Alle informatie die hier wordt gegeven is van algemene aard, een tumortherapie hoort altijd in de handen van een ervaren oncoloog!
Synoniemen
multipel myeloom, de ziekte van Kahler, M. Kahler, de ziekte van Kahler ́sche
Definitie
Multipel myeloom, ook wel bekend als plasmocytoom, is een kwaadaardige ziekte (tumor) van de B-lymfocyten, die tot de witte bloed cellen. De B-lymfocyten maken deel uit van het menselijke afweersysteem en worden voornamelijk aangetroffen in de weefselvocht knooppunten en bloed. Plasmocytoom behoort per definitie tot de groep van non-Hodgkin-lymfomen met een lage maligniteit en wordt gekenmerkt door de vorming van defecte immunoglobulinen.
Samengevat
Zoals veel ziekten is de ziekte van Kahler vernoemd naar de ontdekker ervan, de Weense arts Otto Kahler. In medische termen wordt de ziekte van Kahler ook wel plasmocytoom of multipel myeloom genoemd. Dit is een kwaadaardige ziekte van het wit bloed cellen in de beenmerg, die ook organen buiten het beenmerg kunnen aantasten naarmate de ziekte vordert.
In dit geval wordt het extramedullair multipel myeloom genoemd. Plasmacellen behoren tot de groep van witte bloedcellen, ook wel leukocyten genoemd. Er zijn verschillende soorten witte bloedcellen in ons lichaam, die allemaal bezig zijn met het afweren van indringers (bijv virussen en bacteriën).
Plasmacellen vormen de zogenaamde immunoglobulinen, stoffen die kunnen markeren bacteriën en virussen om ze te identificeren met de eigen macrofagen van het lichaam. Bij multipel myeloom prolifereert meestal slechts één type plasmacel (vandaar de uitdrukking: monoklonaal = uitgaande van een enkele stam). Dit betekent dat een plasmacel op elk moment degenereert en zich vermenigvuldigt.
Het vormt daarom veel identieke afbeeldingen van zijn eigen cel. Omdat het belangrijk is om te kunnen reageren op de vele verschillende aanvallers van het menselijk lichaam, hebben we veel verschillende plasmacellen nodig. Omdat monoklonale plasmacellen echter allemaal dezelfde immunoglobulinen produceren (defensief eiwitten, waarvan sommige gebrekkig of onvolledig zijn), is een specifieke verdediging niet langer mogelijk.
De defecte immunoglobulinen (immuun eiwitten) worden ook wel paraproteïnen of M-proteïnen genoemd. Sommige hiervan zijn onvolledige eiwitketens die door middel van elektroforese in het bloed kunnen worden gedetecteerd. Deze eiwitketens worden ook wel Bence Jones-eiwit of Bence Jones genoemd eiwitten.
Tumorvormen die deze eiwitten vormen, worden ook wel lichte ketens genoemd - myeloom. Vooral gedegenereerde plasmocytoomvormen kunnen geen verdedigingseiwitten meer produceren. Dit staat bekend als niet-uitscheidend myeloom.
Het plasmocytoom produceert geen werkelijke metastasen. Tumorcelclusters kunnen aanvallen interne organen. Als het multipel myeloom sterk groeit in de beenmergkan botoplossing (lysis) optreden. Dit verzwakt het bot en kan leiden tot zogenaamde pathologische fracturen. Pathologische fracturen zijn fracturen die worden veroorzaakt door tumorgroei.
