A breuk van een carpaal bot wordt een genoemd schippersbotje breuk. De schippersbotje is het meest kwetsbare bot in het carpale gebied en staat ook bekend als het os scaphoideum. EEN schippersbotje breuk kan in zeldzame gevallen ook in de voet voorkomen, omdat er ook een scafoïdbot in de tarsaal botten er.
Wat is een scafoïdfractuur?
Schematisch diagram met de anatomie van de hand in scafoïd fractuur Klik om te vergroten. EEN scafoïd fractuur is een breuk in de regio van de handwortel botten De scafoïd bevindt zich tussen de straal en het eerste middenhandsbeentje en verbindt de pols naar het middenhandsbeentje. Het bevindt zich aan de duimzijde en bevindt zich in de eerste handwortelrij. EEN scafoïd fractuur komt het meest voor bij de handwortel botten Een scafoïdfractuur is relatief moeilijk te diagnosticeren. Bovendien komt vaak zogenaamde pseudoartrose, een verkeerde genezing van het bot, voor. Beide pols en enkel een scafoïdbot hebben in de wortelbeenderen. Hierdoor kan een scafoïdfractuur ook een fractuur van de tarsaal botten. Dit type breuk komt echter uiterst zelden voor. De genezing van een scafoïdfractuur duurt gewoonlijk tot 12 weken of langer.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van een scafoïdfractuur is een ongeval. De breuk treedt meestal op als gevolg van een val die u met uw handen probeert te breken. Men valt meestal op de uitgestrekte hand, die bij een botsing naar achteren wordt gebogen. Als gevolg hiervan wordt het scafoïdbot tussen de straal en de andere carpale botten geknepen. Als er grote kracht wordt uitgeoefend, breekt het scafoïd. Een scafoïdfractuur komt ook vaak voor als onderdeel van een auto-ongeluk. Tijdens de aanrijding legt de bestuurder zijn handen op het stuur. Daarbij loopt het slachtoffer vaak een scafoïdfractuur op.
Symptomen, klachten en tekenen
Als er een scafoïdfractuur optreedt, ernstig pijn zet onmiddellijk in rond de pols Het ongemak treedt voornamelijk op bij de duim en neemt toe als de hand en vingers worden bewogen. De breuk gaat gepaard met zwelling of blauwe plekken, en huid schade en bloeding treden op bij uitwendig letsel. De hierboven genoemde symptomen van een scafoïdfractuur zijn meestal niet-specifiek en kunnen andere oorzaken hebben. Een duidelijk teken is het ernstige pijn dat treedt op wanneer er druk op de pols wordt uitgeoefend. Als het gewricht op de plaats van de breuk wordt aangeraakt, treedt een acuut stekend gevoel op, dat kan uitstralen in de hand en onderarm Als de behandeling niet is ontvangen, is de pijn kan zo ernstig worden dat misselijkheid en problemen met de bloedsomloop kunnen optreden. Bewegingsbeperking is ook een duidelijke indicatie van een breuk. De hand kan normaal gesproken niet of slechts in beperkte mate worden bewogen, wat resulteert in een beschermende houding. Bovendien wordt de grijpbeweging van de hand aanzienlijk beperkt. In sommige gevallen treden sensorische stoornissen en verlamming op. Als zenuwen gewond zijn geraakt, kan dit leiden tot volledige verlamming van de aangedane hand.
Diagnose en verloop
Scafoïdfracturen worden gediagnosticeerd door een orthopedisch chirurg. De diagnose kan echter vaak moeilijk blijken te zijn. Om te beginnen wordt de gewonde hand onderzocht op uitwendige verwondingen. Dit wordt gevolgd door een onderzoek naar de mobiliteit. Dit omvat palpatie van de hand om te bepalen of beweging of druk pijn veroorzaakt. Daarnaast wordt bepaald of er sprake is van een gevoeligheidsstoornis. Na het visuele en palpatieonderzoek worden röntgenfoto's gemaakt in vier vlakken, hoewel deze niet altijd betrouwbaar een scafoïdfractuur laten zien. Daarom wordt meestal ook een computertomografie gemaakt. Dit geeft ook informatie over welke behandelmethode (conservatief of chirurgisch) het meest geschikt is. Het verloop van een scafoïdfractuur is afhankelijk van verschillende factoren. Bij een stabiele fractuur en adequate behandeling geneest de scafoïdfractuur meestal zonder gevolgen. De genezingsfase kan tot 12 weken of langer duren. Vaak treden complicaties op - vooral bij scafoïdfracturen die niet of te laat ontdekt worden - in de vorm van pseudoartrose. In dit geval geneest het bot niet goed of slechts onvoldoende samen. Vanwege circulatiestoornissenkan de genezing ook worden uitgesteld. Een scafoïdfractuur kan zowel leiden tot een permanente bewegingsbeperking als chronische pijn.
Complicaties
In het algemeen kunnen scafoïdfracturen optreden in zowel de hand als de voet, in beide gevallen leidt dit tot beperkingen en pijn in het dagelijks leven van de patiënt, waardoor de kwaliteit van leven door dit symptoom aanzienlijk wordt verminderd. De meeste patiënten hebben ook last van zwelling in de getroffen gebieden. Als de scafoïdfractuur in de hand optreedt, is het gebruikelijke grijpen en pakken voor de patiënt niet meer mogelijk. De gevoeligheid van de hand kan ook worden verstoord door de breuk, met verlamming of tintelingen tot gevolg. Complicaties kunnen optreden als de scafoïdfractuur niet wordt behandeld. Dit kan leiden tot onomkeerbare bewegingsbeperkingen. De diagnose van de scafoïdfractuur is relatief eenvoudig en kan snel worden uitgevoerd. Hierdoor kan de behandeling ook in een vroeg stadium worden gestart. Tijdens de behandeling zelf treden geen bijzondere complicaties op. Indien nodig kan een verstoring van de bloed circulatie kan ook voorkomen op de getroffen plek. Deze aandoening moet ook worden behandeld. De levensverwachting van de patiënt verandert niet door deze fractuur. Met behulp van een gipsverband verdwijnt het ongemak na enkele weken en kan de patiënt de hand of voet meestal weer gebruiken.
Wanneer moet je naar een dokter?
Na een ernstig ongeval moet een arts worden geraadpleegd. Als een val of een ongeval letsel aan de scafoïd tot gevolg heeft, moet altijd de arts worden geraadpleegd. Waarschuwingssignalen zoals zwelling of uitwendig zichtbare blauwe plekken moeten in ieder geval worden opgehelderd. Bloeden of zelfs een open fractuur vereisen ook onmiddellijke diagnose en behandeling door een specialist. Dit geldt vooral als het letsel de beweging beperkt of andere complicaties veroorzaakt. Als er tekenen zijn van verlamming of sensorische stoornissen in het aangetaste deel van het lichaam, moet een arts worden geraadpleegd. Een scafoïdfractuur geneest meestal snel en zonder complicaties als deze vroeg wordt behandeld. Tijdens het herstel dient echter overleg met de arts te worden gehandhaafd. Als er pijn optreedt tijdens de genezing of als het gevoel bestaat dat het bot niet goed samengroeit, moet een arts worden geraadpleegd. De juiste contactpersoon is de huisarts of een internist. Ernstig gewonde patiënten moeten in een ziekenhuis worden behandeld.
Behandeling en therapie
Bij de behandeling van een scafoïdfractuur wordt het onmiddellijk aanbevolen maatregelen zijn het opheffen van de hand, koelen met cool packs, en het laten rusten van de hand. Een CT-scan kan worden gebruikt om te zien hoe en waar de scafoïd is gebroken. Op basis hiervan wordt vervolgens besloten of conservatieve behandeling wordt gegeven of dat chirurgische ingreep noodzakelijk is. In het geval van een stabiele scafoïdfractuur, a gips of plastic verband wordt aangebracht nadat de zwelling is verdwenen en moet maximaal 12 weken worden gedragen. Meestal zijn de hand, duim en onderarm zijn gepleisterd. Als de botdelen worden verplaatst bij een scafoïdfractuur, is meestal een operatie vereist. In dit geval wordt het scafoïdbot bevestigd met behulp van verschillende schroeven. Tijdens de genezingsfase moeten regelmatig röntgenfoto's worden gemaakt om het genezingsproces te volgen. Deze dienen om het genezingsproces te volgen. Verder wordt er gekeken of er sprake is van een doorbloedingsstoornis. De behandeling van een scafoïdfractuur kan erg lang duren en kan onder ongunstige omstandigheden leiden tot secundaire schade. Na verwijdering van de gips cast, kinesitherapeut maatregelen worden aanbevolen voor een scafoïdfractuur. Als er een scafoïdfractuur aanwezig is in de tarsaal regio, worden meestal dezelfde behandelingsmethoden gebruikt.
Vooruitzichten en prognose
Op voorwaarde dat de scafoïdfractuur zich bij het voetbot bevindt, moet tijdens het genezingsproces absolute rust in acht worden genomen. In het geval van een scafoïdfractuur aan de hand met immobilisatie door gips, kunnen lichte activiteiten na ongeveer een maand worden hervat. Omdat spieren atrofiëren en pezen verkorten tijdens langdurige immobilisatie, regelmatig fysiotherapie moet worden gestart na goedkeuring door de arts. Om snel zichtbare resultaten te bereiken, moet dit ook thuis worden aangevuld met zachte oefeningen uit de velden van fysiotherapie en ergotherapie De instructies van de therapeut moeten hier echter altijd in acht worden genomen, omdat overmatige belasting dit kan leiden tot een nieuwe breuk. Als grove richtlijn geldt dat intensieve sportactiviteiten pas na ongeveer zes maanden mogen worden ondernomen. Regelmatig Röntgenstraal onderzoeken geven informatie over het draagvermogen. als de breuk wordt gerepareerd zonder gips immobilisatie, maar door middel van een kleine poliklinische procedure waarbij een gecanuleerde schroef wordt ingebracht, kan de fractuur sneller genezen, waardoor de patiënt sneller kan dragen. Om de soms zeer hevige pijn te verlichten, kunnen getroffen personen naast het voorgeschreven recept ook hun toevlucht nemen tot natuurlijke remedies drugs Sommige preparaten zijn zowel inwendig als thee, druppels of tablet toepasbaar, maar ook als crème om direct op de pijnlijke plek aan te brengen.
het voorkomen
Er zijn geen preventieve maatregelen maatregelen om een scafoïdfractuur te voorkomen. U kunt alleen algemene voorzorgsmaatregelen nemen, zoals alert zijn in het verkeer, lopend alleen op een vlakke ondergrond, waarbij risicovolle sporten worden vermeden waarbij vallen onvermijdelijk is.
Nazorg
De nazorg voor een scafoïdfractuur bestaat uit verschillende stappen. Ten eerste wordt de pols geïmmobiliseerd. Afhankelijk van het type breuk kan immobilisatie één tot twee dagen tot zes weken duren. Bij moeilijk te genezen fracturen kan de immobilisatie zelfs nog langer duren. Dit wordt geval per geval beoordeeld en beslist door de opererende arts. De hechtingen op het litteken worden ongeveer 12 tot 14 dagen na de operatie verwijderd. Er zijn meestal drie tot zeven hechtingen die moeten worden verwijderd. Immobilisatie is door middel van een onderarm gips spalk. Behalve het duimgewricht immobiliseert de gipsspalk de pols en de rest van de duim gewrichten De pleisterspalk wordt ook gebruikt bij het begin van een niet-invasieve behandeling. Om de wond te inspecteren, mag het gips de eerste weken twee tot drie keer per week worden vervangen. Nadat de hechtingen zijn verwijderd, wordt de pols geïmmobiliseerd met een verwijderbare polsspalk. Zodra de spalk is verwijderd, dient voorlopig toch te worden afgezien van het volledig belasten. De geopereerde hand moet voortdurend gewend zijn aan het normale gewicht dragen. De behandelende arts kan aan de hand van röntgenfoto's het nauwkeurigst zien wanneer volledige belasting weer mogelijk is. Er moet nog drie tot vier maanden worden afgezien van sportactiviteiten.
Hier is wat u zelf kunt doen
Na een scafoïdfractuur moet de getroffen persoon het in eerste instantie rustig aan doen. De getroffen persoon moet minimaal vijf tot zes weken ziekteverlof opnemen. Kantooractiviteiten kunnen doorgaans na drie tot vier weken worden hervat. Omdat de spieren atrofiëren na de lange periode van immobilisatie en de pezen worden meestal ingekort, consistent fysiotherapie wordt achteraf aangegeven. Maatregelen voor ambulante mobilisatie, zoals fysiotherapie of ergotherapie zijn ook nodig en kunnen thuis worden aangevuld met zachte oefeningen. De arts zal de patiënt informeren welke oefenmethoden nuttig zijn en genezing bevorderen. Zware lichamelijke activiteiten moeten de eerste weken worden vermeden, anders kan zich relatief snel een nieuwe fractuur ontwikkelen en wordt het herstel vertraagd. Naast voorgeschreven medicijnen kan de patiënt ook verschillende remedies uit de natuur proberen. Het pijnstillende Duivels klauwkan bijvoorbeeld als thee worden ingenomen of als zalf worden aangebracht. Nadat de cast is verwijderd, zalven en crèmes kan na overleg met de arts op het letsel worden aangebracht. Als de scafoïdfractuur na een paar weken niet is genezen, moet de arts worden geïnformeerd.
