Schorsingstrauma is een medische noodsituatie schokken voorwaarde dat kan ook worden omschreven als orthostatisch schokken. In deze voorwaarde, het slachtoffer hangt rechtop zodat de zijne bloed poelen in zijn hangende benen. Als hij te snel in een liggende positie wordt gebracht, kan de dood het gevolg zijn.
Wat is een schorsingstrauma?
Schorsingstrauma is een schokken dat kan gebeuren door langdurig in een harnas te hangen. In een harnas wordt het slachtoffer gedwongen om een rechte houding aan te houden. Zijn of haar ledematen hangen meestal naar beneden. Deze houding kan leiden tot bloed om in de ledematen te poolen vanwege de zwaartekracht. Als de getroffen persoon wordt losgelaten uit zijn rechtopstaande positie, kan deze vrijlating resulteren in een zogenaamde reddingsinstorting, omdat de bloedsomloopregulatie de snelle verandering van houding niet aankan. Het fenomeen van hangtrauma is bekend sinds de jaren zeventig en is een vrij zeldzame gebeurtenis. Desalniettemin zijn er sinds de ontdekking verschillende sterfgevallen gedocumenteerd waarvan wordt aangenomen dat ze uitsluitend aan dit fenomeen kunnen worden toegeschreven. Amphoux, een arts, beschreef voor het eerst een suspensietrauma in verband met grotonderzoekers die slechts een kleine val hadden geleden en toch op mysterieuze wijze stierven als gevolg van de val.
Oorzaken
Wanneer een persoon van liggende naar staande positie verandert, kan dit ongeveer 600 milliliter veroorzaken bloed om te poolen in de aderen van de benen. Arterieel bloeddruk en het hartminuutvolume neemt kortstondig af met dit fenomeen. Het lichaam reageert op dit fenomeen door het bloed te vernauwen schepen. De hart- tariefstijgingen en catecholamines zijn uitgebracht. Het bloed schepen van de hersenen zijn uitgerust met zelfregulerende mechanismen en zorgen zo voor de doorbloeding. Als er echter niet genoeg contraregulatie is, wordt de cerebrale doorbloeding extreem verminderd. Bijgevolg duizeligheid treedt op. Orthostatische shock treedt hierdoor echter niet op, omdat de getroffen persoon bij de eerste gaat zitten of in een liggende positie gaat zitten. duizeligheid of een gevoel van zwakte. Op deze manier wordt de orthostatische verandering weer gecompenseerd. In een gordelsysteem kan geen compensatie plaatsvinden. De contraregulerende mechanismen van het organisme worden overbelast en het bloed herverdeelt. EEN volume er treedt een tekort op, dat zelfs kan worden verergerd door vernauwingen veroorzaakt door de gordels.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen van een suspensietrauma zijn tot op zekere hoogte individueel. In het bijzonder wordt het tijdstip van aanvang in de loop van de tijd bepaald door de constitutie van het individu. In de regel treden de eerste symptomen op na minimaal een minuut en maximaal 20 minuten. De getroffen personen worden bleek in het gezicht. Ze beginnen te zweten en worden duizelig. De benen worden na verloop van tijd meestal gevoelloos. Andere valse gewaarwordingen komen soms ook voor. Vaak hebben de getroffenen last van zwelling misselijkheid, die kan oplopen tot braken Kortademigheid en duizeligheid komen ook voor. Er kunnen verstoringen van het perceptuele systeem optreden. Visuele stoornissen komen het vaakst voor. Soms is er bovendien een bloedeloze aderlating op de bevestigingsplaatsen van de gordels. Zelfs necrose or spataderen kan spontaan optreden op de wurgingsplaatsen. Het verzamelde bloed in de ledematen kan mogelijk giftige stoffen bevatten, zoals te zien is bij het postischemie-syndroom.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose van schorsingstrauma wordt meestal gesteld door bevrijdingsteams en paramedici en is gebaseerd op visuele diagnose en vitale functies. Het stellen van de diagnose ter plaatse is noodzakelijk voor een gunstig resultaat, aangezien het slachtoffer niet te snel in rugligging mag worden gebracht. Een te snelle herpositionering kan leiden tot hartdood als gevolg van overbelasting van de hart- spier.
Complicaties
Als het suspensietrauma niet wordt behandeld, zal de patiënt meestal relatief snel overlijden. Om deze reden is een snelle medische behandeling van het trauma noodzakelijk om secundaire schade en overlijden van de patiënt te voorkomen. Hoe langer de patiënt aan het harnas is vastgemaakt, hoe meer ongemak en complicaties er gewoonlijk optreden. Braken en ernstig misselijkheid en de patiënt blijft last hebben van duizeligheid en naar adem snakken. Slecht functionerende sensaties en verlamming treden op in verschillende delen van het lichaam en de kwaliteit van leven neemt sterk af. Bovendien treden ook ernstige visuele stoornissen op, hoewel deze na de behandeling weer normaal worden. De algemene voorwaarde van de patiënt verslechtert en na een paar minuten verliest de getroffen persoon gewoonlijk het bewustzijn en valt flauw. Er kunnen complicaties optreden als de patiënt tijdens de behandeling te snel wordt bewogen. In dit geval is het hart- kan overbelast raken en er treedt hartdood op. Vaak, reanimatie is nodig als het suspensietrauma langdurig heeft geduurd. Het is niet te voorspellen of er blijvende schade zal optreden bij de patiënt als gevolg van het hangtrauma.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een spoedarts moet onmiddellijk worden gewaarschuwd als een suspensietrauma wordt vermoed. Het trauma is een medisch noodgeval dat onmiddellijk moet worden behandeld en vervolgens een uitgebreid onderzoek in het ziekenhuis vereist. Als symptomen zoals gevoelloosheid, misselijkheid en brakenof kortademigheid optreedt een paar minuten na een ongeval, vaak in verband met uitwendige verwondingen, moet de medische nooddienst worden gebeld. Visusstoornissen, duizeligheid en pijn kunnen ook waarschuwingssignalen zijn die een snelle evaluatie vereisen. Uitwendig is een hangend trauma te herkennen aan de bleke kleur van het gezicht en het zweten dat meestal optreedt. Bovendien moet een arts worden gewaarschuwd als de benen of andere ledematen gevoelloos worden. Eerstehulpverleners moeten zorgen eerste hulp totdat er een arts beschikbaar is. Na een schorsingstrauma moet het slachtoffer enkele dagen tot weken in het ziekenhuis doorbrengen, afhankelijk van hoe ernstig de verwondingen zijn. Na ontslag uit het ziekenhuis is regelmatige controle bij een arts aangewezen, aangezien er weken later nog complicaties kunnen optreden.
Behandeling en therapie
Herstel van de patiënt is de eerste stap in de behandeling van suspensietrauma. Het slachtoffer moet de volgende 20 minuten rechtop blijven zitten. Als dit principe wordt genegeerd, kan de orthostatische verandering levensbedreigende gevolgen hebben. Dit is vooral het geval als zich giftige stoffen hebben opgehoopt in de ledematen. Verdere behandeling van suspensietrauma is afhankelijk van de symptomen. Eerstehulpverleners verwijderen bijvoorbeeld beklemmende kleding. De slachtoffers ademhaling en circulatie worden continu gemonitord. Als normaal ademhaling stopt en de patiënt verliest het bewustzijn, conventionele cardiopulmonale reanimatie is uitgevoerd. Als er alleen maar een verlies van bewustzijn is ademhaling normaal blijft, wordt het slachtoffer overgebracht naar de herstelpositie. Wanneer medisch noodpersoneel ter plaatse komt, zuurstof administratie wordt geïnitieerd. Veneuze toegang is tot stand gebracht. In combinatie bloed glucose testen vindt plaats. Als hypoglycemie aanwezig is, geven medische hulpverleners de patiënt glucose als een kristallijne oplossing. Soms, sympathicomimetica zoals epinefrine worden intraveneus toegediend. Als het circulatie stabiliseert niet op deze manier, voldoende volume administratie wordt aangeduid.
het voorkomen
Hangtrauma kan tot op zekere hoogte worden voorkomen door alleen geschikte harnassystemen en touwlussen te gebruiken. In deze lussen plaatst de getroffen persoon bij een val zijn benen om de spierpomp te stimuleren. Het suspensietrauma is echter ook hiermee niet veilig uitgesloten.
Nazorg
Iedereen die als hoogtewerker een hangtrauma heeft meegemaakt, kan op elk moment weer last krijgen van de typische klachten. Dit komt doordat er per ongeluk weer een val kan ontstaan. Bij bepaalde beroepen en tijdens bepaalde recreatieve activiteiten is er simpelweg een verhoogd risico. Bij nazorg gaat het vooral om preventief maatregelen bedoeld om ervoor te zorgen dat de getroffen persoon positioneringssystemen gebruikt met trilbanden en werkstoelen die het risico op ophangingstrauma verminderen. Artsen en verzekeraars hebben informatie beschikbaar over geschikte valbeveiligingssystemen. Het gebruik van dergelijke systemen is echter de verantwoordelijkheid van de patiënt of zijn werkgever. Naast het voorkomen van herhaling, is nazorg gericht op het beheer van gevolgletsel. Deze treden voornamelijk op als de patiënt te lang in het harnas heeft gezeten of een schok heeft gehad. Bij de nazorg wordt dan uitgegaan van de bestaande klachten. Van levenslange continue behandeling tot kortdurende therapieën zijn er vele vormen van nazorg denkbaar. Artsen zorgen voor geschikte AIDS en medicijnen. Examens bevatten een gedetailleerd medische geschiedenis evenals beeldvormingsprocedures, indien nodig. Soms een psychologische spanning stoornis treedt op als gevolg van een suspensietrauma. Psychotherapie biedt verlichting en wijst de weg naar een symptoomvrij leven van alledag.
Wat u zelf kunt doen
Mensen die lange tijd vastzitten in een harnas, moeten hun lichaamshouding slechts langzaam veranderen. Bijvoorbeeld bloed circulatie kan continu worden gestimuleerd door bewegende vingers of tenen. Geleidelijk aan worden verdere bewegingen van de ledematen, zoals de pols or enkel, kan worden veroorzaakt door te cirkelen of te kantelen. Plotselinge belasting van de ledematen met lichaamsgewicht dient in het algemeen te worden vermeden in geval van suspensietrauma. Helpers die getroffen personen uit het harnassysteem willen bevrijden, moeten worden geïnformeerd over het geschatte tijdstip van de huidige positie en eventuele bestaande klachten. Als er gevoelloosheid in de armen of benen is, mist het organisme de sterkte om zijn eigen gewicht te dragen. De spieren zijn niet voldoende aangevoerd zuurstof en andere voedingsstoffen door de schepen, dus ze hebben meestal enkele minuten nodig om weer te kunnen functioneren. Na een ongeval moeten hulpverleners onmiddellijk contact opnemen met een paramedicus. Deze persoon heeft doorgaans voldoende ervaring om niet overbelast te worden. De betrokkene dient te voorkomen dat hij zijn toestand overschat na een lange periode in een starre houding in het harnas. Een goede afspiegeling van zijn fysieke mogelijkheden is voor hem gevaarverminderend en bevorderlijk voor het herstelproces. De drang om zichzelf te bevrijden overheerst vaak en leidt tot een verder risico op ongevallen.
