Introductie
Op het eerste gezicht lijkt er geen duidelijk verband te bestaan tussen duizeligheid en schildklier. Bij nader inzien van de typische symptomen van schildklierpatiënten, vooral die met hypothyreoïdie (ook bekend als hypothyreoïdie in medische terminologie), wordt duizeligheid steeds belangrijker.
Oorzaken voor het optreden van duizeligheid in verband met de schildklier
Een mogelijke oorzaak van duizeligheid in verband met de schildklier is in de eerste plaats hypothyreoïdie. In dit geval is er een gebrek aan schildklier hormonen. Hiervoor zijn verschillende oorzaken: het ontbreken van een schildklier hormonen kan leiden tot tal van symptomen, waaronder duizeligheid.
Het kan in veel verschillende situaties voorkomen. Aangezien er talloze oorzaken zijn voor het optreden van duizeligheid, is het optreden ervan niet specifiek voor de aanwezigheid van een schildklieraandoening. Een arts moet worden geraadpleegd als duizeligheid gedurende lange tijd aanwezig is en terugkeert.
Deze arts kan verschillende oorzaken ophelderen door middel van bijvoorbeeld bloed testen. Dit zou dan ook een schildklieraandoening onthullen. Hypothyreoïdie is een productiestoornis van de schildklier waarin de belangrijke en vitale schildklier hormonen trijoodthyronine (T3) en thyroxine (T4) worden in gereduceerde vorm geproduceerd.
T3 en T4 hebben een grote invloed op het metabolisme, de bloedsomloop, de groei en de psyche van het lichaam. Een tekort kan dus gevolgen hebben voor verschillende lichaamsfuncties. De meeste patiënten klagen over vermoeidheid, verlies van eetlust en gewichtstoename, maar haaruitvalworden ook vaak gevoelens van zwakte en overmatig bevriezen beschreven.
De hypothyreoïdie is in de meeste gevallen niet te genezen, maar is wel heel goed te behandelen met een aangepaste hormoonvervangingstherapie en is daardoor vrijwel symptoomvrij. Er zijn verschillende mogelijke oorzaken: De meest voorkomende oorzaak van een verminderde productie van schildklierhormoon is een auto-immuunontsteking (auto-immuun Hashimoto's thyroiditis). In dit geval vallen de eigen afweercellen van het lichaam ten onrechte het eigen schildklierweefsel van het lichaam aan.
Andere mogelijke oorzaken zijn storingen in het hersenen Gebied. De hypothalamus (een deel van het diencephalon) en de hypofyse (hypofyse) sturen normaal gesproken impulsen naar de schildklier, waardoor ze informatie geven over het huidige hormoonniveau en zo de productie van schildklierhormoon stimuleren of remmen. Als deze beschadigd is door bijvoorbeeld een tumor, kan dit leiden tot een verhoogde of verminderde productie. Hashimoto's thyroiditis is een auto-immuun-geïnduceerde schildklierontsteking die leidt tot de vernietiging van schildklierweefsel en dus tot een vermindering van de productie van schildklierhormoon. In de meeste gevallen begint de ziekte verraderlijk en wordt in het begin nauwelijks opgemerkt.
