Tractus Solitarius: structuur, functie en ziekten

De tractus solitarius is een centrale zenuwgeleidingsroute met een omgeven nucleus tractus solitarii. Het geleidingspad speelt voornamelijk een rol in de zintuigen van smaak en geur, waarvan de sensorische cellen signalen naar de centrale sturen zenuwstelsel via de tractus solitarius. reflexen zoals de kokhalsreflex falen in laesies van de geleidingsbaan.

Wat is de tractus solitarius?

In de geneeskunde is een kanaal een weefselkanaal of een groep vezels met hetzelfde verloop. Als synoniem gebruikt medische literatuur ook de letterlijke vertaling ‘traktaat’. In de neurologie verwijst de term naar zenuwbanen, dus vooral zenuwbanen in de centrale zenuwstelsel​ In deze context komt elk kanaal overeen met een geleidingspad. De tractus solitarius is ook een geleidingspad met lokalisatie in het midden zenuwstelsel​ "Solitarius" betekent "eenzaam" in het Duits. De medische literatuur gebruikt ook de synoniemen fasciculus solitarius en funiculus solitarius evenals fasciculus rotundus in plaats van de naam. De letterlijke vertaling van het Latijnse "fasciculus" is "kleine bundel", wat duidt op de compacte anatomie van het geleidingskanaal. Het kanaal ligt in de dorsale medulla oblongata, dat wil zeggen in de medulla oblongata van de hersenstam.

Anatomie en structuur

De tractus solitarius passeert longitudinaal door het lateraal posterieure gedeelte van de medulla oblongata. Rondom het kanaal bevindt zich op dit punt het kerncomplex van de bijbehorende zenuwkernen kernen tractus solitarii. Vanaf hier dalen de vezels af naar de bovenste cervicale segmenten in de spinal cord​ In de geleidingsbaan van het kanaal worden verschillende vezelkwaliteiten aangetroffen. Zo zijn visceroafferente vezels afkomstig van craniaal zenuwen zoals de gezichts-, glossofaryngeale en vaguszenuwen. De tractus solitarius draagt ​​voornamelijk primaire afferente vezels die afdalen naar de gelijkzijdige nucleaire gebieden. In mindere mate worden onderling opstijgende vezels ook gevonden in de tractus solitarius, kruisend in het caudale segment. De nucleus tractus solitarii bevindt zich direct rond de tractus solitarius en komt overeen met een sterk gemyeliniseerd gebied van zenuwvezels.

Functie en taken

De tractus solitarius speelt een rol als geleidingspad van het centrale zenuwstelsel voor beide zintuigen smaak en geur​ Bovendien voert het kanaal verschillende signalen uit van de huid sensorische cellen. In deze context mediëren de voornamelijk viscerosensorische vezels van de route signalen voornamelijk van de chemoreceptoren, rekreceptoren en drukreceptoren. Chemoreceptoren zijn sensorische cellen die chemisch gebaseerde stoffen detecteren die zijn opgelost in lucht of vloeistof. Deze receptoren spelen een centrale rol in de zin van geur en smaak​ Rekreceptoren komen op hun beurt overeen met mechanoreceptoren en zijn dus sensorische cellen van de huid gevoel of diepe gevoeligheid. Naast de huid en slijmvlies, ze bevinden zich in de schepen van het menselijk lichaam. Ze reageren op stretching van het omringende weefsel met depolarisatie en vormen een actiepotentiaal als gevolg van stretching stimuli. Drukreceptoren zijn gerelateerd aan rekreceptoren en, met lokalisatie in de schepen, spelen een belangrijke rol in de cardiovasculair systeem​ De tractus solitarius voert de signalen van alle genoemde receptortypes uit de hoofd, borst en buikgebieden. De receptoren vormen de afferente (stijgende) ledemaat van veel respiratoire, cardiovasculaire en intestinale reflexen​ De truncus solitarius-route is dus significant betrokken bij vitale reflexreacties. De kokhalsreflex en de braakmiddel reflexen zijn zo reflexen​ Deze automatische reflexreacties, die nauwelijks vrijwillig kunnen worden beïnvloed, treden op als reactie op specifieke geur- of smaakprikkels. De speciaal viscerosensorische vezels van de tractus solitarius komen overeen met primaire afferenten (oplopende paden) van de smaakzin. Deze afferenten worden smaakvezels genoemd en brengen smaakinformatie over naar het centrale zenuwstelsel. Specifiek, door de gezichts-, glossofaryngeale en vagus craniale richting te sturen en te verdelen zenuwen, brengt de tractus solitarius belangrijke informatie over van de rek en chemoreceptoren uit het maagdarmkanaal, inclusief de tong.

Ziekten

Net als elke andere zenuwstructuur kan de tractus solitarius worden beschadigd. In sommige gevallen wordt dergelijke schade voorafgegaan door een beroerte​ In deze context kan de laesie van de tractus solitarius een symptoom zijn van het Wallenberg-syndroom. Dit is een neurologisch klinisch beeld dat volgt op afsluiting van de inferieure posterieure cerebellaire slagader or wervelslagader​ Het gevolg van zo'n afsluiting is een infarct van bepaalde delen van de medulla oblongata in de hersenen stam. Deze vorm van beroerte is een vrij zeldzame variant met een relatief lage prevalentie. De symptomen kunnen in dit geval veelzijdig zijn en sterk afhankelijk van de aangetaste structuren van de hersenstam​ Als de tractus solitarius inclusief de nucleus tractus solitarii wordt aangetast door het infarct, mislukken belangrijke reflexen. De tractus solitarius geleidt signalen van sensorische cellen van de smaak- en reukzin. Na een infarct van het beschreven gebied is deze geleiding verstoord. De signalen van de reuk- en smaakzintuigen spelen een cruciale rol bij de kokhals- en braakreflex. Daarom is het Wallenberg-syndroom in de zin van hersenstam een infarct waarbij de nucleus tractus solitarii betrokken is, kan zich uiten in een volledig falen van de kokhals- en braakreflex. De belangrijkste oorzaak van dit fenomeen is een zuurstof tekortkoming van het overeenkomstige gebied. Oorzakelijk therapie is niet beschikbaar voor patiënten met deze vorm van beroerte​ De behandeling is puur symptomatisch. Profylaxe voor herhaling van een beroerte wordt voorgeschreven voor de lange termijn. Vooral de patiënten risicofactoren moet worden verminderd. Niet alleen zuurstof tekort, maar ook ontsteking van de geleidingsbaan kan het falen van de prop en braken reflex. Dergelijke ontstekingen kunnen bacteriële ontstekingen zijn. In individuele gevallen zijn auto-immunologische ontstekingen ook mogelijk. Mechanische schade aan de tractus solitarius of nucleus tratus solitarii is ook denkbaar, maar eerder zeldzaam.