Noodgeval medicijnhoudt zich als tak van de geneeskunde bezig met de herkenning en behandeling van medische noodgevallen. Het is nauw verwant aan de deelgebieden interne geneeskunde, chirurgie, anesthesiologie en neurologie. In Duitsland, noodgeval medicijn is een specialiteit die aanvullende medische opleiding vereist.
Wat is spoedeisende geneeskunde?
Als tak van de geneeskunde noodgeval medicijn behandelt de herkenning en behandeling van medische noodgevallen. Spoedeisende geneeskunde omvat een volledige professionele reddingsketen waarbij verschillende medische subspecialismen betrokken zijn. Deze omvatten interne geneeskunde, anesthesiologie, neurologie en chirurgie. Nauw verwant aan spoedeisende geneeskunde zijn ook reddingsmedicijnen en rampengeneeskunde. Reddingsgeneeskunde houdt zich bezig met medische noodgevallen maatregelen uitgevoerd buiten medische faciliteiten. Het kan qua inhoud of onderwerp niet worden gescheiden van spoedeisende geneeskunde in ziekenhuizen. Rampengeneeskunde beschrijft het aspect van spoedeisende geneeskunde dat optreedt in rampsituaties. Terwijl in rampsituaties, massa zorg moet worden georganiseerd voor mensen die een ongeval hebben gehad, in de spoedeisende geneeskunde, individueel maatregelen worden genomen om levens te redden. Spoedeisende geneeskunde is daarom een zeer complex specialisme en vereist een uitgebreide medische opleiding. Dit omvat specialistische kennis van de te volgen procedures bij een massa ongeval incident, psychiatrische noodsituaties en passend maatregelen voor de behandeling en diagnose van plotselinge medische noodgevallen. Bovendien omvat dit ook kennis van de organisatorische en juridische principes van medische noodhulpdiensten. Het personeel dat in de spoedeisende geneeskunde werkt, wordt reddingsspecialist genoemd. Het is samengesteld uit spoedartsen, paramedici, reddingswerkers, paramedici, paramedici, medische assistenten en eerstehulpverleners.
Behandelingen en therapieën
Spoedeisende hulp wordt gebruikt bij een acute verstoring van de vitale functie van het lichaam. De ernstige volksgezondheid beperkingen kunnen worden veroorzaakt door ziekten, ongevallen of catastrofale gebeurtenissen. Ten eerste moeten er levensreddende maatregelen worden genomen. Het hangt ervan af welke levensbedreigend voorwaarde is betrokken. In het geval van hartstilstand, cardiopulmonaal reanimatie moet onmiddellijk worden uitgevoerd. In het geval van blessures zijn professionele immobilisatie van het lichaam, herpositionering (herpositionering) en, indien nodig, het aanbrengen van een drukverband om het bloeden te stoppen vereist. Therapeutische maatregelen omvatten ook professionele positionering en redding van noodpatiënten. Cardiale druk massage kan nodig zijn. Spoedeisende geneeskunde omvat een breed scala aan te behandelen aandoeningen. Waaronder hart- aanvallen, beroertes, plotseling pijn aandoeningen en andere levensbedreigende medische aandoeningen die plotseling optreden als onderdeel van een onderliggende medische aandoening voorwaarde Soms zijn de oorzaken bekend omdat de patiënt al lang aan een ernstige ziekte lijdt. In dat geval kunnen snel medische noodmaatregelen worden genomen, die nodig zijn ten aanzien van de onderliggende waarde voorwaarde De uitdaging voor een spoedbehandeling is echter in het geval van plotselinge crises zonder dat de oorzaak bekend is. Maar ook hier zijn er eerste noodmaatregelen die levensreddend zijn. Ongevallen en rampen zijn een belangrijk onderdeel van de spoedeisende geneeskunde. Bij ongevallen waarbij weinig mensen betrokken zijn, eerste hulp maatregelen moeten onmiddellijk worden gestart. Waaronder stabiele laterale positie en, indien nodig, handleiding ventilatie en hart massage Bij rampen met een massa ongeval, individuele medische aspecten kunnen vaak niet in overweging worden genomen. Triage van de getroffen personen moet in principe plaatsvinden. Triage is de prioriteit van medische hulp wanneer er een zeer groot aantal gewonden is. Dit is in dit geval onvermijdelijk om zoveel mogelijk mensen te kunnen redden. Tijdens preklinische behandeling kunnen alleen de meest noodzakelijke levensreddende maatregelen worden genomen. Verdere behandeling vindt plaats in het klinische gebied. Hier is de spoedeisende geneeskunde nauw verweven met verschillende andere medische gebieden, zoals de intensive care, traumachirurgie, interne geneeskunde, psychiatrie of neurochirurgie. Bij kinderen speelt ook de kindergeneeskunde een rol. Op klinisch gebied worden diagnostische onderzoeken binnen de spoedeisende geneeskunde steeds belangrijker.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Binnen de spoedeisende geneeskunde is het betrouwbaar herkennen van dreigende aandoeningen de basis voor een succesvolle behandeling van de patiënt. Bij het eerste contact met de levensbedreigende patiënt is er weinig tijd voor uitgebreid onderzoek. Er moeten onmiddellijk levensreddende maatregelen worden genomen. Dit is waar gebruiksvriendelijke apparatuur wordt gebruikt voor de snelle controle. Bij levensbedreigende verwondingen wordt bijvoorbeeld de eerste traumacontrole uitgevoerd, die nodig is voor transport en verdere behandeling. In principe worden alle delen van het lichaam onderzocht in aanpassing aan de situatie. Bij deze controle wordt bijzondere aandacht besteed aan pijn reacties, abnormale gewrichts- en botposities en andere speciale kenmerken. In de preklinische spoedeisende geneeskunde is het onderzoek beperkt tot de meest kwetsbare lichaamsdelen van de borst, buik, bekken en dij Op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis wordt het onderzoek dan intensiever uitgevoerd. Een ander snel onderzoek is de neurocheck. Dit test de werking van het zenuwstelsel, onderzoeken pijn gevoel, motorische functie en bloed stromen. Dit is vooral belangrijk bij verdenking van een dwarslaesie. Spoedeisende hulp beschikt over een aantal andere uitrustingsopties. Bijvoorbeeld continu Grensverkeer van de hart- is mogelijk door middel van ECG Grensverkeer Gevaarlijk hartritmestoornissen kan tijdens dit onderzoek worden vastgesteld. Pulsoximetrie wordt gebruikt om de arteriële te onderzoeken zuurstof verzadiging van de bloed Deze maatregel wordt gebruikt om patiënten te volgen tijdens het vervoer van de patiënt, daarna kunstmatige beademing of erna zuurstof deficiëntie staten. Een andere onderzoeksmethode is de zogenaamde capnometrie door middel van een capnograaf. Dit bepaalt de carbon dioxidegehalte van de uitgeademde lucht. Capnometrie wordt gebruikt om te optimaliseren ventilatie tijdens de ademhaling. Het kan ook worden gebruikt om de stofwisseling tijdens reanimatie behandeling. Verder bloed glucose metingen worden uitgevoerd om eventuele hypo- of hyperglykemische toestanden te detecteren. Examens voor troponine kan een indicatie zijn van een hartinfarct. Ten slotte vindt ook in de spoedeisende hulp het testen op giftige stoffen plaats.
