Operatie voor netvliesloslating

Introductie

Alleen door een operatie is het mogelijk om effectief te behandelen netvliesloslating. Voor de operatie is het belangrijk om bedrust te houden en de hoofd strikt nog om verder te vermijden netvliesloslating.

Werking

Om het zicht te behouden en te verbeteren, wordt het losse netvlies tijdens de operatie weer vastgemaakt. Deze procedure wordt meestal uitgevoerd onder plaatselijke verdoving Met oogdruppels of injecties naast of achter de oogbal (para- of retrobulbaire anesthesie), maar kunnen onder narcose in uitzonderlijke gevallen.

Implementatie

Tijdens de operatie kan het bindvlies wordt doorgesneden en het losgemaakte deel van het netvlies wordt vanaf de buitenkant van de oogbol gezocht. Dan zijn er verschillende manieren om het netvlies opnieuw te bevestigen. Een van de procedures is om deuk de oogbal van buitenaf, zodat het netvlies zichzelf vrijwel vanzelf weer vastmaakt.

Dit deuken wordt gedaan met een plastic afdichting, die van buitenaf aan de sclera wordt genaaid, of met een veterring (riemdraad, cerclage), die rond de oogbal wordt geplaatst. Een andere mogelijkheid is de introductie van gas (pneumatische retinopexie). Hier wordt een speciaal gasmengsel in het oog ingebracht.

Afhankelijk van waar de loslating zich in de oogbol bevindt, moet de patiënt een bepaalde handhaven hoofd positie na de operatie, zodat het gas vervolgens het netvlies weer op de choroïde en sclera. Het gas wordt geleidelijk door het lichaam opgenomen en verdwijnt zo binnen enkele weken uit de binnenkant van het oog. De twee bovengenoemde varianten worden uitgevoerd naast een laserbehandeling of koudebehandeling (cryocoagulatie), waarmee het netvlies in de vrijstaande gebieden weer op de basis kan worden bevestigd.

Als zich een vochtophoping onder het netvlies heeft gevormd, moet deze vloeistof vaak met een fijn instrument worden afgezogen. Wanneer de bewerking is voltooid, wordt het bindvlies die aanvankelijk was doorgesneden, wordt opnieuw gehecht. Hechtingen die vanzelf oplossen of niet-resorbeerbare hechtingen kunnen worden gebruikt, die moeten worden verwijderd door de oogarts nadat de hechtdraad aan elkaar is gegroeid.