Pulpnecrose

Wat is pulpa-necrose?

De term pulp necrose beschrijft de dood van de bloed en zenuw schepen binnen de tandpulp, de pulp die de tand van voedingsstoffen voorziet. De tand is daardoor gedevitaliseerd en wordt niet langer door de lichaamssystemen gevoed, daarom voelt hij geen prikkels meer en reageert hij niet op kou, hitte of pijn​ Pulp necrose is onomkeerbaar en kan alleen worden behandeld door wortelkanaalbehandeling. De oorzaken en de vormen zijn talrijk. Maar heeft de diagnose invloed op de prognose?

Oorzaken

De oorzaken van pulp necrose zijn variabel. Als de tand bacterieel wordt aangetast door een progressief cariës, ontwikkelt zich een geïnfecteerde pulpa-necrose. De bacteriën passeren door het harde weefsel van de tand totdat ze de pulpa bereiken en de schepen, die op hun beurt hen aanvallen en bijten.

Het dode weefsel wordt gemetaboliseerd en er kan een ontsteking optreden. Dit proces stond vroeger bekend als kadaverisch gif in de tand. Deze vorm van pulpanecrose kan ook worden veroorzaakt door een verdiepte tandvleeszak.

De verdiepte pocket duidt op een grotere parodontale opening. Hierdoor kan men bij de worteltip en het kanaalsysteem komen omdat de tandvlees zijn niet zo stevig vastgemaakt aan de tandwortel. De tweede, eveneens onomkeerbare vorm van de ziekte is steriele pulpanecrose.

Hier is het niet de bacteriën dat zijn de oorzaak, maar trauma's en ongelukken. Bovendien kunnen de krachten tijdens het nachtelijk slijpen zo sterk zijn dat het vruchtvlees van individuele tanden geïrriteerd raakt en de schepen binnen de pulpmatrijs. Ongevallen leiden meestal tot de steriele vorm van pulpa-necrose.

Een klap op de tand irriteert het en de zenuwvaten kunnen afsterven. Het meest voorkomende voorbeeld in de tandartspraktijk is het trauma van de voortanden. Door voorover te vallen valt de patiënt altijd direct op de voortanden door de stand van de boventanden, die als eerste last hebben van pulpanecrose.

Het is opmerkelijk dat een val in jeugd, dat lange tijd zonder gevolgen is gebleven, kan decennia later leiden tot klachten van pulpnecrose. Het is echter wetenschappelijk niet duidelijk waarom dit het geval is. Zelfs het uitslaan van een complete tand in toto kan leiden tot necrose na een hertransplantatie, aangezien de zenuwvaten door het uitslaan van de restauratie zijn gescheiden.