Symptomen van gevorderde heupartrose
Symptomen van gevorderde heup artrose zijn toegenomen pijn, die in intensiteit en duur toeneemt. Deze pijn leidt tot een toenemende beperking van bepaalde bewegingen bij de getroffen patiënt en verandert het gangpatroon aanzienlijk. Net als bij beginnende heup artrose, de initiële pijn is ook een symptoom van gevorderd heupartrose.
Patiënten met een gevorderde heup artrose klaag niet alleen over beginnende pijn in de ochtend, maar ook over heuppijn bij het liggen, in rust of 's nachts. Vanwege de geavanceerde vernietiging van het gewricht kraakbeen, is de pijn niet meer zo diffuus als aan het begin van heupartrose. Ze kunnen nu beter worden toegewezen aan het getroffen gebied.
Als een symptoom van gevorderd heupartrose, merkt de patiënt typisch een straling van de pijn in de richting van de lies of zelfs in de kniegewricht van de aangedane zijde. Door de uitstraling van pijn is de diagnose in het begin vaak moeilijk te stellen. Het symptoom van gevorderde heupartrose is vaak een zacht mank lopen tijdens het lopen, wat vooral optreedt na lange afstanden en leidt tot een verandering in het normale looppatroon. In dit geval lopen patiënten met heupartrose vaak mank aan de zijde die door de artrose is aangetast.
Symptomen van geactiveerde heupartrose
Geactiveerde heupartrose is een artrose die gepaard gaat met de klassieke ontstekingssymptomen die niet door bacteriële pathogenen worden veroorzaakt. De typische tekenen van ontsteking zijn: Al deze symptomen kunnen worden toegevoegd aan de reeds bestaande symptomen in de context van een geactiveerde heupartrose, maar niet alle symptomen hoeven tegelijkertijd op te treden. De patiënt merkt mogelijk alleen oververhitting en rood worden van de heup gewricht, maar nog geen zwelling of functionele beperking.
- Oververhitting (Calor)
- Roodheid (Rubor)
- Zwelling (tumor)
- Pijn (dolor) en bovendien
- Beperkingen van beweging (Functio laesa).
Klachten bij heupartrose
Bij progressieve heupartrose zijn de symptomen voornamelijk belastingsafhankelijke pijn. In het begin treden deze meestal op na langdurig staan of lopen of daarna uithoudingsvermogen sport. Bergop of bergaf lopen kan ook ernstige pijn veroorzaken, evenals traplopen.
De pijn wordt vaak omschreven als trekken en duwen. Het is gemakkelijk gelokaliseerd in het aangetaste gewricht, maar kan ook uitstralen naar het been aan de aangedane zijde of zelfs aan de romp. Als de beweging wordt onderbroken en rust wordt genomen, verdwijnt de pijn meestal weer.
Wanneer de kraakbeen volledig verdwenen is door alle wrijving, begint het bot weer op te bouwen om de toegenomen wrijving te compenseren. Dit leidt tot hernieuwde botvorming in de gewrichtsruimte, die zich niet kan aanpassen aan de fysiologische bewegingen van de heup. Dit betekent dat er tijdens de bewegingen nog meer wrijving optreedt.
Als het complete kraakbeen is verdwenen of nieuw gevormd bot heeft zijn plaats ingenomen, er is bot op bot. Dit kan zelfs in rust matige tot ernstige pijn veroorzaken. Patiënten met gevorderde heupartrose nemen een zachte houding aan en vermijden bewegingen die pijn veroorzaken.
De verkeerde houdingen hebben tot gevolg dat ook de eens zo gezonde tegenoverliggende heup verkeerd wordt belast. Artrose ontwikkelt zich daarom meestal aan beide kanten, hoewel soms met enige vertraging. Gevorderde artrose kan ook leiden tot functionele beperkingen van de fysiologische bewegingen.
Bijzonder pijnlijke bewegingen zijn onder meer het draaien van de been naar buiten en naar binnen en het been optillen. Bewegingen die overeenkomen met een gehurkte houding leiden ook tot meer pijn.
