Metabolisme van honger: functie, taken, rol en ziekten

Talrijke diëten suggereren dat een sterk verminderde energie-inname bevorderlijk is om zo snel mogelijk veel gewicht te verliezen. Dergelijk gedrag is echter permanent schadelijk voor beide volksgezondheid en het gewenste gewichtsverlies. Zodra het hongermetabolisme aanslaat, gaat verder gewichtsverlies gepaard met moeilijkheden, aangezien de functies die essentieel zijn om te overleven, worden verminderd.

Wat is hongermetabolisme?

Als er een permanent tekort aan voedingsstoffen is, verlaagt het organisme het basale metabolisme en gaat het over in een hongermetabolisme. Op deze manier doet de verminderde calorie-inname dat niet leiden tot een verdere afname. Metabolisme verwijst naar alle processen die plaatsvinden in de cellen. Het betreft hier zowel opbouw- als afbraakprocessen. Om alle lichaamsfuncties te behouden, heeft elke cel energie nodig. De opgenomen voedingsstoffen komen in de bloed door de darmen. De bloed cellen transporteren de verschillende elementen naar de cellen. In de cellen worden de stoffen op hun beurt omgezet in andere. Metabolisme is belangrijk voor het verliezen van gewicht​ In het kader van biochemische processen wordt energie voornamelijk gewonnen uit koolhydraten​ Als er echter een permanent tekort aan voedingsstoffen is, verlaagt het organisme het basale metabolisme en gaat het over in een hongermetabolisme. Op deze manier doet de verminderde calorie-inname dat niet leiden om verder af te vallen. In plaats daarvan kan nog meer gewicht worden opgeslagen.

Functie en taak

Het hongermetabolisme dat wordt gebruikt om het voortbestaan ​​van de mensheid te verzekeren. Als zich een episode van voedseltekort voordeed, vertraagde het organisme zijn metabolisme. Op deze manier werd overleving verzekerd ondanks weinig toegevoegde energie. Tegenwoordig is er echter in de meeste westerse landen een aanzienlijke voedselvoorraad. Het metabolisme van de hongerdood resulteert dus in zwaarlijvigheid zodra de fase eindigt en een voldoende niveau van calorieën wordt verbruikt. De vertraagde stofwisseling zorgt voor een lagere energievraag. Overtollig calorieën worden opgeslagen, wat resulteert in de ophoping van vetophopingen. Deze zijn ontworpen om het lichaam te beschermen tegen een nieuwe hongerperiode en maken deel uit van een erfelijke eigenschap die enkele eeuwen geleden gunstig was. Tegelijkertijd begint de hongerstofwisseling niet bij elke dieet​ Pas als de energieopname onder een bepaalde grens komt, vertraagt ​​het proces. Deskundigen zijn van mening dat het calorietekort niet meer dan 500 mag zijn calorieën onder de totale vereiste om hongermetabolisme te vermijden. Tot een bepaald tekort gebruikt het lichaam bestaande energiereserves om de gebrekkige voedselopname te compenseren. Het kan dus ongeveer 150 gram triglyceriden dagelijks. De meeste energie is nodig voor vitale organen zoals de hart-, hersenen en nieren. triglyceriden worden afgebroken en omgezet in glycerol en vetzuren​ De metabolische processen van glucose, glycerol en aminozuren leveren energie aan het lichaam. Als het gebrek aan voedsel echter aanhoudt, blijven de processen veranderen. Over het algemeen kan het organisme zijn metabolisme met ongeveer 50 procent verminderen. Bijvoorbeeld, na een bepaald punt, de hersenen gebruikt slechts 30 procent van de energie die beschikbaar is via voldoende voedsel. Zodra nee koolhydraten beschikbaar zijn, begint de spierafbraak op hetzelfde moment. Eiwitten eigenlijk dienen om structuren te bouwen. Wanneer het lichaam echter wordt beroofd suiker, het metaboliseert spieren eiwitten​ Het verlies van spierweefsel verlaagt de basale energiestofwisseling verder. De uitsplitsing van hart- spier wordt ook als relevant beschouwd. Over het algemeen kan het metabolisme van honger resulteren in een spierverlies van 25 procent.

Ziekten en medische aandoeningen

Het metabolisme van honger kan dat wel leiden voor sommige aandoeningen. Heel centraal staat het gewichtsverlies na de uithongeringsfase. De stofwisseling verloopt nu op een veel lager niveau. Door de vermindering van spierweefsel en het verminderde energieverbruik van sommige organen, wordt slechts een kleinere hoeveelheid calorieën verbrand. De opname van een verhoogde hoeveelheid energie leidt dan tot de opbouw van vetreserves. Op deze manier neemt het begingewicht vaak toe. Tegelijkertijd duurt het stoppen van de hongerstofwisseling langer. Zo is de energiebehoefte op lange termijn beperkt, maar is regelmatige voedselopname noodzakelijk om de veranderde processen te overbruggen. De ontwikkeling van te zwaar kan niet worden uitgesloten. Niet alleen de stofwisselingsprocessen veranderen in de loop van een hongerstofwisseling. Vooral bij vrouwen treden hormonale onevenwichtigheden op. Menstruatie kan voor onbepaalde tijd afwezig zijn, wat mogelijk tot verder ongemak kan leiden. Bij kinderen kan de verminderde calorie-inname leiden tot groeistoornissen. Een onvolledige lichamelijke ontwikkeling kan dus niet worden uitgesloten. Dit geldt ook voor embryo's waarvan de moeder een hongermetabolisme heeft. Als ze zich ontwikkelen in zo'n voorwaardekunnen lichamelijke en psychische klachten vaak na de geboorte worden opgemerkt. Enerzijds kan het geboortegewicht van het ongeboren kind worden verminderd, en anderzijds wordt het kind vaak eerder geboren als het ondervoed is. Met name deze twee factoren bieden een voedingsbodem voor verdere complicaties. Wanneer endogeen eiwitten worden gemetaboliseerd als onderdeel van een permanent calorietekort, ureum uitscheiding wordt vaak verminderd. Bij sommige mensen treedt zogenaamd hongersnoodoedeem op. Al met al een verzwakking van de immuunsysteem Kan worden waargenomen. Op deze manier neemt tegelijkertijd het risico op infectie toe. Bijvoorbeeld een koud of andere ziekte komt dus vaker voor tijdens vastend​ Als de honger heel lang voortduurt, kan de dood niet worden uitgesloten. Dit gebeurt wanneer ongeveer een derde van de eiwitten is vernietigd ten gunste van de energieproductie door het lichaam. Volgens onderzoek slagen gezonde mensen erin om tussen de 30 en 200 dagen zonder voedsel te overleven, mits er voldoende vocht beschikbaar is.