Symptomen
Verwijdering van een volledig halfrond van de hersenen (eenzijdige hersenen amputatie) tijdens hemisferectomie leidt tot ernstige functionele gebreken na de operatie. De centra voor bepaalde vaardigheden bevinden zich dus vaak in slechts een van de twee hemisferen van de hersenen. Het spraakcentrum bij de meeste mensen bevindt zich bijvoorbeeld in de linkerhersenhelft, terwijl ruimtelijk bewustzijn meestal wordt weergegeven door de rechterhersenhelft.
Bij gezonde mensen zijn de twee hemisferen van de hersenen controleren ook de motorische en sensorische functies van het andere halfrond. Als resultaat, na een rechtszijdig brein amputatietreedt verlamming en verlies van gevoeligheid of zelfs het gezichtsvermogen aan de linkerkant op en vice versa. Dienovereenkomstig zijn de functionele beperkingen minder ernstig na verwijdering van alleen individuele hersenkwabben (lobectomie).
Gevolgen
Vanwege de ernstige functionele tekortkomingen die hierboven zijn beschreven na een gedeeltelijk brein amputatiedient een dergelijke ingreep alleen te worden uitgevoerd bij patiënten voor wie enerzijds geen veelbelovende alternatieve behandelingsoptie beschikbaar is en anderzijds het vooruitzicht bestaat dat de partiële hersenamputatie kan leiden tot een sterke verbetering van de symptomen van de ziekte en dus tot een algehele verbetering van de kwaliteit van leven. In feite zijn veel patiënten therapieresistent epilepsie, vooral die met onderliggende Sturge Weber-syndroom, aanzienlijk profiteren van een gedeeltelijke hersenamputatie. De frequentie en intensiteit van epileptische aanvallen neemt af, terwijl intellect en communicatieve vaardigheden toenemen.
Vooral jonge patiënten tot de basisschoolleeftijd zijn geschikte patiënten voor een dergelijke operatie, omdat ze nog voldoende vermogen hebben om hun hersenweefsel te herstructureren. Zo kan na hemispherectomie of lobectomie de resterende hersenhelft of de resterende hersenkwabben ten minste gedeeltelijk de functies van het verwijderde weefsel overnemen. Dit vereist echter een intensieve training, die onder deskundige begeleiding moet worden gestart en langdurig moet worden voortgezet. term om de gevolgen van tegen te gaan hersenamputatie. Op deze manier is het misschien zelfs mogelijk om alle functionele storingen te compenseren, zodat de patiënt eindelijk volledig zonder storingen kan leven op volwassen leeftijd.
Het verwijderen van de zogenaamde focus, dat wil zeggen de hersenkwab of hersenhelft waaruit de epileptische aanvallen voortkomen, moet niet alleen als symptomatische behandeling worden beschouwd. Dit betekent dat de aanvallen niet alleen een uiterst onaangenaam symptoom van een ziekte zijn, maar ook zelf verdere hersenschade veroorzaken. Deze schade is voor de meeste epileptica onbeduidend, aangezien ze bij behandeling met anti-epileptica vaak volledig vrij van aanvallen zijn of slechts een paar aanvallen per jaar krijgen. Bij patiënten met Rasmussen encefalitis or Sturge Weber-syndroomAan de andere kant komen epileptische aanvallen beduidend vaker voor en kunnen dus op lange termijn tot structurele hersenschade leiden. Daarom is de kans groter dat gedeeltelijke hersenamputatie bij deze ziekten wordt overwogen.
