Varicella-zoster-virus (VZV) is een van de DNA-virusvormen. Waterpokken en gordelroos kan erdoor worden veroorzaakt. VZV is een herpes virus.
Wat is het varicella-zoster-virus?
Mensen zijn hiervan de enige natuurlijke gastheren herpes virussen Ze hebben een wereldwijd distributie Het varicella-zoster-virus is omhuld door een membraan. Dit membraan bevat een dubbelstrengs DNA. Verder bestaat het virus uit een icosaëdrische capside. Dit is een kleine capsule die is samengesteld uit een vast aantal eiwiteenheden. De capside van VZV bevat 162 capsomeren. Een virale eenheid heeft een maximale diameter van 200 nm. Varicella zoster-virus behoort tot het geslacht Varicellovirus en is nauw verwant aan herpes simplex virus. Ongeveer 95 procent van de bevolking heeft antilichamen tegen dit virus.
Betekenis en functie
Varicella zoster-virus is zeer besmettelijk. Door druppel infectie, VZV wordt zeer snel en gemakkelijk verzonden. Bij het eerste contact met de ziekteverwekker leidt het tot varicella-infectie, ook wel bekend als waterpokken De naam is gevormd vanwege het hoge infectierisico. Zelfs een paar meter verderop, de virussen kan besmettelijk zijn "over de wind" zoals druppel infectie. Waterpokken treft voornamelijk jonge kinderen die nog niet zijn ingeënt. Waterpokken wordt daarom ook geclassificeerd als een jeugd ziekte. De incubatietijd van de ziekte is normaal gesproken 14 - 16 dagen. Ongeveer 2 dagen voordat de uitslag zichtbaar wordt, worden getroffen patiënten besmettelijk. Het risico op infectie gaat door totdat de blaren op de korst zitten huid De ziekte begint met koorts en jeuken huiduitslag (exanthem). De huid laesies zijn het typische kenmerk van de ziekte. Deze exanthema's bestaan uit papels, blaasjes en korsten. Ze bevinden zich in verschillende stadia van ontwikkeling en worden ook wel "sterrenhemel" genoemd. Deze huid laesies ontwikkelen zich op het gezicht en in het midden van het lichaam. Later kunnen ze zich verspreiden naar andere delen van het lichaam, een hardnekkige hoofdhuid of zelfs slijmvliezen aantasten. Normaal gesproken geneest waterpokken zonder littekens. Als het echter een bacterie is superinfectie of als de uitslag hard wordt gekrast, kan er littekenvorming optreden. Ziekten met waterpokken worden gekenmerkt door een typisch klinisch beeld. Speciale diagnostiek is alleen in geselecteerde gevallen vereist.
Gevaren, aandoeningen, risico's en ziekten van het Varicella zoster-virus.
Vooral mensen met immunodeficiënties kunnen levensbedreigend worden getroffen. Zeer gevaarlijk is de infectie van waterpokken ook tijdens zwangerschap. Infecties van de foetus vóór de 20e week van zwangerschap wel leiden op misvormingen en abortus Helaas is er geen effectief therapie tegen waterpokken. De getroffenen moeten de virale ziekte genezen. Bedrust, jeukwerende middelen en kuitkompressen in geval van koorts zijn de aanbevolen maatregelen De beste preventie tegen waterpokken is tijdige vaccinatie. De aanbevolen leeftijd voor vaccinatie is tussen de 12 - 18 maanden. Gevaccineerde kinderen en volwassenen zijn tot 95 procent beschermd tegen infectie omdat ze zich voldoende ontwikkelen antilichamen Waterpokken veroorzaakt door het varicella-zoster-virus wordt als een eerste ziekte beschouwd. Na een lange periode van kiemrust, de virussen kan zich bij oudere mensen weer in het lichaam vermenigvuldigen en door een verzwakking van de immuunsysteem Deze virale vermenigvuldiging kan een secundaire ziekte veroorzaken gordelroos (herpes zoster In de meeste gevallen is deze virale ziekte zichtbaar als stripvormig huiduitslag in het midden van het lichaam. Daarbij raakt een zenuw ontstoken en verspreidt deze zich ontsteking naar het omliggende huidweefsel. Herpes zoster is een endogene reactivering. Het is dus niet besmettelijk en kan niet worden overgedragen. Het ontwikkelt zich altijd alleen door een hernieuwde activering van de varicella zoster-virussen, die zelfs na infectie met waterpokken in het lichaam blijven. Ze nestelen zich in de zenuwwortels van de spinal cord en de ganglia van de schedel zenuwen. Herpes zoster wordt geassocieerd met ernstig pijn Ook het huidgebied van waaruit de ontstoken zenuw wordt geleverd brandwonden In de vroege stadia kan er sprake zijn van milde koorts en 피로. Gordelroos ontwikkelt zich in afleveringen. Aanvankelijk ontwikkelen zich pijnlijke verhogingen op de huid, die later in blaren veranderen. Deze blaren barsten na een paar dagen open en vormen een gelige bast. Na ongeveer twee tot drie weken geneest gordelroos. Littekens komen vaak voor. Chronische kuren met veelvuldige blaarvorming kunnen ook voorkomen. Gordelroos kan worden behandeld met antivirale middelen. Dit is een stof die de reproductie van de virussen in het lichaam remt. Er zijn geen drugs die het virus direct vernietigen. Het is alleen mogelijk om te voorkomen dat het zich verspreidt. Bovendien is het gebruikelijk om sterk toe te dienen pijnstillers voor herpes zoster. Als de patiënt eerder een vaccinatie tegen waterpokken had gekregen, zal de infectie met gordelroos minder hevig zijn. Als professionele behandeling wordt gegeven in de eerste dagen van gordelroos, secundaire ziekten zoals postzoster zenuwpijn Kan vermeden worden.
