Samengevat
Pijn in de elleboog is een ingrijpend symptoom dat verschillende oorzaken kan hebben. Een van de meest voorkomende oorzaken zijn overbelastingsreacties, die het gevolg kunnen zijn van vaak uitgevoerde eenzijdige bewegingen. Deze omvatten tennis elleboog of golfelleboog, waar overbelasting van de pezen kan leiden tot irritatie van het periosteum.
In tennis elleboog, de buitenkant van de elleboog is pijnlijk, afhankelijk van de positie van de betrokken spieren. Naast overbelasting, een slechte houding in de zin van artrose kan ook leiden tot pijn in de elleboog.Bovendien kan trauma ook leiden tot fracturen in het ellebooggebied. Van de bovenarm, talrijk zenuwen ren over de elleboog naar de onderarm.
Deze zenuwen kunnen worden aangetast in hun loop en leiden tot pijn. Het zogenaamde nervus ulnaris-syndroom is bekend, waarbij het zogenaamde "grappige bot" vernauwd kan raken en soms de meest gevoelige pijn kan veroorzaken. De diagnose van oorzaken van pijn in de elleboog is gemaakt door Röntgenstraal of magnetische resonantie beeldvorming.
De therapie hangt volledig af van de oorzaak van de pijn. Breuken worden bijvoorbeeld conservatief of operatief behandeld, artrose wordt meestal conservatief behandeld, en als zenuwen worden beïnvloed, is vaak een decompressieoperatie nodig. Pijn in de elleboog is een relatief veel voorkomend symptoom, waarvan de oorzaak in de meeste gevallen chronische of ongebruikelijke overbelasting is.
Naast de vormen van tennis elleboog of golfelleboog, chronische ontsteking van de pezen of in het gewricht, evenals slijtage van het gewricht (artrose) kan ook pijn veroorzaken. In de meeste gevallen verdwijnt de acute pijn zonder verdere therapie. Ontstekingen van de pezen of het gewricht moet worden behandeld door immobilisatie of door middel van medicatie.
Als het gewricht of een van de botten ernstig gewond is geraakt of gebroken is door een ongeval, moet in sommige gevallen een operatie worden uitgevoerd. Neurologische aandoeningen zijn meestal chronisch van aard en tasten meestal ook andere organen aan, zodat hier een uitgebreidere of systemische therapie moet worden gestart. In de meeste gevallen kunnen aanvullende fysiotherapeutische maatregelen de symptomen helpen verlichten. Vanwege de verscheidenheid aan oorzaken moet een arts beslissen over de diagnose en therapie.
Alle artikelen in deze serie:
