangrijk om besmetting via de genitale huid of door langdurig staan van het monster te voorkomen. In principe wordt er onderscheid gemaakt tussen microhematurie, wanneer bloed cellen in de urine kunnen alleen met een microscoop worden gezien, en macrohematurie wanneer bloed zichtbaar is met het blote oog. Echter, bloed in de urine kan verschillende oorzaken hebben.
Het kan op verschillende manieren in de urine terechtkomen. Als bloed wordt aangetroffen in de urine (behalve menstruatiebloed), moet een arts worden geraadpleegd om de exacte oorzaak van de bloeding vast te stellen en om deze te kunnen bestrijden. Als extra pijn optreedt tijdens het plassen, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd.
- Als de urineleiders gewond zijn, bijvoorbeeld in het geval van een ureterale steen (maar ook in het geval van nier stenen, blaas stenen, enz.) of trauma, kan er bloed in de urine zitten.
- Een andere oorzaak is tumoren van de blaas, urineleider or nier.
- Infecties of ontstekingen van de urinewegen leiden vaak tot microhematurie en in ernstige gevallen tot macrohematurie.
- Sommige parasieten, zoals de staartvin van het paar, kunnen ook bloedvermenging in de urine veroorzaken.
- Bij vrouwen kan bloed in de urine ook optreden als gevolg van menstruatiebloedingen. In de context van endometriose, bijvoorbeeld het slijmvlies van de baarmoeder kan in de urinewegen verschijnen en zo tot extra bloeding leiden.
- Bovendien zijn sommige medicijnen zoals cytostatica of anticoagulantia kunnen tot bloeding leiden.
De uitscheiding van proteïne (of eiwitten) met de urine is normaal in kleine hoeveelheden.
In de regel moet de dagelijkse eiwituitscheiding ongeveer 60 tot 150 mg bedragen. Als de eiwituitscheiding hoger is dan 150 mg, wordt dit proteïnurie genoemd. Proteïnurie kan op verschillende manieren worden opgespoord, bijvoorbeeld door een screeningstest op eiwituitscheiding of door urinetests.
Als de hoeveelheid eiwit is verhoogd maar de concentratie in de ochtendurine lager is dan 300 mg / l, wordt dit goedaardige proteïnurie genoemd. Deze vorm van proteïnurie komt vaker voor na inspanning zoals sport of stress of tijdens zwangerschap Pathologische proteïnurie komt voor in de context van verschillende ziekten.
Infarcten, het oplossen van spiervezels of bloedcellen, evenals infecties en bloeding van de urinewegen kunnen leiden tot een toename van de hoeveelheid eiwit in de urine. Nierziekten en -insufficiëntie kunnen dit ook veroorzaken. Proteïnurie kan ook een teken zijn van een kwaadaardige ziekte, zoals plasmocytoom.
De milde vorm van proteïnurie is microalbuminurie (albumine uitscheiding). Microalbuminurie is een vroeg teken van nier ziekte in de context van suikerziekte mellitus. Witte, wolkachtige mengsels in de urine, die naar de bodem zinken, worden in de volksmond "vlokken in de urine" genoemd.
In werkelijkheid zijn dit eiwitten Deze formaties kunnen ook voorkomen in de urine van gezonde mensen, bijvoorbeeld als gevolg van dieet, spanning, koorts of sport. Een verminderde vochtopname kan ook leiden tot "vlokken" in de urine.
Er hoeft dus niet per se een ziekte achter te zitten. Het is echter belangrijk dat het urinebeeld zo snel mogelijk normaliseert. Als je vaak eiwitmengsels hebt, zoals vlokken in je urine, kan dit duiden op ziekte. De nier staat op de eerste plaats.
De nier zorgt er normaal gesproken door zijn filterfunctie voor dat eiwitten niet in de urine terechtkomen. Het volgende is een lijst met ziekten die de nieren en urineren aantasten. Ze kunnen daarom een pluizig uiterlijk van de urine veroorzaken.
- Nierziekte, cystitis
- Ontsteking van de prostaatklier
- Diabetes Mellitus
- Verhoogde bloeddruk
- Zwangerschap met complicaties, bijvoorbeeld pre-eclampsie
Heel vaak duidt een schuimende urine op eiwit, dat erin zit. Dit voorwaarde heet "proteïnurie". Met name bij mannen kan de urine gaan schuimen doordat deze met een vaste straal komt of op resten van schuimende reinigingsmiddelen stuit.
Indien dit niet het geval is, dient de schuimende urine door een arts te worden onderzocht. De nier filtert de eiwitten meestal niet, waardoor ze niet uit het bloed in de urine terecht kunnen komen. Als dit toch gebeurt, kunnen er verschillende onderliggende ziekten zijn.
Een bijzonder eiwitrijk dieet, zoals bij sporters bij spieropbouw, leidt soms tot eiwitten in de urine. Onder bepaalde omstandigheden kan het dieet moet worden aangepast, omdat het de stofwisseling overbelast en kan leiden tot nierzwakte. De nier zelf is vaak de oorzaak van het eiwit in de urine.
Als de filtratiefunctie beperkt is, wordt het permeabel voor de grote eiwitten. Dit kan het geval zijn bij cysten in de nier, nierstenenontsteking van de nieren, maar ook met hypofunctie van de nieren, tot en met nierinsufficiëntie. De oorzaak van nierinsufficiëntie is in de meeste gevallen ernstig suikerziektevaatziekten zoals hoge bloeddruk, kanker van het bloed of de inname van bepaalde medicijnen.
Alle artikelen in deze serie:
