De pylorus (maag gate) vertegenwoordigt de overgang tussen de maaguitlaat en de twaalfvingerige darm Het is ervoor verantwoordelijk dat de inhoud van het maag voer niet het dunne darm totdat ze zijn gehomogeniseerd en van daaruit niet terugkeren. De overheersende klachten op dit gebied treden op als vernauwing bij kinderen.
Wat is de pylorus?
De pylorus (Grieks: poortwachter, bewaker) is het deel van de maag bevindt zich in het onderste gedeelte. Synonieme namen zijn onder meer maagpylorus, poortwachter en sluitspier (Latijn: sluitspier) pylori. Als ringvormige sluitspier sluit hij de maaguitlaat af en zorgt hij ervoor dat de maaginhoud in porties naar de darm wordt getransporteerd. Het hecht zich aan het distale deel van de maag als een verdikte ringspier van de maagwand. De pylorus bevindt zich tussen het antrum pyloricum, het eerste deel bij de maaguitlaat dat direct grenst aan het maaglichaam, en het twaalfvingerige darm In rust is de pylorus gesloten en wordt deze alleen onder bepaalde omstandigheden geopend.
Anatomie en structuur
De pylorus omvat de vestibule (antrum pyloricum), die zich aan de uitgang van de maag bevindt. Dit wordt gevolgd door het pyloruskanaal (canalis pyloricus), dat eindigt met de pylorus. Het pylorische kanaal vertegenwoordigt de overgang van de maag naar de twaalfvingerige darm De spier die actief is tijdens het openen en sluiten, wordt de sfincter pylori-spier genoemd. Het sluit rond de opening aan de onderkant van de maag (distaal, weg van het orgel) die naar de twaalfvingerige darm leidt en wordt het ostium pyloricum genoemd. Dit staat open voor de doorgang van vloeistof. Het verwijdt als vaste voedseldeeltjes aankomen. Onderdelen van het autonome zenuwstelsel (ook: autonoom zenuwstelsel), die betrokken zijn bij de aansturing van processen die niet vrijwillig kunnen worden beïnvloed, maken ook deel uit van de uitrusting van dit deel van de spijsverteringskanaal, evenals speciale klieren. Deze pylorische klieren (Latijn: glandulae pyloricae) hebben exocriene (exocriene, naar buiten uitscheidende) kliercellen die een basissecretie produceren die niet in de bloed Daarnaast zijn er endocriene (endocriene, naar binnen uitscheidende) cellen die uitscheiden hormonen in de omgeving bloed. Deze hormonen omvatten gastrine, die verantwoordelijk is voor de productie van zuur in de maag, en somatostatine, wat de antagonist is, die de vorming van maagzuur.
Functie en taken
Zodra de maag zijn taken binnen de spijsvertering heeft uitgevoerd, bereikt het voedselpulp de maaguitgang door middel van peristaltische (Grieks: peri, rond; stellein, om in beweging te zetten) bewegingen. Ze worden geactiveerd door een stimulans aan de nervus vagus Dit is gelokaliseerd in het hersenen, maar is niet betrokken bij de levering in de hoofd regio. Het is de grootste zenuw in het parasympathische systeem, dat deel uitmaakt van het autonome of vegetatieve systeem zenuwstelsel en verantwoordelijk voor bijna alle organen en klieren van het lichaam. Het ritmische contracties van het spierstelsel leiden tot portie-voor-portie lediging in de dunne darm Aanvankelijk zorgt een reflex (pylorusreflex) ervoor dat de opening kort opengaat en een klein deel (bolus) in de twaalfvingerige darm terechtkomt. Grotere porties worden pas na homogenisatie aan het einde van de vertering in de maag door krachtiger doorgegeven contracties. Deze contracties triggeren een aantal andere processen. Deze reguleren op hun beurt de verdere spijsvertering, evenals sensaties zoals honger, gevoelens van volheid of verzadiging. De poortwachter voorkomt dat de darminhoud terugstroomt. De alkalische afscheidingen van de pylorische klieren neutraliseren de zure maaginhoud. gastrine, geproduceerd in de zogenaamde G-cellen, releases maagzuur, die op zijn beurt werkt op andere processen binnen de spijsvertering. Het bevordert bijvoorbeeld de beweeglijkheid (beweeglijkheid) van de dunne darm en galblaas en bemiddelt bij het vrijkomen van verschillende stoffen.
Ziekten
Een stoornis in de functie van de pylorus beïnvloedt de doorgang die naar de dunne darm leidt. Dit kan verstoord zijn door vernauwing (pylorusstenose). De pylorus gaat niet open. Dergelijke veranderingen zijn meestal nerveus en komen bijna uitsluitend voor bij kinderen. Pylorospasme is een aangeboren aandoening in de kindertijd. Jongens worden vaker getroffen dan meisjes. De spieren zijn verdikt en verkrampt. Dit leidt tot extreme krapte bij de uitlaat en op deze manier tot verstoringen tijdens de maaglediging. De zuigeling braakt de maaginhoud keer op keer uit. Voedselintoleranties of infecties van het maagdarmkanaal moeten diagnostisch gedifferentieerd worden. Beeldvormende technieken geven informatie over de aanwezigheid van een aandoening van de pylorus. Minder gebruikelijk zijn ruimtebeslagende tumoren die de uitlaat sluiten. Als de pylorus niet regelmatig opengaat, hoopt de maaginhoud zich op in de maag en stimuleert deze zoutzuur productie. De concentratie of maagzuur toeneemt en er is een risico op aantasting van de maagwand. Een effect treedt op wanneer de inhoud van de twaalfvingerige darm terugstroomt en de maag bereikt (reflux De oorzaak van dergelijke verschijnselen is een niet-sluitende pylorus. Ziekten die de hormoonproductie beïnvloeden, zijn gerelateerd aan de vorming van gastrine Tumoren die gastrine produceren, worden gastrinomen genoemd. Het Zollinger Ellison-syndroom is een speciale vorm. De symptomen die optreden zijn het gevolg van overmatige gastrineproductie door tumoren in de pancreas of de twaalfvingerige darm. Deze enorme toename van gastrine kan worden gedetecteerd door een bloed test. De zoutzuur producerende cellen worden vergroot. Ongeveer de helft hiervan is kwaadaardig.
Typische en veel voorkomende darmaandoeningen
- Ziekte van Crohn (chronische inflammatoire darmziekte)
- Ontsteking van de darm (enteritis)
- Intestinale poliepen
- Intestinale koliek
- Divertikels in de darm (diverticulose)
