Symptomen van Phlegmone
cellulitis veroorzaakt verschillende symptomen, die mild of ernstig kunnen zijn, afhankelijk van de ernst van de ontsteking. Er is echter altijd een roodheid van het getroffen deel van het lichaam, wat bovendien gepaard gaat met oververhitting. Verder is er ook ernstig pijn en koorts.
Als de phlegmon van buitenaf zichtbaar is, zal de patiënt na een zeer korte tijd ook herkennen, gesmolten pus en zwart verkleurde gebieden. Uiterlijk in dit stadium is het erg belangrijk om een arts te raadplegen, omdat de zwart verkleurde gebieden dood weefsel zijn (necrose), wat in het ergste geval kan leiden tot bloed vergiftiging (sepsis). Sommige patiënten klagen echter over een algemeen gebrek aan rijvaardigheid, een gevoel van zwakte en slechts af en toe pijn.
Vooral flegmonen, die ontstaan na een tandheelkundige behandeling, zijn typisch dat ze niet zichtbaar zijn en in het begin slechts lichte symptomen veroorzaken. Vaak treden dan zwellingen op in het gebied van de kaak. Bovendien gaan flegmonen, ongeacht waar ze zich bevinden, meestal gepaard met een lichaamstemperatuur van meer dan 39 ° C (koorts).
Omdat dit een ontsteking is die zich diffuus verspreidt, is de weefselvocht knooppunten in de buurt van de flegmonen zijn meestal opgezwollen. Over het algemeen is een phlegmon heel goed te herkennen aan zijn uiterlijk. Er is een sterke zwelling rond het gebied van de wond, naast een wijdverspreide roodheid en ophoping van pus rond de wond. Zwart verkleurde necrosen komen meestal in latere stadia voor. Het is ook kenmerkend dat flegmonen pijnlijk zijn en over het algemeen zeer slopend voor de patiënt.
Therapie
Flegmonen hebben dringend therapie nodig en mogen niet worden genegeerd, aangezien de zich diffuus verspreidende ontsteking de ontsteking kan verspreiden naar de bloed en oorzaak bloed vergiftiging (sepsis). Sinds de bloed verspreidt zich ongehinderd door het lichaam, in het ergste geval kan de ontsteking zich via het bloed door het lichaam verspreiden, wat kan leiden tot een of meer orgaanfalen. Dit scenario kan echter worden vermeden met een adequate therapie.
Een therapie kan alleen in het ziekenhuis worden uitgevoerd. Enerzijds is een hooggedoseerde antibioticumtherapie noodzakelijk, die zeker in de ader (intraveneus), omdat dit de enige manier is om een systematische verspreiding van de ontsteking te voorkomen. Welk antibioticum wordt gegeven, hangt volledig af van de ziekteverwekker van de phlegmon.
Verder is het noodzakelijk om een wondreiniging (debridement) uit te voeren. Bij deze procedure wordt het necrotiserende en etterende weefsel in een kleine operatie over een groot gebied verwijderd, zodat de ontsteking zich niet verder kan verspreiden en het dode weefsel, dat niet kan regenereren, de regeneratie van het nieuwe weefsel niet hindert. Tijdens de operatie wordt de wond ook herhaaldelijk gespoeld en in het geval van grote flegmonen kan een extra buis in de wond worden geplaatst om de wondsecretie af te voeren en pus.
Dit principe wordt ook wel wonddrainage genoemd waarbij de slang is aangesloten op een opvangbak. Na de operatie is het erg belangrijk om het aangetaste weefsel keer op keer goed schoon te maken. Dit betekent dat het verband elke dag moet worden vernieuwd en dat de wond ook met antiseptica moet worden gereinigd. Aangezien deze hygiënestandaarden en vooral de therapie alleen uitgevoerd kunnen worden door een arts en het verplegende personeel, is een ziekenhuisopname essentieel in het geval van een phlegmon.
