Therapie en prognose
De therapie van acute virale encefalitis hangt af van de ziekteverwekker. Er is geen specifieke therapie tegen virussen die zelfs onze simpele viral veroorzaken hersenvliesontsteking, zoals coxsackie, echo of myxovirussen (bijv. de invloed (griep) virus, para-influenza en de bof virus), en dezelfde aanbevelingen zijn van toepassing als voor eenvoudige virale hersenvliesontsteking: voor de andere, veel gevaarlijkere vormen van viraal encefalitis hieronder besproken, worden meestal zogenaamde virustatica gegeven. In de meeste gevallen remmen virustatica enzymen dat de virussen gebruik om te vermenigvuldigen.
Het geneesmiddelenassortiment is de laatste jaren voortdurend uitgebreid en er komen steeds meer goed verdragen antivirale middelen op de markt (bv. Tamiflu). In ernstige gevallen kan een intensieve medische behandeling ook nodig zijn: Ademhalings- en cardiovasculaire functies (bloed druk, pols, mogelijk kunstmatige beademing) evenals het water en zout evenwicht worden gecontroleerd. Indien nodig kan de cerebrale druk ook direct en continu worden gemeten door een druksonde rechtstreeks in het ventrikelsysteem van de hersenen.
- Bedrust
- Pijnstillers (bijv. paracetamol)
- Antipyretische maatregelen
Hoe besmettelijk is virale encefalitis?
Virale encefalitis kan op verschillende manieren besmettelijk zijn, afhankelijk van het virus dat de encefalitis veroorzaakt. Over het algemeen kan worden gezegd dat virale encefalitis geen veel voorkomende ziekte is. Er zijn echter meer kwetsbare leeftijdsgroepen, zoals zuigelingen of ouderen, die een grotere kans hebben om virale encefalitis te ontwikkelen.
Als een persoon in de directe omgeving wordt getroffen, kan de infectie heel gemakkelijk optreden, dus het is essentieel dat afstand en hygiënemaatregelen in acht worden genomen. Als het bijvoorbeeld virale encefalitis is die wordt veroorzaakt door mazelenis het van nature besmettelijker bij kinderen en als een kind wordt getroffen, kan het gemakkelijk worden overgedragen. TBE, dat wordt overgedragen door teken, komt op zijn beurt meer verspreid in bosgebieden dan bijvoorbeeld in een kustgebied. Algemene informatie over virusinfecties is te vinden op virusinfectie
Diagnose van acute virale encefalitis
Zoals bij acuut lymfocytisch (eenvoudig) viraal hersenvliesontsteking, de opgevangen cerebrospinale vloeistof (liquor) vertoont bijna normale bevindingen. Hier het onderzoek voor antilichamen is het belangrijkst, vooral IgM-antistoffen, omdat deze duiden op een acute (verse) ontsteking. Vaak is de ziekteverwekker echter niet betrouwbaar detecteerbaar.
Met behulp van PCR (polymerasekettingreactie) worden de genen van virussen van de herpes groep kan worden gedetecteerd of uitgesloten. Op deze manier kan een vroege behandeling een gevaarlijke progressie voorkomen. Het EEG (elektro-encefalogram) geeft ook informatie over een gedefinieerde en algemene inflammatoire gebeurtenis in de hersenen.
Hier worden elektroden op de hoofdhuid aangebracht. Ze geleiden de elektriciteit hersenen golven. In tegenstelling tot het gezonde brein zijn de golven en curven van het EEG altijd anders in acute virale encefalitis.
Beeldvormingsprocedures zoals CT (computertomografie) en MRI van de hoofd (ook bekend als magnetische resonantietomografie, "nucleaire spin"), die gelaagde afbeeldingen van het hoofd maakt, worden ook gebruikt. Ze vertonen vaak alleen een algemene, ongebruikelijke zwelling van de hersenen. Ze worden voornamelijk gebruikt om andere oorzaken van de symptomen uit te sluiten, bijvoorbeeld een hersenbloeding waarvoor een onmiddellijke operatie nodig is, a hersentumor of sinus ader trombose.
Alleen de gevaarlijke herpes simplex encefalitis heeft een karakteristiek beeld van de hersenen in de MRI. De MRI is bijzonder geschikt om virale encefalitis op te sporen. Daarin kunnen tekenen van virale encefalitis bijzonder zichtbaar worden gemaakt, veel eerder dan bij een CT-onderzoek.
Bijzonder kenmerkend zijn vroege gecondenseerde gebieden in de temporale en frontale kwabben aan beide zijden van de hersenen. Dit zijn de gebieden lateraal boven het oor en achter het voorhoofd. Op de MRI-afbeelding worden lichte gebieden gevonden die een ontsteking van het weefsel beschrijven. De gezwollen hersenmaterie verplaatst de omliggende gebieden naar de zijkant, waardoor de hersenvloeistofruimten vaak worden samengedrukt. Bovendien kan in deze ontstoken gebieden geen duidelijk onderscheid worden gemaakt tussen de cortex en het merg van de hersenen omdat de grens ertussen optisch vervaagd is.
Alle artikelen in deze serie:
