De tonic labyrintreflex (TLR) beïnvloedt alle auditieve, visuele en motorische processen bij mensen. Deze omvatten houding, evenwicht, oriëntatie, perceptie en oogspierfunctie.
Wat is de tonische labyrintreflex?
In de baarmoeder is de TLR belangrijk voor het ongeboren kind om naar de uitgestrekte positie te gaan, waardoor het door het geboortekanaal kan. De tonic labyrintreflex, of TLR, maakt deel uit van de vroege jeugd reflexen. In de baarmoeder is de TLR belangrijk om het ongeboren kind in de uitgestrekte positie te krijgen, zodat het door het geboortekanaal kan gaan. In de eerste drie maanden wordt de reflex fysiologisch uitgedrukt. Het zorgt ervoor dat pasgeborenen zich tegen de zwaartekracht in strekken van de foetushouding naar de rechte positie. Na een paar maanden wordt de TLR steeds meer geremd. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de voorwaartse en achterwaartse TLR. In de voorwaartse TLR buigt de pasgeborene de hoofd naar voren, gevolgd door buiging van het hele lichaam. Bij de achterwaartse TLR strekt het kind de hoofd naar achteren, wat resulteert in een verlenging van het hele lichaam. Als de pasgeborene er op ligt maag hoofd en wervelkolom blijven gestrekt. Er is geen automatische rotatie van het hoofd. De benen worden onder de romp getrokken door ze zijwaarts te brengen. Dus vanaf het hoofd naar beneden, de tonic labyrintreflex beïnvloedt de spierspanning door het hele lichaam. Zo worden centrale circuits van stimulusontvangst en -verwerking aangeraakt.
Functie en taak
De tonische labyrintreflex beïnvloedt veel functionele gebieden in het menselijk organisme. Het is verantwoordelijk voor de controle van het hoofd en de spierspanning, evenals voor de fundamentele visuele figuurperceptie. Maar het controleert ook de ruimtelijke en auditieve waarneming en de totstandkoming en instandhouding van evenwicht. Hoe goed of slecht het latere tijdsbesef is ontwikkeld, wordt er ook door bepaald. Hoe goed of slecht we zien, valt ook binnen zijn invloedssfeer. Evenzo behoort het visuele vermogen om bijvoorbeeld onderscheid te maken tussen b en d, 32 en 23, of de linker- en rechterkant. Daarom ook de leren van de wijzerklok en het vermogen tot temporele oriëntatie worden aan deze verbindingen toegewezen. Het hangt van de TLR voorwaarts af hoe de houding zich ontwikkelt en presenteert. Ook de elementair belangrijke spierspanning, de interesse in actief bewegen, vooral in de vorm van sport, maar ook het menselijk tijdsbesef en de ruimtelijke oriëntatie, zodat de mens zonder hulp van anderen zijn weg kan vinden, zijn afhankelijk van en worden gevormd door de TLR naar voren. Het hangt af van de tonische labyrintreflex naar achteren of er fysieke stijfheid is of de neiging om op de tenen te lopen. Hetzelfde geldt voor fysiek evenwicht en beweging coördinatie. De TLR achterwaarts beïnvloedt ook of de strekspieren een sterkere invloed hebben dan de buigspieren en of er stijve schokkerige bewegingen optreden. Het voordeel van de TLR ligt dus in het belang ervan voor het soepel functioneren van alle zintuigen. Elk van deze actieve functionele gebieden is uniek in zijn toegewezen functie. Het is daarom voor de mens van groot belang dat alle processen functioneren voor hun auditieve, visuele en motorische mogelijkheden. Alleen op deze manier is een onbeperkte waarneming via de menselijke zintuigen en het handmatig uitvoeren van alle activiteiten, inclusief lichaamscontrole, mogelijk.
Ziekten en kwalen
Onvoldoende spierspanning, verminderde visuele perceptie van de grond en matig ontwikkelde hoofdcontrole kunnen worden toegeschreven aan de voortdurende invloed van de TLR. Evenwichtsproblemen, verminderde ruimtelijke waarneming en auditieve verwerkingsstoornissen en seriële tekorten of een slecht ontwikkeld tijdsbesef zijn ook gemeld. Evenzo zijn problemen bij actie- en bewegingsplanning (dyspraxie) aangetoond. Uiteindelijk kunnen zelfs milde tot ernstige rekenproblemen het gevolg zijn. Als tonusstoornissen aanwezig zijn in de mond Dit kan leiden tot verkeerde kaakposities en verstoorde spraakontwikkeling. Kauwen en slikproblemen kan zich ook ontwikkelen. Een sterke stroom van speeksel (hypersalivatie) wordt ook vaak waargenomen. Als de TLR niet correct wordt geremd, kunnen de effecten ernstig zijn als het hoofd naar voren wordt gekanteld. Te beginnen met beperkt vermogen om op handen en knieën te kruipen, een gebogen rug, opgetrokken schouders, gebogen benen, compenserende bewegingen van de armen en benen, en duizeligheid met of zonder desoriëntatie kan optreden. De achterwaartse TLR is vaak niet volledig ontwikkeld wanneer het normale geboorteproces wordt verstoord. Problemen met remming van de TLR kunnen op dat moment al worden aangenomen. Specifiek, tekortkomingen die optreden wanneer het hoofd naar achteren wordt gekanteld, zijn onder meer:
- Een min of meer uitgesproken holle rug
- Het verhogen van de lichaamsspanning tot het lopen op de toppen van de tenen of de ballen van de voeten
- Armbewegingen in evenwicht brengen
- Duizeligheid aanvallen met of zonder desoriëntatie.
Als resterende TLR-reacties aanhouden, is er meer bewijs van matige organisatorische bekwaamheid en reizen misselijkheid. Een onrijpe hoofdpositiereflex kan resulteren in een verminderde oogfunctie en, meer in het algemeen, verstoring van de interactie van de ogen, oren en het bewegingsgevoel van het lichaam. Bepaalde verwerkingscentra in de hersenen, zoals het evenwichtsgevoel, kan ook worden aangetast. Dit kan op zijn beurt vaak leiden tot verkeerd gediagnosticeerde prestatiestoornissen of prestatiestoornissen. De auditieve en / of visuele waarneming wordt ook vaak aangetast. In veel gevallen is er een uitgesproken afkeer van sportactiviteiten. Het is ook niet ongebruikelijk om een beperkte herkenning en naleving van numerieke reeksen te hebben.
