Gelegen in de middenhersenen, zijn de pedunculi cerebri samengesteld uit de cerebrale steeltjes (crura cerebri) en de middenhersenenkap (tegmentum mesencephali). Laesies in deze gebieden kunnen in verband worden gebracht met verschillende aandoeningen, afhankelijk van welke structuren worden aangetast. Bijvoorbeeld, Parkinson is het gevolg van atrofie van de substantia nigra in het tegmentum en leidt doorgaans tot tremorstrengheid, bradykinesie en posturale instabiliteit.
Wat zijn de pedunculi cerebri?
De pedunculi cerebri worden ook wel de (cerebrale) steeltjes genoemd en bevinden zich in de middenhersenen (mesencephalon). In de twee helften van de hersenen, vormen ze een symmetrische structuur en kunnen ze anatomisch worden onderverdeeld in cerebrale steeltjes (crura cerebri) en middenhersenen steeltjes (tegmentum mesencephali), waarbij het tegmentum een significant groter aandeel heeft. Minder vaak stelt de literatuur de pedunculi cerebri gelijk aan de crura cerebri zonder het tegmentum op te nemen. De middenhersenen bestaan niet alleen uit crura cerebri en tegmentum mesencephali, maar hebben ook een derde deel: het middenhersenen dak of tectum mesencephali. De aquaeductus mesencephali scheidt het tectum van het tegmentum en is gevuld met vloeistof.
Anatomie en structuur
De pedunculi cerebri bevinden zich in de middenhersenen en zijn samengesteld uit de crura cerebri en het tegmentum mesencephali. De crura cerebri is verdeeld in rechter en linker secties; de fossa tussen deze twee secties is de fossa interpeduncularis. Zenuwvezels van de interne capsula passeren de crura cerebri en verbinden de cortex met dieper hersenen gebieden. De capsula interna verenigt anders zenuwen van de hersenen en vertegenwoordigt dus een significant gegevenspad in het menselijk brein. Het tegmentum mesencephali omvat de substantia nigra, die deel uitmaakt van het extrapiramidale motorsysteem en zich naast de crura cerebri bevindt. Bovendien bevat het tegmentum mesencephali delen van de formatio reticularis en andere nucleaire gebieden die uit grijze stof bestaan: dichtheid van cellichamen is bijzonder hoog. Deze nucleaire gebieden vormen de oorsprong van craniaal zenuwen, die van hen door de hersenen reizen. Zenuwkanalen kunnen beide afferente vezels dragen, die informatie van de periferie vervoeren zenuwstelsel naar de hersenen, en efferente vezels, die signalen van het centrale zenuwstelsel naar de periferie transporteren. De kernen van het tegmentum zijn onder meer:
- kern ruber
- Nucleus nervi oculomotorii
- Nucleus accessorius nervi oculomotorii
- Nucleus nervi trochlearis
- Nucleus mesencephalicus nervi trigemini
Functie en taken
Hoewel de pedunculi cerebri anatomisch een aaneengesloten complex vormen, verschillen hun functies per gebied. Talrijke zenuwbanen doorkruisen de capsula interna in de crura cerebri en er kunnen drie delen van de interne capsule worden onderscheiden. De crus anterius wordt gevormd door de zenuwbanen die tussen de nucleus caudatus en het putamen / pallidum lopen. Deze omvatten de thalamische steel en de tractus frontopontinus, die informatie van de frontale kwab naar de pons verzendt. De crus posterius van de interne capsule omvat het piramidale kanaal, dat verantwoordelijk is voor bewegingscontrole, en vezels van de auditieve en visuele paden. Tussen de crus anterius en de crus posterius ligt het genu ("knie") van de interne capsule. In het tegmentum mesencephali bevinden zich de substantia nigra en de nucleus ruber, die tot het extrapiramidale motorsysteem behoren. Aan de andere kant zijn de vezels van de derde hersenzenuw afkomstig van de nucleus nervi oculomotorii en de nucleus accessorius nervi oculomotorii. Dit regelt bewegingen van de ogen en staat ook bekend als de oculomotorische zenuw. De drie takken zijn de superieure ramus, de inferieure ramus en de ramus naar de ciliaire ganglion Dit laatste is een verzameling van zenuwcel lichamen in de perifere zenuwstelsel gelegen in de baan. Een andere hersenzenuw is de trochleaire zenuw. Zijn oorsprong ligt ook in het tegmentum mesencephali van de pedunculi cerebri: de nucleus nervi trochlearis is verantwoordelijk voor de zenuwbaan. Als vierde hersenzenuw is de trochleaire zenuw ook verantwoordelijk voor oogbewegingen. De mesencefale nucleus nervi trigemini is daarentegen een gevoelige kern en behoort tot de trigeminuszenuw (hersenzenuw V). De nucleus mesencephalicus nervi trigemini verwerkt proprioceptieve waarnemingen van de externe oogspieren, de kauwspieren, het kaakgewricht en het parodontium.
Ziekten
Vanwege de verschillende structuren die zich in de pedunculi cerebri bevinden, zijn tal van aandoeningen en ziekten die verband houden met de cerebrale steeltjes mogelijk. De substantia nigra bevindt zich in het tegmentum mesencephali; in Parkinson, de substantia neemt af en veroorzaakt dopamine tekort aan de hersenen. dopamine is een belangrijk neurotransmitter en is essentieel voor de overdracht van informatie van een zenuwcel naar een ander in het extrapiramidale motorsysteem. Daarom zijn typische symptomen van PD onder meer spieren tremor (tremor), spierstijfheid (rigor), vertraagde bewegingen (bradykinesie) en posturale instabiliteit (posturale instabiliteit). Om het gebrek aan dopaminekunnen artsen het medicijn L-dopa gebruiken. Dit is een dopamine-precursor die de bloed-hersenen stadium. Andere behandelingsopties zijn onder meer catechol-O-methyltransferase (COMT) -remmers, die de afbraak van dopamine of L-dopa kunnen vertragen, of gerichte hersenstimulatie met behulp van hersenpacemakers. Andere neurologische problemen die kunnen optreden in verband met de pedunculi cerebri zijn laesies van de capsula interna. Omdat er veel belangrijke zenuwbanen doorheen lopen, kunnen er verschillende symptomen ontstaan, afhankelijk van de locatie. Stoornissen van het piramidale kanaal kunnen leiden tot hemiparese van de contralaterale helft van het lichaam. Een mogelijke oorzaak is een beroerte: Als een slagader dat voorziet de hersenen van zuurstof, energie en voedingsstoffen sluiten, is er aanvankelijk een functieverlies op dit gebied. Aanhoudend onderaanbod leidt tot de dood van de aangetaste zenuwcellen.
