Symptomen | Navelstreng Hernia

Symptomen

De symptomen bij patiënten die lijden aan navelstrenghernia kan heel anders zijn. In deze context is de ernst van de navelstrenghernia speelt een doorslaggevende rol. In de meeste gevallen is een navelstrenghernia veroorzaakt geen problemen bij kinderen of volwassenen.

Desalniettemin kunnen symptomen van verschillende ernst optreden. Een van de meest voorkomende symptomen van een navelbreuk is het voorkomen van pijn in de buik (buikpijn). Deze buikpijn treedt op in wisselende intensiteit, afhankelijk van de omvang van de ziekte.

De lokalisatie van de symptomen is in de meeste gevallen echter direct beperkt tot de navelstreek. Naast de typische pijn in de buikis een tumor in het gebied van de navel met verschillende mate van ernst een van de meest opvallende symptomen van een navelbreuk. In veel gevallen is deze tumor echter zo onbeduidend dat deze gedurende een lange periode niet wordt opgemerkt door de getroffen patiënten.

Bij deze patiënten treedt een significante uitstulping van de darmlussen en een daarmee samenhangende vergroting van de tumor alleen op onder invloed van hoge druk op de buik (bijv. Bij hoesten, tillen). Klassieke situaties waarin de navelbreuk bij deze patiënten als zodanig herkenbaar is, zijn tijdens hoesten en stoelgang. Bovendien kan een zichtbare tumor aanwezig zijn als een permanent symptoom of tijdens het liggen verdwijnen. In dergelijke gevallen is het een verantwoordelijke navelbreuk, die vaak zonder operatie kan worden behandeld.

De zogenaamde "onherstelbare" navelbreuk neemt daarentegen niet af tijdens het liggen en moet meestal tijdig operatief worden behandeld. Zowel het voorkomen van pijn en de ontwikkeling van een zichtbare uitstulping van de navel zijn klassieke symptomen van navelbreuk, maar dit klinische beeld kan ook geheel zonder subjectieve symptomen optreden. In dergelijke gevallen melden de getroffen patiënten alleen een trekkracht in de navelstreek, die bij lichamelijke inspanning in intensiteit toeneemt en in rust bijna volledig verdwijnt.

Als de vorming van de navelbreuk de opsluiting van afzonderlijke delen van de darm veroorzaakt, veranderen de symptomen die de patiënt waarneemt binnen zeer korte tijd. Het afklemmen van de darmlussen leidt tot een afname van bloed stroming die uiteindelijk leidt tot het afsterven van het weefsel. Klinisch betekent dit dat de patiënt het beeld heeft van een zogenaamd 'acute buik'.

Klassieke symptomen van de acute buik zijn plotselinge, hevige buikpijn die afhankelijk van de oorzaak een andere lokalisatie hebben. Afhankelijk van de omvang van de onderliggende ziekte kan de pijn in de buik kan beperkt zijn tot één regio of wijd uitstralen. Bovendien is de buikholte meestal "keihard" bij een dergelijke uitgesproken navelbreuk met ingeklemde darmlussen.

De getroffen patiënten kunnen ook uitgesproken algemene symptomen ontwikkelen, zoals koorts, rillingen, misselijkheid en / of braken. Als de getroffen patiënten niet onmiddellijk een passende chirurgische behandeling ondergaan om de aangetaste darmsegmenten te herpositioneren, kan een levensbedreigende toestand van schokken kan resulteren. Als pijn in het gebied van de navelbreuk treedt op na chirurgische correctie, dit wordt meestal als onschadelijk geïnterpreteerd.

Licht in de eerste dagen na de chirurgische ingreep pijnstillers zoals ibuprofen or paracetamol kan genomen worden. In geval van ernstige pijnkan de behandelende arts sterker voorschrijven pijnstillers (bv Novalgin) als de patiënt dat wenst. Veel patiënten klagen weken na de navelbreukoperatie nog steeds over incidentele pijn.

Vooral bij het tillen van zware voorwerpen, hoesten of sporten neemt de druk in de buik toe. Op deze manier wordt het weefsel dat al door de operatie geïrriteerd is, belast en wordt pijn opgewekt. De getroffen patiënten moeten deze pijnverschijnselen beschouwen als een indicatie dat er te veel belasting op is uitgeoefend.

Een navelbreuk vereist een lange hersteltijd, zelfs na de chirurgische herpositionering. Vooral het tillen van zware lasten en overmatige lichamelijke activiteit moeten binnen deze periode worden vermeden. In de regel geeft de carrosserie duidelijk aan welk type belasting teveel is en op welk punt het volledige laadvermogen wordt hersteld.

Er zijn in principe twee verschillende methoden voor een navelbreukoperatie: een open procedure of een laparoscopische procedure. EEN laparoscopie is een laparoscopie met speciale buisvormige instrumenten, endoscopen genaamd. Met behulp van deze instrumenten kan men dan in de buikholte kijken.

Wanneer welke methode te gebruiken, hangt af van het type navelbreuk. In principe is het een boogvormige incisie, die door de chirurg wordt gemaakt. De herniazak wordt vervolgens terug in de buikholte verplaatst.

De verdere procedure hangt af van de grootte van de herniazak. Bij navelbreuken met een diameter van 2 cm en patiënten zonder risicofactoren voor een nieuwe navelbreuk wordt meestal gekozen voor de open procedure met directe hechting van het hernia-gaatje. De directe procedure kan poliklinisch worden uitgevoerd.

Gaat het om een ​​navelbreuk met een groter hernia-gaatje dan wordt meestal voor een andere techniek gekozen, aangezien de kans op een herhaalde navelbreuk dan maximaal 50% is. In dit geval wordt gekozen voor een methode met een kunststof gaas van polypropyleen. De mesh wordt ingevoegd met behulp van een specifieke techniek die de sublay-techniek wordt genoemd.

Het net wordt tussen de buikwand en de buikvlies. Het is ook belangrijk om te zorgen voor een overlap van minimaal 5 cm van de herniale opening om herhaalde hernia te voorkomen. Het net wordt dan zo klein mogelijk afgesneden. In principe moet de operatie onder worden uitgevoerd narcose en als een intramurale.

Na ongeveer vier dagen kan de patiënt worden ontslagen uit de intramurale behandeling. Na de operatie dient te worden opgemerkt dat matige lichaamsbeweging zoals wandelen in het begin kan worden hervat. Zwaar lichamelijk werk daarentegen mag pas na drie tot vier weken worden hervat.

In laparoscopieInstrumenten worden via kleine openingen in het weefsel in de buik gestoken. De laparoscopische procedure heeft de voorkeur voor grotere navelbreuken. In een eerste stap worden eerst verklevingen van de buikwand verwijderd.

Er moet speciaal op worden gelet dat de omliggende darm niet wordt beschadigd. Ook hier wordt een net ingebracht dat wordt vastgemaakt met hechtingen en nietmachines. Het net heeft een speciale coating.

Opdat er geen herhaalde navelbreuk optreedt, moet ook hier gelet worden op een overlap van 5 cm van de randen. Tijdens de operatie a narcose met intramurale behandeling is vereist. Voor postoperatieve behandeling moet een buikverband worden gedragen en moet het dieet constant worden verhoogd.

Het buikverband voorkomt verdere complicaties zoals ophoping van wondwater en blauwe plekken. In de regel is het einde van de intramurale behandeling vijf dagen na de operatie. Ook hier kan direct een lichte mobilisatie plaatsvinden en na drie tot vier weken weer lichamelijk zwaar werk.

Chirurgische complicaties: Een mogelijke complicatie veroorzaakt door het plastic gaas is de vorming van ophopingen van wondwater en blauwe plekken. Bovendien kan er een ontsteking van de operatiewond optreden. De meest gevreesde complicatie is een hernieuwde navelbreuk, die moet worden voorkomen door het plastic gaas te overlappen. In principe is het optreden van hernieuwde navelbreuken echter aanzienlijk verminderd door het gebruik van meshes in tegenstelling tot directe hechtingen.

• Openstaande procedures:
• Laparoscopische procedures: