Sport therapie wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. Dit zijn voornamelijk preventie en revalidatie. Welke oefeningen en sporten geschikt zijn, hangt met name af van de klachten van de patiënt en onderliggende ziektes.
Wat is sporttherapie?
Sport therapie wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. Dit zijn voornamelijk preventie en revalidatie. Sport therapie is een niet-medicamenteuze behandeling. De oorsprong ervan gaat terug tot de 19e eeuw. Tegenwoordig wint het steeds meer aan populariteit en toepassing. Het uiteindelijke doel van sporttherapie is het verlichten, compenseren of regenereren van psychische en / of lichamelijke aandoeningen. Met behulp van oefeningen kan secundaire schade worden voorkomen. Bovendien moeten sociale factoren worden versterkt en het bewustzijn van de eigen volksgezondheid moet worden gepromoot. Naast de actieve component bestaat sporttherapie zelf uit educatieve, psychologische en sociotherapeutische elementen. Lichaamsbeleving, coördinatie en voorwaarde worden verhoogd in het kader van de verschillende sessies. Tegelijkertijd is de ambitie van sporttherapie geen competitieve sport. In plaats daarvan is het bedoeld om de getroffen persoon te activeren en hem of haar te helpen beter te presteren volksgezondheid Wanneer specifieke sporttherapie zinvol is, wordt bepaald door de arts. De regelmatige basisbeoefening van sportactiviteiten kan echter veel aandoeningen helpen voorkomen.
Functie, effect en doelen
De methoden van sporttherapie zijn gevarieerd. Niet elke sport is geschikt voor elke patiënt. Zo kunnen mensen die recent een operatie hebben ondergaan niet deelnemen aan a zwemmen klas, of mensen met beschadigde knieën kunnen niet joggen. Dienovereenkomstig is het de taak van opgeleid personeel om de juiste trainingen te kiezen en de patiënt in het begin professioneel te begeleiden. Terwijl de arts de therapie bestelt, zijn planning en dosering dus ter beoordeling van de oefentherapeut. Vaak is het doel van een dergelijke benadering om voor geesteszieken te zorgen, hen te helpen een beter leven en lichaamsbeeld te krijgen en het lijden veroorzaakt door mentale en psychische stoornissen te verminderen. Afhankelijk van de klachten vinden de afspraken plaats in individuele sessies of in het kader van een kleinere groep. De samenwerking met andere patiënten maakt het mogelijk om sociale vaardigheden te trainen. Een van de gebruikte methoden is concentratieve bewegingstherapie. Hier krijgen patiënten meestal weinig instructies om te implementeren. In plaats daarvan legt de therapeut een verbinding met de huidige situatie. De aanpak omvat bijvoorbeeld het ontdekken van de ruimte, het naspelen van bepaalde acties of het uitproberen van verschillende gangen. Doen en ervaren wordt onder Concentratieve Bewegingstherapie niet alleen als focus gezien, maar ook als beweging. Patiënten moeten zich bewust zijn van hun lichaam en hun handelingen. Na het fysieke deel wordt de sessie mondeling uitgewerkt. Hier worden zowel innerlijke als uiterlijke conflicten, gevoelens of ambities besproken. Concentratieve bewegingstherapie stelt deelnemers in het algemeen in staat om te leren dicht bij anderen te staan of om bewust individuele grenzen bloot te leggen. Gevoelens of angsten die tijdens de interactie ontstaan, kunnen aanwijzingen geven voor de mentale toestand. Daarom is het belangrijk dat de sessie altijd eindigt met een uitgebreide bespreking. Een van de doelen van therapie is om de getroffenen de kans te geven om zich non-verbaal uit te drukken. Open communicatie is voor veel zieken moeilijk. Een andere methode die om medische redenen vaak wordt gebruikt, is integratieve bewegingstherapie. Individuele afspraken zijn zeldzaam; in plaats daarvan is het een benadering die interactie met andere mensen vereist. Lichaam, gevoelens en gedachten moeten bewust worden waargenomen. Sporttherapie richt zich echter niet uitsluitend op geestesziekte Het omvat ook oefeningen die de mobiliteit herstellen na bijvoorbeeld een operatie. Het versterken van de rugspieren kan bijvoorbeeld nuttig zijn in het geval van a hernia, en zachtjes buigen en stretching de been na een knieoperatie.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Klachten zijn meestal niet te verwachten met sporttherapie. Op psychologische basis is een patiënt misschien niet bereid om zich open te stellen in de groep of in het algemeen, wat leiden op een weigering. Bovendien kan niet worden uitgesloten dat de benadering dat niet doet leiden tot het verhoopte succes. Het is echter onwaarschijnlijk dat lichaamsbeweging een negatief effect zal hebben op de volksgezondheid van de betrokken persoon. Bij sporttherapie voor het herstel van lichamelijke ziekten kunnen echter klachten optreden. Deze komen vaker voor als de fysiotherapeut de patiënt wat oefeningen geeft om thuis te doen en deze niet juist worden uitgevoerd. Vooral bij trainingen die de rug of knieën aantasten, is het vaak mogelijk om applicatiefouten te ontdekken die tot verdere klachten kunnen leiden. Zo is het belangrijk dat een gewricht tijdens een oefening nooit volledig uitgeschoven wordt, maar altijd een lichte inclinatie in de eind- en startpositie aanhoudt. Verder moet er altijd voor worden gezorgd dat een houding wordt gehandhaafd waarin de rug in een rechte lijn ligt en er geen holle rug wordt gevormd. Anders kan de ontwikkeling van spierspanning niet worden uitgesloten. Deze worden vooral merkbaar door pijn Het getroffen gebied is vaak verhard en kan, afhankelijk van de locatie, de beweging van bepaalde delen van het lichaam beperken. Overmatige vroege belasting bij sporttherapie van vers geopereerde gewrichten resulteert vaak in pijn en slechte wondgenezing. Vooral na een knieoperatie is de been moet langzaam worden bewogen en het gewricht mag niet onmiddellijk worden belast door flexie.
