Herken symptomen
A kalium deficiëntie manifesteert zich aanvankelijk met zeer algemene symptomen. Het kan zich op verschillende manieren manifesteren, maar vaak een kalium deficiëntie kan worden afgeleid uit een combinatie van verschillende aspecten. Aanvankelijk een kalium tekort manifesteert zich door vermoeidheid.
Duizeligheid en hoofdpijn kan ook voorkomen. Misselijkheid en constipatie kan ook voorkomen, omdat kalium een belangrijke rol speelt in het maagdarmkanaal. Deze symptomen zijn relatief onschadelijk, maar hebben nog steeds invloed op het dagelijks leven.
Stemmingswisselingen kan ook worden veroorzaakt door een kaliumgebrek Ernstiger zijn symptomen zoals spierzwakte, krampen of verlamming. Deze worden veroorzaakt doordat kalium verantwoordelijk is voor de overdracht van signalen.
Signalen verzonden vanaf de hersenen aan de benen kunnen bijvoorbeeld niet meer ongehinderd aankomen en kunnen de bewegingen niet meer optimaal worden uitgevoerd. Bovendien kan te weinig kalium in het lichaam een negatief effect hebben op de functie van de nieren en tot een functionele beperking leiden. Sinds de hart- is ook een grote spier, de gevolgen van een kaliumgebrek is hier ook voelbaar.
Ze manifesteren zich in hartritmestoornissen, zoals het regelmatig pompen van de hart- is nauw verwant aan kalium. Hartritmestoornissen kan levensbedreigend zijn, afhankelijk van de omvang. Om deze reden is een kaliumgebrek moet snel worden gecompenseerd wanneer het wordt gedetecteerd.
Diagnose
Als een kaliumtekort wordt vermoed, moet een arts worden geraadpleegd vanwege de mogelijke ernstige gevolgen. Deze arts kan een kaliumtekort betrouwbaar detecteren door middel van een bloed tel en adviseer een geschikte therapie. Een kaliumwaarde in de bloed onder 3.6 millimol per liter (mmol / l) duidt op een kaliumgebrek.
Andere mineraalconcentraties kunnen ook worden bepaald in a bloed test om informatie te geven over de bestaande effecten of de oorzaak van de tekortkoming. Waarden die representatief zijn voor nier functie moet ook worden bepaald om te controleren of de nieren goed werken. Daarnaast kan de concentratie kalium in de urine worden gemeten om te bepalen of er te veel of te weinig kalium wordt uitgescheiden. elektrocardiogram (ECG) kan aantonen hoe het veranderde kaliumgehalte de functie van de hart- en of, indien nodig, medicatie nodig is om het hart te ondersteunen. Hier kunnen eventuele onregelmatigheden in de activiteit van het hart worden opgespoord (hartritmestoornissen)
