Introductie
Bij de behandeling van pancreatitis moet eerst een onderscheid worden gemaakt tussen het type ziekte en het type pancreatitis. De behandelend arts moet daarom bepalen of de pancreatitis met een van beide kan worden behandeld
- Acuut of de
- Chronische vorm van de ziekte. - conservatief (niet-chirurgisch)
- Endoscopisch (minimaal invasief) of
- Door een operatie.
Acute pancreatitis
Omdat acute pancreatitis meestal gepaard gaat met ernstig pijn en brengt ernstige risico's met zich mee, de behandeling vindt altijd plaats in het ziekenhuis. Bij zeer ernstige vormen van pancreatitis is verblijf op de intensive care onvermijdelijk. In nogal wat gevallen leidt zo'n ziekte tot een zogenaamde bloedsomloop schokken, waarin de betrokken patiënten worden gegeven bloed conserven en / of infusies ter compensatie van de daling bloeddruk.
Om het ernstige te verlichten pijn, krijgen mensen die aan acute pancreatitis lijden krampstillers en pijnstillende middelen, die gewoonlijk via de ader Bovendien is het tijdens de glandulaire verlichting noodzakelijk om gedurende een bepaalde periode (2-5 dagen) niet te eten. Gedurende deze periode verloopt de toename van vocht en voedingsstoffen volledig via de bloed of dunne darm buis.
Op deze manier wordt het natuurlijke spijsverteringssysteem, inclusief de pancreasenzymen, wordt omzeild. Na de symptomen en relevant bloed waarden zijn verbeterd, begint een therapiefase waarin de langzame opbouw van voedsel wordt begonnen. De patiënt krijgt een licht, licht dieet voor een paar dagen, die dan wordt aangevuld.
In veel gevallen is het ook nuttig om enzympreparaten aan de patiënt toe te dienen voor verdere verlichting de alvleesklier Alcohol mag tijdens de gehele behandelingsperiode nooit worden gebruikt. Bij ernstige vormen van acute pancreatitis is het raadzaam om een antibioticum te slikken om het risico op infectie te minimaliseren.
Tijdens een acute pancreatitis kan veel weefsel afsterven. In dergelijke gevallen zijn de niet-chirurgische therapeutische maatregelen niet voldoende om de kritieke situatie van de patiënt te verhelpen. Het dode pancreasweefsel moet operatief worden verwijderd.
Chronische pancreatitis
Aangezien de consumptie van alcohol een belangrijke rol speelt bij het ontstaan van chronische pancreatitis, is het absoluut noodzakelijk dat deze patiënten hun hele leven geen alcohol drinken. In de meeste gevallen is een dieet en een verandering in voedselopname leidt ook tot een significante verbetering van de symptomen en uiteindelijk tot herstel van het pancreasweefsel. Mensen die aan deze vorm van pancreatitis lijden, worden voorzien pancreasenzymen en verschillende vitaminen (bijvoorbeeld vitamine A, D, E en K; in vet oplosbare vitamines) voor de rest van hun leven van buitenaf.
Deze maatregel zorgt voor een blijvende ontlasting van de klier, aangezien deze alleen maar minder hoeft en / of kan produceren enzymen zelf. Tijdens de acute fasen, die met tussenpozen optreden, wordt deze vorm van de ziekte op dezelfde manier behandeld als een normale acute pancreatitis. Niet-operatieve behandelingsmaatregelen zijn niet altijd voldoende om de patiënt symptoomvrij te houden.
Nu wordt het noodzakelijk om toevlucht te nemen tot chirurgische ingrepen. De behandelende chirurg kan, indien nodig
- Verbreed de vernauwde kanalen van de alvleesklier,
- Creëer een kunstmatige doorgang naar de dunne darm en / of
- Verwijder dode delen van het pancreasweefsel. Als de pancreatitis wordt veroorzaakt door galstenen die het gemeenschappelijke blokkeren gal kanaal en de alvleesklier (ductus choledochus), moeten ze worden verwijderd.
Dit gebeurt nu door middel van een endoscoop. Dit wordt voortbewogen door de darm naar het uitgangspunt van het choledochale kanaal in de twaalfvingerige darm Het uitgangspunt wordt nu geopend met een kleine incisie zodat de stenen eruit kunnen.
In het geval van een alvleesklier abces (accumulatie van pus vanwege bacteriële ontsteking), wordt het afgezogen en vervolgens gespoeld. Een abces is een ingekapselde accumulatie van pus - Als de pancreatitis wordt veroorzaakt door galstenen die het gemeenschappelijke blokkeren gal kanaal en de alvleesklier (ductus choledochus), moeten ze worden verwijderd.
Dit gebeurt nu door middel van een endoscoop. Dit wordt voortbewogen door de darm naar het uitgangspunt van het choledochale kanaal in de twaalfvingerige darm Het uitgangspunt wordt nu geopend met een kleine incisie zodat de stenen eruit kunnen.
