Welke organen kunnen worden aangetast door de ziekte van Still?
Het is kenmerkend voor de ziekte van Still dat interne organen worden ook beïnvloed naast de gezamenlijke betrokkenheid. Diverse organen kunnen in de loop van de ziekte ontstoken raken en zo tot klachten leiden. De buikvlies (buikvliesontsteking), De hartzakje (pericarditis) en de long huid (pleuritis) worden het vaakst aangetast door de ontstekingsreactie.
Mogelijke symptomen zijn dienovereenkomstig pijn in de buik, hart- klachten of pijn bij het diep ademhalen. Uitbreiding van het milt en lever komt ook vaak voor. Deze vergroting is echter niet het gevolg van een directe inflammatoire betrokkenheid van deze organen. In zeldzame gevallen van Morbus Nog steeds bij volwassenen, een inflammatoire betrokkenheid van de hersenvliezen (hersenvliesontsteking) kan gebeuren.
Behandeling van de ziekte van Still
Er is geen causale therapie die de ziekte van Still kan genezen. Er zijn echter tal van medicijnen die kunnen helpen bij het voorkomen of op zijn minst minimaliseren van schade gewrichten en organen die het gevolg zouden zijn van de constante ontsteking. Een dergelijke ontstekingsremmende therapie is vooral essentieel voor kinderen die nog in het groeiproces zitten, omdat anders blijvende bewegingsbeperkingen of verkeerde posities kunnen optreden. Maar natuurlijk speelt ontstekingsremmende therapie ook een belangrijke rol voor volwassenen bij het handhaven van de kwaliteit van leven.
Geneesmiddelen die worden gebruikt om de ziekte van Still te behandelen, zijn niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) zoals ibuprofen, naproxen or diclofenac, glucocorticoïden zoals prednisolon of zogenaamde basistherapieën of ziektemodificerende antireumatische geneesmiddelen (DMARD's) zoals methotrexaat, sulfasalazine or azathioprine In de meeste gevallen wordt in het begin een behandelingspoging met NSAID's gedaan gedurende enkele weken, aangezien dit de medicijnen zijn met de minste ernstige bijwerkingen. Als er niet voldoende verbetering kan worden bereikt, worden medicijnen uit een van de andere groepen gebruikt.
Hoewel glucocorticoïden zijn vaak zeer effectief, ze worden altijd zo kort mogelijk toegediend bij langdurige therapie, indien mogelijk, vanwege hun talrijke bijwerkingen. Vaak is het nodig om een therapie mee te starten glucocorticoïden eerst totdat het effect van de basistherapieën is ingetreden. Deze hebben een vertraagde werking van enkele weken tot 3 maanden.
Ze moeten vaak over meerdere jaren worden toegediend. Als relatief nieuwe therapeutische optie voor de ziekte van Still, worden zogenaamde biologische geneesmiddelen zoals anakinra steeds belangrijker. Dit zijn antilichamen die binden aan bepaalde receptoren of mediatoren van de ontstekingsreactie en zo tot een ontstekingsremming leiden. Naast medicamenteuze therapie spelen reguliere fysiotherapie en ergotherapie een belangrijke begeleidende rol, vooral bij de jeugdziekte van Still. Meer informatie over de individuele medicatie vindt u onder
- Bijwerkingen van Cortison - zegen of vloek?
